Omar Bradley: Amerikaanse generaal in Tweede Wereldoorlog en Korea

Generaal Omar Bradley, eerste voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, in Washington D.C., rond 1950.
Generaal van het Amerikaanse leger Omar Bradley, eerste voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, Washington D.C., rond 1950.

Omar Nelson Bradley (12 februari 1893 – 8 april 1981) was een prominente generaal in het Amerikaanse leger tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Hij was de laatste van de negen Amerikaanse officieren die de rang van vijfsterrengeneraal behaalden en speelde een cruciale rol in zowel de Tweede Wereldoorlog als de Koreaanse Oorlog. Bradley was ook de eerste voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, waarbij hij toezicht hield op het militaire beleid van de VS, waaronder dat tijdens de Koreaanse Oorlog.

Vroege leven en opleiding

Omar Bradley werd geboren in een arm gezin in Randolph County, Missouri. Zijn vader, John Smith Bradley, was een schoolmeester en zijn moeder, Mary Elizabeth Hubbard, kwam uit een bescheiden milieu. Na de dood van zijn vader toen Omar 15 was, verhuisde het gezin naar Moberly, Missouri. Bradley excelleerde op school en was een getalenteerd atleet. Ondanks zijn ambities om rechten te studeren, werd hij door zijn zondagsschoolleraar aangemoedigd om zich aan te melden voor de United States Military Academy in West Point.

Bradley slaagde voor de toelatingsexamens en begon in 1911 aan zijn opleiding in West Point. Hij maakte deel uit van de beroemde “Class the Stars Fell On” in 1915, waaruit 59 generaals voortkwamen, waaronder Dwight D. Eisenhower, die later president van de Verenigde Staten zou worden.

Militaire loopbaan in de Eerste Wereldoorlog en het interbellum

Na zijn afstuderen in 1915 werd Bradley aangesteld als tweede luitenant in de infanterie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd hij gestationeerd in Montana, waar hij de strategische kopermijnen bewaakte. De oorlog eindigde voordat hij werd uitgezonden naar Europa.

In de jaren tussen de oorlogen vervulde Bradley verschillende onderwijstaken en volgde hij verdere militaire opleidingen. Hij diende als instructeur op West Point en studeerde aan de U.S. Army War College. Bradley stond bekend om zijn bescheiden, maar efficiënte leiderschapsstijl en werd hoog gewaardeerd door zijn superieuren, waaronder generaal George Marshall, die hem omschreef als “stil, bescheiden en uiterst capabel”.

Tweede Wereldoorlog: van Noord-Afrika tot Normandië

Met de Amerikaanse deelname aan de Tweede Wereldoorlog in 1941 kreeg Bradley zijn eerste grote commando tijdens Operation Torch in Noord-Afrika, waar hij onder generaal George Patton diende. Na de succesvolle campagnes in Noord-Afrika werd Bradley benoemd tot commandant van het II Corps. Zijn troepen speelden een sleutelrol bij de bevrijding van Sicilië en de uiteindelijke overwinning in Tunesië.

Tijdens de voorbereidingen voor D-Day, de geallieerde invasie van Normandië, werd Bradley benoemd tot commandant van de First United States Army. Hij leidde zijn troepen op Omaha Beach en Utah Beach tijdens de invasie op 6 juni 1944. Na de succesvolle landingen in Normandië, nam Bradley het bevel over het Twelfth United States Army Group, de grootste Amerikaanse legergroep ooit, bestaande uit 1,3 miljoen soldaten en 43 divisies.

Operation Cobra en de Falaise Pocket

Bradley was de architect van Operation Cobra, een cruciale doorbraak uit de Normandische bocage (hagenland) in juli 1944. Deze operatie leidde uiteindelijk tot de omsingeling van Duitse troepen in de Falaise Pocket. Hoewel het merendeel van de Duitse troepen ontsnapte door een strategisch besluit van Bradley om de zuidelijke aanval stil te leggen, was de operatie een belangrijk keerpunt in de geallieerde opmars naar Duitsland.

Commandant tijdens het Ardennenoffensief en de Slag om de Ardennen

In december 1944 kregen Bradley’s troepen te maken met het Duitse tegenoffensief, bekend als het Ardennenoffensief. Deze onverwachte Duitse aanval zorgde voor grote verliezen, maar de geallieerden hergroepeerden zich en sloegen terug. Tijdens deze campagne werd Bradley tijdelijk ondergeschikt aan veldmaarschalk Bernard Montgomery, wat leidde tot wrijvingen tussen de Amerikaanse en Britse bevelhebbers. Ondanks zijn frustratie bleef Bradley loyaal en speelde hij een belangrijke rol in het herwinnen van terrein na de Duitse doorbraak.

De bevrijding van Europa en de eindoverwinning

In maart 1945 leidde Bradley zijn legergroep over de Rijn bij Remagen, een cruciale stap naar de uiteindelijke ineenstorting van Nazi-Duitsland. Zijn troepen omsingelden en vernietigden het Duitse leger in de Ruhr Pocket. Tegen het einde van de oorlog was Bradley’s legergroep de grootste Amerikaanse strijdmacht ooit ingezet en nam hij deel aan de ontmoeting met de Sovjet-troepen bij de Elbe in april 1945.

Na de Tweede Wereldoorlog: leiding en politieke invloed

Na de oorlog werd Bradley benoemd tot hoofd van de Veterans Administration. In deze rol verbeterde hij de zorg voor veteranen en zette hij zich in voor hun educatieve rechten via de G.I. Bill. In 1948 werd hij benoemd tot Chief of Staff of the United States Army en een jaar later tot de eerste voorzitter van de Joint Chiefs of Staff. In deze functie speelde Bradley een sleutelrol in de vroege dagen van de Koreaanse Oorlog, waarbij hij de strategie van containment steunde om de expansie van het communisme te beperken.

Conflict met generaal Douglas MacArthur

Tijdens de Koreaanse Oorlog raakte Bradley verwikkeld in een conflict met generaal Douglas MacArthur, die voorstander was van een bredere oorlog tegen China. Bradley, die vasthield aan de containment-strategie, overtuigde president Truman om MacArthur te ontslaan in 1951, een van de meest controversiële beslissingen van de oorlog.

Pensioen en nalatenschap

Bradley ging in 1953 met pensioen, maar bleef een actieve publieke figuur. Hij schreef zijn memoires, A Soldier’s Story, en trad op als adviseur voor de film Patton (1970), gebaseerd op het leven van generaal George S. Patton, met wie Bradley nauw had samengewerkt tijdens de oorlog. Bradley stierf in 1981 op 88-jarige leeftijd en werd begraven op Arlington National Cemetery.

De Bradley Fighting Vehicle, een gepantserd infanteriegevechtsvoertuig, werd naar hem vernoemd. Ook wordt zijn naam geëerd door scholen, monumenten en diverse militaire herdenkingen, waaronder General Omar Bradley Day in Missouri.

Conclusie

Omar Bradley was een van de belangrijkste Amerikaanse militaire leiders van de 20e eeuw. Zijn leiderschap in zowel de Tweede Wereldoorlog als de Koreaanse Oorlog en zijn invloed op het Amerikaanse militaire beleid, zowel tijdens als na de oorlog, maken hem tot een van de meest gerespecteerde generaals in de Amerikaanse geschiedenis. Zijn nuchtere, bescheiden stijl maakte hem geliefd bij zijn troepen en zijn nalatenschap leeft voort in de Amerikaanse militaire traditie.

Bronnen en meer informatie

  • “A Soldier’s Story” door Omar Bradley, Henry Holt & Co., 1951
  • Afbeelding: United States Army, Public domain, via Wikimedia Commons
  • “The Last Five-Star General: Biography of Omar Bradley” door Lacy Clark
  • Bronnen Mei1940