82nd Airborne Division: Elite Parachutisten van de VS

De 82nd Airborne Division is een luchtlandingsdivisie van het Amerikaanse leger, gespecialiseerd in parachutistenoperaties in vijandelijk gebied. De divisie heeft de opdracht van het Amerikaanse ministerie van Defensie om op elk moment, overal ter wereld inzetbaar te zijn. Het wordt gezien als een van de meest strategisch mobiele eenheden binnen het Amerikaanse leger en staat bekend om zijn geavanceerde technologie en paraatheid. Deze divisie is voornamelijk gestationeerd in Fort Liberty, North Carolina, en maakt deel uit van het XVIII Airborne Corps.

De divisie, die in 1917 werd opgericht, heeft een rijke geschiedenis en heeft gediend in zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog, en later in conflicten zoals de Vietnamoorlog en de Golfoorlog. In dit artikel richten we ons op de oprichting van de 82nd Division, haar deelname aan de Eerste en Tweede Wereldoorlog en haar transformatie tot de eerste luchtlandingsdivisie van het Amerikaanse leger.

Oprichting en vroege jaren (1917)

De 82nd Division werd op 25 augustus 1917 opgericht in Camp Gordon, Georgia. Deze divisie, bestaande uit nieuw opgeroepen soldaten, werd gevormd in het kader van de Eerste Wereldoorlog. Aanvankelijk waren de meeste manschappen afkomstig uit Alabama, Georgia en Tennessee, maar door de reorganisatie werden deze mannen overgeplaatst naar andere divisies. De nieuwe rekruten kwamen uit verschillende regio’s van de Verenigde Staten, waaronder New England en de Mid-Atlantische staten. In het voorjaar van 1918 werd het aantal versterkt door soldaten uit kampen in Iowa en Texas.

De bijnaam “All-American” werd aan de divisie gegeven omdat het soldaten uit alle 48 staten omvatte. Deze bijnaam is ook de oorsprong van het embleem van de divisie, waarin de letters “AA” centraal staan. De divisie bestond uit twee infanteriebrigades, elk met twee regimenten. Daarnaast waren er veldartilleriebrigades, een divisietrein en een aantal ondersteunende eenheden.

De Eerste Wereldoorlog: deelname aan het Westfront

In mei 1918 werd de 82nd Division naar Europa gestuurd als onderdeel van de Amerikaanse Expeditionaire Strijdkrachten (AEF), onder leiding van generaal John Pershing. De divisie arriveerde in Frankrijk en werd aanvankelijk gestationeerd in Britse sectoren aan het front. Gedurende de zomer van 1918 werd de divisie verplaatst naar de Franse sector en nam ze deel aan gevechten in het Saint-Mihiel-salient.

Slag bij Saint-Mihiel (september 1918)

De slag om Saint-Mihiel, die begon op 12 september 1918, was een offensief van de geallieerden tegen het Duitse leger. De 82nd Division kreeg de opdracht om de rechterflank van het Amerikaanse Eerste Leger te beschermen tijdens de aanval. Dit omvatte het uitvoeren van raids op verschillende dorpen in het gebied, zoals Port-sur-Seille en Norroy, om de Amerikaanse stellingen te versterken. Hoewel de divisie voornamelijk een defensieve rol speelde, leverde ze een belangrijke bijdrage aan de algehele stabilisatie van het front.

Meuse-Argonne Offensief (oktober 1918)

Na de succesvolle afsluiting van de gevechten in Saint-Mihiel, werd de 82nd Division naar het Meuse-Argonne gebied verplaatst voor wat een van de zwaarste en bloedigste veldslagen van de oorlog zou worden. Het Meuse-Argonne Offensief begon op 26 september 1918 en was gericht op het doorbreken van de Duitse verdedigingslinies in de Argonne. De 82nd Division nam deel aan de gevechten bij Hill 223 en speelde een cruciale rol bij de inname van strategisch belangrijke posities langs de Aire-rivier.

Op 10 oktober 1918 ontving de divisie versterkingen en zette de aanval voort richting de Hindenburglinie. Ondanks zware verliezen wist de 82nd Division belangrijke terreinwinst te boeken en de Duitse linies te doorbreken. Op 11 november 1918, de dag van de wapenstilstand, bevond de divisie zich in reserve, maar klaar om de opmars voort te zetten indien nodig.

Na de oorlog en demobilisatie

Na het einde van de Eerste Wereldoorlog bleef de 82nd Division in Europa tot februari 1919, waarna ze terugkeerde naar de Verenigde Staten. De divisie werd officieel gedemobiliseerd op 27 mei 1919 in Camp Mills, New York. De eenheid leed tijdens de oorlog aanzienlijke verliezen, met 995 doden en meer dan 7.000 gewonden. Ondanks deze verliezen verwierf de 82nd Division een reputatie van vastberadenheid en succes op het slagveld.

De interbellumperiode (1921-1941)

Na de Eerste Wereldoorlog werd de 82nd Division opnieuw opgericht als onderdeel van de Organized Reserve op 24 juni 1921. De divisie was toegewezen aan het Fourth Corps Area, met haar hoofdkwartier in Columbia, South Carolina. Gedurende de interbellumperiode nam de divisie voornamelijk deel aan jaarlijkse trainingsactiviteiten en veldmanoeuvres in Camp McClellan, Alabama. De eenheid werd slechts op beperkte schaal ingezet vanwege de economische beperkingen van de Verenigde Staten in de jaren ’20 en ’30, die leidden tot een beperkte mobilisatie van reservetroepen.

Gedurende de jaren dertig speelde de divisie een ondersteunende rol bij de training van burgers en militaire eenheden in de regio. De infanterieregimenten van de 82nd Division werkten nauw samen met andere eenheden van het Amerikaanse leger, zoals de 8th Infantry Brigade van de 4th Division, en voerden gezamenlijke trainingsmissies uit. Deze samenwerking zorgde ervoor dat de reservisten goed voorbereid waren op een eventuele toekomstige mobilisatie.

In de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog onderging de 82nd Division een reorganisatie volgens de nieuwe ‘triangular division’-structuur. Dit betekende dat de brigadekantoren werden opgeheven en de eenheid werd teruggebracht tot drie infanterieregimenten. Het doel van deze reorganisatie was om de divisie flexibeler en beter inzetbaar te maken voor toekomstige gevechten.

Tweede Wereldoorlog: Transformatie naar een luchtlandingsdivisie

De gebeurtenissen in Europa en Azië tijdens de late jaren ’30 leidden uiteindelijk tot de betrokkenheid van de Verenigde Staten bij de Tweede Wereldoorlog. In februari 1942, kort na de Amerikaanse oorlogsverklaring, werd de 82nd Division geactiveerd onder bevel van generaal-majoor Omar Bradley in Camp Claiborne, Louisiana. Bradley, die later beroemd zou worden vanwege zijn leiderschap tijdens de invasie van Normandië, was verantwoordelijk voor de eerste reorganisatie en training van de divisie.

Oprichting van de 82nd Airborne Division (1942)

Op 15 augustus 1942 onderging de divisie een historische transformatie toen ze werd omgevormd tot de eerste luchtlandingsdivisie van het Amerikaanse leger. De 82nd Division werd omgedoopt tot de 82nd Airborne Division, wat betekende dat de eenheid voortaan zou worden ingezet als een luchtaanvalsmacht, gespecialiseerd in parachutisten- en zweefvliegtuigoperaties. Deze verandering kwam voort uit de noodzaak van een snel inzetbare gevechtseenheid die achter vijandelijke linies kon worden gedropt om strategische posities in te nemen en de vijand te verstoren.

Generaal-majoor Matthew Ridgway werd aangesteld als de nieuwe bevelhebber van de divisie. Ridgway was een ervaren leider die een belangrijke rol zou spelen in de succesvolle ontwikkeling van luchtlandingsoperaties in de komende jaren. De divisie bestond uit twee regimenten van zweefvliegtuiginfanterie (glider infantry) en één regiment parachutisten. Later werden er nog twee parachutistenregimenten toegevoegd om de divisie compleet te maken.

Eenheden die de 82nd Airborne Division

Hieronder staat een tabel met de eenheden die de 82nd Airborne Division vormden tijdens de Tweede Wereldoorlog:

Eerste gevechtservaring: Noord-Afrika en Italië

De 82nd Airborne Division zag voor het eerst actie in het Middellandse Zeegebied tijdens de invasie van Sicilië in juli 1943. Onder leiding van generaal Ridgway voerde de divisie haar eerste parachutistenaanval uit als onderdeel van Operatie Husky, de geallieerde invasie van Sicilië. Het 505th Parachute Infantry Regiment, onder bevel van kolonel James M. Gavin, voerde de eerste grootschalige parachutistenaanval uit door Amerikaanse troepen. Hoewel de aanval gepaard ging met logistieke en coördinatieproblemen, slaagde de 82nd erin om een belangrijke bijdrage te leveren aan de geallieerde overwinning in Sicilië.

Na het succes in Sicilië, nam de 82nd deel aan de invasie van het Italiaanse vasteland. De divisie werd ingezet bij de slag om Salerno in september 1943, waar ze een cruciale rol speelde in het veiligstellen van de geallieerde landingen. Gedurende deze campagne werd de divisie beroemd om haar veerkracht en moed in de strijd. De 504th Parachute Infantry Regiment kreeg de bijnaam “Devils in Baggy Pants” van een Duitse officier, verwijzend naar hun vastberadenheid en agressieve gevechtsstijl.

Voorbereidingen voor de invasie van Normandië

Na de gevechten in Italië keerde de 82nd Airborne Division terug naar Engeland om zich voor te bereiden op wat een van de meest beslissende veldslagen van de Tweede Wereldoorlog zou worden: de invasie van Normandië, ook wel bekend als D-Day. Tijdens deze periode onderging de divisie een uitgebreide reorganisatie om zich voor te bereiden op haar rol in Operatie Overlord, het geallieerde plan voor de bevrijding van West-Europa.

De divisie ontving twee nieuwe parachutistenregimenten, het 507th en het 508th Parachute Infantry Regiment, om haar slagkracht te vergroten. Samen met het 505th Regiment vormden deze drie regimenten de kern van de divisie tijdens de aanval op Normandië. De 325th Glider Infantry Regiment werd ook versterkt met extra troepen en werd belast met het leveren van ondersteuning aan de parachutisten tijdens de operatie.

Op 6 juni 1944, D-Day, voerde de 82nd Airborne Division een van de grootste luchtlandingsoperaties in de geschiedenis uit. Meer dan 7.000 parachutisten werden achter de vijandelijke linies in Normandië gedropt, met als doel strategische bruggen en wegen te veroveren om de opmars van de geallieerde troepen te ondersteunen.

De invasie van Normandië: Operatie Overlord (1944)

De invasie van Normandië, bekend als Operatie Overlord, was een cruciale stap in de geallieerde bevrijding van Europa. De 82nd Airborne Division speelde een sleutelrol in de luchtlandingsoperaties, met de codenaam Operatie Boston, die plaatsvonden in de nacht van 5 op 6 juni 1944. Samen met de 101st Airborne Division werd de 82nd ingezet om strategische posities te veroveren, zoals bruggen, wegen en knooppunten, om de opmars van de geallieerde grondtroepen te ondersteunen.

Landingen en gevechten in Normandië

Tijdens de luchtlandingsoperatie ondervonden de parachutisten van de 82nd zware tegenstand van Duitse troepen. Veel eenheden landden ver van hun oorspronkelijke doelwitten door slechte weersomstandigheden en vijandelijk luchtafweergeschut, wat de coördinatie van de aanvallen bemoeilijkte. Ondanks deze tegenslagen wisten de troepen van de 82nd belangrijke doelen te veroveren, waaronder Sainte-Mère-Église, een van de eerste bevrijde steden in Normandië.

Het 505th Parachute Infantry Regiment, onder bevel van kolonel James Gavin, speelde een cruciale rol in de bevrijding van Sainte-Mère-Église. De verovering van de stad was van strategisch belang, aangezien het een knooppunt vormde voor de Duitse verdediging in het gebied. Daarnaast wist de 82nd bruggen over de Merderet-rivier in te nemen, wat de opmars van de Duitse troepen belemmerde en de geallieerde troepen in staat stelde hun posities te consolideren.

Tijdens de hevige gevechten in Normandië kreeg de 82nd Airborne Division te maken met zware verliezen. Gedurende de 33 dagen die de divisie onafgebroken in actie was, verloor ze ongeveer 5.245 man, wat neerkomt op bijna 46% van haar totale sterkte. Ondanks deze verliezen slaagde de divisie erin om al haar gestelde doelen te bereiken en geen enkel terrein te verliezen aan de vijand. De moed en vasthoudendheid van de 82nd Airborne Division werden breed erkend en de divisie verdiende haar plaats als een van de meest gevierde eenheden in de Amerikaanse militaire geschiedenis.

Operatie Market Garden (1944)

Na de gevechten in Normandië werd de 82nd Airborne Division teruggetrokken naar Engeland om zich voor te bereiden op nieuwe operaties. In september 1944 werd de divisie ingezet tijdens Operatie Market Garden, een gewaagd plan van de geallieerden om snel door Nederland op te rukken naar Duitsland. Het doel was om een aantal belangrijke bruggen over Nederlandse rivieren te veroveren, zodat de geallieerde troepen snel konden doorstoten naar het Ruhrgebied, het industriële hart van Duitsland.

Op 17 september 1944 voerde de 82nd Airborne Division haar vierde en laatste gevechtsparachutesprong van de Tweede Wereldoorlog uit. De divisie werd gedropt in de omgeving van Nijmegen, met als doel de strategisch belangrijke Waalbrug te veroveren. Deze brug was cruciaal voor het succes van de operatie, omdat het de weg vrijmaakte voor de Britse grondtroepen om verder naar het noorden op te rukken.

Gevechten bij de Waalbrug

De 82nd kreeg de opdracht om de brug bij Nijmegen intact in handen te krijgen. De aanval op de brug werd echter vertraagd door hevige Duitse tegenstand. Het duurde tot 20 september voordat de troepen van de 82nd erin slaagden de brug te veroveren, na een gedurfde en gevaarlijke oversteek van de Waalrivier in kleine boten onder vijandelijk vuur. Deze oversteek, uitgevoerd door het 504th Parachute Infantry Regiment, wordt beschouwd als een van de meest heldhaftige acties van de divisie tijdens de oorlog. De gevechten om de Waalbrug waren hevig, maar uiteindelijk konden de geallieerde troepen hun posities veiligstellen.

Ondanks het succes van de 82nd bij Nijmegen mislukte Operatie Market Garden als geheel, voornamelijk omdat andere onderdelen van de operatie er niet in slaagden hun doelen te bereiken, zoals de Slag om Arnhem. Desondanks toonde de 82nd Airborne Division haar uitzonderlijke gevechtskwaliteiten en doorzettingsvermogen.

De Ardennenoffensief: Slag om de Ardennen (1944-1945)

Op 16 december 1944 lanceerden de Duitse troepen een groot tegenoffensief in de Ardennen, een dichte bosrijke regio in België. Dit offensief, bekend als de Slag om de Ardennen of het Ardennenoffensief, was een poging van de Duitsers om de geallieerde opmars te vertragen en het tij van de oorlog in hun voordeel te keren. De 82nd Airborne Division werd snel naar het front gestuurd om de Duitse opmars te stuiten.

De divisie werd ingezet in het noorden van het slagveld, nabij de cruciale Elsenborn-rug. Deze positie was van vitaal belang voor het behoud van de geallieerde linies, aangezien het de Duitsers verhinderde verder door te breken. De 82nd Airborne Division, samen met andere Amerikaanse eenheden, verdedigde deze positie tegen herhaalde Duitse aanvallen. De eenheid had te maken met hevige gevechten en barre winterse omstandigheden, maar slaagde erin stand te houden.

Tegenaanval en het einde van het offensief

Na enkele weken van zware gevechten wisten de geallieerden, waaronder de 82nd Airborne Division, het initiatief terug te nemen. Op 3 januari 1945 lanceerden de geallieerde troepen een tegenaanval om de Duitse troepen terug te dringen. De 82nd speelde een belangrijke rol in deze tegenaanval en slaagde erin om belangrijke posities te heroveren en een groot aantal Duitse soldaten gevangen te nemen.

De gevechten in de Ardennen waren extreem zwaar, en de 82nd leed opnieuw aanzienlijke verliezen. De divisie verloor een groot deel van het 551st Parachute Infantry Battalion, dat vrijwel volledig werd vernietigd tijdens de gevechten. Desondanks bleef de divisie haar reputatie behouden als een van de meest veerkrachtige en effectieve eenheden in het Amerikaanse leger.

De opmars naar Duitsland en het einde van de oorlog (1945)

Na het Ardennenoffensief hergroepeerde de 82nd Airborne Division zich en bereidde zich voor op de laatste fase van de oorlog in Europa. In maart 1945 staken de geallieerde troepen de Rijn over en begonnen hun opmars naar het hart van nazi-Duitsland. De 82nd Airborne Division speelde een cruciale rol bij het veiligstellen van bruggen en strategische posities tijdens deze laatste offensieven.

Op 2 mei 1945 accepteerde de divisie de overgave van meer dan 150.000 Duitse soldaten van het 21e Leger onder bevel van luitenant-generaal Kurt von Tippelskirch. Deze overgave markeerde het begin van het einde voor het Duitse leger. De 82nd trok daarna naar Berlijn, waar ze de stad binnentrokken als bezettingstroepen. De divisie verving de 2nd Armored Division en bleef in Berlijn tot ze begin november 1945 werd afgelost door de 78th Infantry Division.

Tijdens de bezetting in Berlijn werd de 82nd Airborne Division bekend als “America’s Guard of Honor”, een eretitel die ze kreeg van generaal George S. Patton, die diep onder de indruk was van de discipline en het gedrag van de divisie. Deze eer was een weerspiegeling van de prestaties en het respect dat de divisie had verdiend door haar acties tijdens de oorlog.

Nalatenschap en impact

De 82nd Airborne Division had een aanzienlijke impact op de uitkomst van de Tweede Wereldoorlog. Vanaf de eerste gevechten in Noord-Afrika en Sicilië tot de grote operaties in Normandië, Market Garden en de Slag om de Ardennen, heeft de divisie haar waarde bewezen als een van de meest capabele en flexibele eenheden in het Amerikaanse leger.

Tijdens de oorlog verloor de divisie duizenden soldaten, maar haar bijdragen aan de geallieerde overwinning waren van onschatbare waarde. De luchtlandingsoperaties waarin de 82nd actief was, hebben de weg vrijgemaakt voor verdere innovaties in militaire tactieken en strategieën met betrekking tot luchtaanvallen. Na de Tweede Wereldoorlog bleef de 82nd Airborne Division een prominente rol spelen in latere conflicten, waaronder de Koreaanse Oorlog, de Vietnamoorlog en moderne operaties in het Midden-Oosten.

De reputatie van de 82nd als een eenheid die “op elk moment, overal” inzetbaar is, maakt de divisie een onmisbaar onderdeel van de Amerikaanse militaire strategie tot op de dag van vandaag. Haar geschiedenis en daden vormen een inspiratie voor vele generaties soldaten.

Conclusie

De geschiedenis van de 82nd Airborne Division toont niet alleen de moed en vastberadenheid van de mannen die in de divisie dienden, maar benadrukt ook het belang van luchtlandingsoperaties in moderne oorlogsvoering. De divisie speelde een sleutelrol in enkele van de meest iconische veldslagen van de Tweede Wereldoorlog en bewees keer op keer dat ze een cruciale factor was in de geallieerde overwinning.

Met een erfenis die meer dan honderd jaar teruggaat en door vele oorlogen heen reikt, blijft de 82nd Airborne Division een symbool van toewijding, professionaliteit en doorzettingsvermogen binnen het Amerikaanse leger. Haar bijnaam “All-American” weerspiegelt niet alleen haar oorsprong, maar ook haar blijvende betekenis als eenheid die altijd klaar staat om haar land te dienen.

Bronnen en meer informatie

1. U.S. Department of Defense – “82nd Airborne Division: Operational Mandate”
   Beschikbaar op: defense.gov
2. The U.S. Army – “History of the 82nd Airborne Division”
   Beschikbaar op: army.mil
3. Bronnen Mei1940
4. Afbeelding 1: U.S. Army Institute of Heraldry, Public domain, via Wikimedia Commons
5. Afbeelding 2: National Archives and Records Administration , Public domain, via Wikimedia Commons
6. Afbeelding 3: National Archives and Records Administration , Public domain, via Wikimedia Commons
7. Afbeelding 4: Photoshelter.com (Direct link), Public domain, via Wikimedia Commons