Unternehmen Rösselsprung 1944: Duitse aanval op Tito in Drvar

Operatie Rösselsprung 1944 (Unternehmen Rösselsprung), ook wel bekend als de Raid op Drvar, was een gecombineerde lucht- en grondaanval van Duitse troepen en samenwerkende eenheden op het hoofdkwartier van de Joegoslavische Partizanen in Drvar. De aanval, uitgevoerd op 25 mei 1944 tijdens de Tweede Wereldoorlog, had als doel de gevangenname of eliminatie van de Partizanenleider Josip Broz Tito en de vernietiging van zijn hoofdkwartier en bijbehorende faciliteiten. Hoewel de operatie een strategisch plan omvatte, slaagde het er niet in zijn doelstellingen te bereiken.

Locatie operatie Drvar, Bosnië

Deze operatie vond plaats in Drvar, Bosnië, waar Tito’s hoofdkwartier was gevestigd. Het doel was de leiderschapsstructuur van de JVBA te verstoren en de partizanenbeweging te verzwakken. Hoewel het Duitse leger niet succesvol was in het gevangen nemen van Tito, veroorzaakte de operatie een tijdelijke verstoring van de commandostructuur van de partizanen. Deze operatie wordt vaak aangeduid als de “Zevende Offensief” in de Joegoslavische context, als onderdeel van een reeks Duitse pogingen om het partizanenverzet te breken.

Historische Achtergrond

De Duitse Bezetting van Joegoslavië

Na de invasie van Joegoslavië door de Asmogendheden op 6 april 1941, werd het land binnen elf dagen verslagen. Het voormalige Joegoslavië werd vervolgens verdeeld tussen de bezettende machten. Op het grondgebied van Kroatië en Bosnië en Herzegovina werd de Onafhankelijke Staat Kroatië (Nezavisna Država Hrvatska, NDH) opgericht, een fascistische marionettenstaat onder leiding van de Ustaše. Deze staat stond bekend om zijn genocidale beleid tegen Serviërs, Joden en Roma.

De Opkomst van Partizanen en Chetniks

Na de val van Joegoslavië ontstonden verschillende verzetsgroepen. Twee belangrijke bewegingen kwamen naar voren: de communistische Partizanen, geleid door Tito, en de nationalistische Chetniks. Terwijl de Partizanen een resoluut anti-Asbeleid voerden, werkten de Chetniks vaak samen met de Duitse en Italiaanse bezetters. Dit leidde tot interne conflicten tussen de verzetsgroepen, die de situatie in Joegoslavië verder complex maakten.

Tito’s Strategische Positie

In 1943 herstelde Tito de slagkracht van de Partizanen, deels dankzij de overgave van Italië en de overname van Italiaanse wapens. Dit leidde tot een aanzienlijke toename van hun territoriale controle en troepensterkte. Tito vestigde zijn hoofdkwartier in Drvar, een stad in de Dinarische Alpen. Hier organiseerde hij politieke en militaire activiteiten, waaronder het Partizanencongres van Jajce, waar hij tot maarschalk van Joegoslavië werd uitgeroepen.

De strategische positie van Tito en zijn hoofdkwartier trok de aandacht van de Duitse Wehrmacht, die hem identificeerde als een van hun meest formidabele vijanden. Dit leidde tot de planning van Operatie Rösselsprung, een gedurfde poging om de Partizanenbeweging te decimeren.

De Duitse Planning en Inlichtingen

Coördinatie en Rivaliteit

De planning van Operatie Rösselsprung begon in mei 1944 onder leiding van Generalfeldmarschall Maximilian von Weichs, commandant van Zuidoost-Europa. De operatie was gebaseerd op inlichtingen verzameld door drie afzonderlijke Duitse inlichtingendiensten: de Abwehr, het Sicherheitsdienst (SD) en de Brandenburg-divisie. Door rivaliteit en gebrekkige coördinatie deelden deze diensten cruciale informatie niet volledig met elkaar, wat de tactische voorbereiding van de operatie nadelig beïnvloedde.

Beperkingen van de Inlichtingen

Hoewel Duitse verkenningsgroepen Tito’s hoofdkwartier in de buurt van een grot in Drvar hadden gelokaliseerd, slaagden ze er niet in zijn exacte locatie te bevestigen. Tegelijkertijd onderschatten de Duitsers de mate van Partizanenverdediging en de geavanceerdheid van hun inlichtingennetwerk. Dit gebrek aan nauwkeurige informatie zou een belangrijke factor zijn in het mislukken van de missie.

Voorbereidingen voor de Aanval

Vanaf oktober 1943 overwogen de Duitsers al een aanval op de top van de JVBA, inclusief Tito. Nadat het Duitse leger het hoofdkwartier van de JVBA in Jajce had veroverd, werd het steeds moeilijker om Tito’s verblijfplaats te achterhalen. In maart 1944 slaagden de Duitsers er echter in door radiobeelden de locatie van Tito’s nieuwe hoofdkwartier in Drvar, Bosnië, te achterhalen.

Het Duitse plan omvatte een massale luchtbombardement, gevolgd door een gecombineerde parachute- en glideraanval door het 500ste SS Parachutistenbataljon. Gelijktijdig zouden grondtroepen van het XV Bergkorps Drvar omsingelen en versterkingen sturen. De troepen werden klaargestoomd in de dagen voorafgaand aan de operatie, met weinig tijd voor uitgebreide planning of het opstellen van alternatieve scenario’s.

Op 6 mei 1944 ontving de 2e Pantserleger onder leiding van Generaloberst Lothar Rendulic het bevel om een aanval op de JVBA in Drvar voor te bereiden. Hierbij werden verschillende Duitse eenheden betrokken, waaronder het XVe en Ve SS-bergkorps, het 4e Brandenburg-regiment, en het SS-Fallschirmjäger-Bataillon 500. De bedoeling was om Tito gevangen te nemen of te doden door een verrassingsaanval vanuit de lucht en het omsingelen van Drvar door grondtroepen.

De Uitvoering van Operatie Rösselsprung

De Aanval op Drvar

De Luchtaanval

Op de ochtend van 25 mei 1944 begon Operatie Rösselsprung met een intensieve luchtaanval uitgevoerd door de Luftwaffe. Vanaf 06:35 bombardeerden vijf eskaders, waaronder Junkers Ju 87 Stuka-duikbommenwerpers, strategische doelen in Drvar en omliggende gebieden. Het bombardement duurde enkele uren en was bedoeld om Partizanenposities te verzwakken en chaos te veroorzaken voordat de luchtlandingseenheden arriveerden.

De Luchtlandingsaanval

Om 07:00 begon het 500ste SS Parachutistenbataljon, onder leiding van SS-Hauptsturmführer Kurt Rybka, met hun luchtlandingsoperatie. De aanval bestond uit twee golven: de eerste omvatte parachutisten en glider-gelande troepen, terwijl de tweede golf later op de dag zou volgen. Ondanks de chaos op de grond slaagden de meeste parachutisten en gliderpiloten erin dicht bij hun doelwitten te landen. De aanval was echter gebaseerd op foutieve inlichtingen, waardoor de Duitsers gericht waren op het kerkhof in plaats van de grot waar Tito zich bevond.

De operatie werd bemoeilijkt door zware Partizanenverdediging. In de stad zelf leverden leden van Tito’s persoonlijke escorte en lokale Partizaneneenheden zware weerstand. Bovendien grepen leden van de communistische jongerenorganisatie SKOJ geïmproviseerde wapens om de Duitsers tegen te houden.

De Duitse Voortgang

Ondanks aanzienlijke verliezen slaagde het 500ste SS Parachutistenbataljon erin enkele tactische doelen te bereiken. Panther Group, een van de belangrijkste glider-groepen, nam het kerkhof in en vestigde daar een tijdelijk hoofdkwartier. Andere Duitse eenheden, zoals Greifer Group en Stürmer Group, faalden echter in hun missies om respectievelijk de Britse en Sovjet-missies te vernietigen. Deze missies waren gewaarschuwd voor de aanval en hadden hun locaties gewijzigd.

Omstreeks 10:30 leidde Rybka een frontale aanval op Tito’s grot. Ondanks zwaar machinegeweervuur bereikten zijn troepen de basis van de heuvel, maar de aanval mislukte vanwege hevig verzet en logistieke problemen, waaronder een tekort aan water en munitie.

Partizanenreactie

Strategische Herpositionering

De Partizanen, die al een maand vooraf tekenen van een op handen zijnde aanval hadden opgemerkt, hadden hun verdedigingsstrategieën aangepast. Hoewel Tito die nacht in de grot bleef, verplaatste hij overdag zijn hoofdkwartier regelmatig naar nabijgelegen locaties, waaronder een grot in Bastasi, 7 km ten westen van Drvar. Bovendien werden elementen van de 6e Lika Proletarische Divisie dichter bij Drvar gestationeerd ter ondersteuning.

Lokaal Verzet

Partizanen in en rond Drvar reageerden snel op de aanval. Studenten van een nabijgelegen officiersopleiding voerden een onverwachte aanval uit op Duitse parachutisten en slaagden erin de Duitse flank te verzwakken. Ondertussen rukten Partizaanbrigades, waaronder de 3e Lika Proletarische Brigade, op vanuit het zuidoosten om de Duitse posities in het kerkhof te belegeren.

Tito’s Ontsnapping

Ondanks de intensieve Duitse aanval wist Tito, samen met ongeveer 20 stafleden, omstreeks 11:15 te ontsnappen uit de grot. De groep verliet de grot via een geheime uitgang en trok zich terug langs een beek naar hoger gelegen terrein. Ze werden later geëscorteerd naar het dorp Potoci, waar ze werden herenigd met geallieerde missies. Dankzij de voorzorgsmaatregelen van de Partizanen, waaronder de verplaatsing van kritieke staf en radioapparatuur, bleef hun commandostructuur grotendeels intact.

Duitse Tegenslagen

Mislukking van de Hoofddoelen

Rybka’s troepen leden zware verliezen in hun pogingen om de grot in te nemen. Zijn gebrek aan contingentieplanning en het ontbreken van betrouwbare inlichtingen over Tito’s locatie waren cruciale factoren in het falen van de aanval. Terwijl de Duitsers zich concentreerden op het kerkhof, organiseerden de Partizanen een succesvolle tegenaanval en omsingelden ze de Duitse posities.

Tweede Golf en Terugtrekking

De tweede golf van parachutisten arriveerde rond het middaguur, maar leden zware verliezen door Partizaanvuur. De Duitse troepen konden hun doelen niet bereiken en waren gedwongen zich terug te trekken naar het kerkhof, waar ze een defensieve perimeter opzetten. Tegen de avond was het duidelijk dat de aanval mislukt was, en Rybka werd geëvacueerd vanwege verwondingen.

Het Verloop van de Grondaanvallen en Brede Impact

De Grondaanvallen van XV Bergkorps

Aanvalsstrategie

Parallel aan de luchtlanding bestond de grondaanval van Operatie Rösselsprung uit negen afzonderlijke kolommen van het XV Bergkorps, ondersteund door tanks, verkenningseenheden en pionierbataljons. De grondtroepen werden belast met het omsingelen van Drvar en het creëren van een afsluitende ring om Partizanenontsnappingen te voorkomen.

De belangrijkste grondaanvallen werden uitgevoerd door:

• Kampfgruppe Willam: Vanuit Srb richting Drvar, met als taak het 500ste SS Parachutistenbataljon te versterken.
• 92e Gemotoriseerde Regiment: Verdeeld in twee kolommen, één vanuit Bihać en de andere vanuit Bosanska Krupa, gericht op Bosanski Petrovac en Drvar.
• 7e SS Vrijwilligersbergdivisie ‘Prinz Eugen’: Vanuit Mrkonjić Grad en Jajce, om ontsnappingsroutes naar het oosten te blokkeren.

Voortgang op de Grond

De grondaanvallen begonnen op 25 mei 1944 bij dageraad. Ondanks een initiële verrassing door het gebruik van snel bewegende gemotoriseerde colonnes, stuitten de Duitse troepen op onverwacht hevig Partizanenverzet. De verdedigingslinies van de Partizanen, zoals mijnen en barricades, vertraagden de opmars aanzienlijk.

• Kampfgruppe Willam wist de Partizanen bij Trubar te verzwakken, maar faalde in het voltooien van de opmars naar Drvar door sterke tegenstand van de 2e Lika Proletarische Brigade.
• De westelijke kolom van de 92e Gemotoriseerde Regiment drong door naar Vrtoče, halverwege Bosanski Petrovac en Drvar, maar werd vertraagd door Partizanenbrigades zoals de 6e Krajina.
• De zuidelijke troepen vanuit Livno en Knin konden slechts beperkte vooruitgang boeken door goed georganiseerde verdediging van de 9e Dalmatische Divisie.

De Partizanenstrategie

Terugslag en Herpositionering

De Partizanen gebruikten flexibele tactieken om de Duitse opmars te vertragen. Terwijl enkele eenheden frontaal verzet boden, herpositioneerden andere brigades zich strategisch om Duitse troepen in de flank aan te vallen. Deze aanpak resulteerde in aanzienlijke verliezen voor de Duitse kant.

Na Tito’s ontsnapping naar Potoci werden Partizanenformaties herverdeeld om de Duitse omsingeling te ontwijken. De Partizanen richtten hun inspanningen op het beschermen van commandoposten en essentiële verbindingen met geallieerde missies.

Geallieerde Luchtsteun

De Britse militaire missie, onder leiding van luitenant-kolonel Vivian Street, had toegang tot radiocommunicatie om luchtsteun aan te vragen. De Balkan Luchtmacht, bestaande uit Britse en Amerikaanse eenheden, voerde gedurende de operatie meer dan duizend bombardementsvluchten uit. Deze luchtsteun speelde een belangrijke rol in het vertragen van Duitse grondtroepen en versterkte de Partizanenverdediging.

Duitse Mislukkingen en Partizanensucces

Gebrek aan Coördinatie

Een belangrijk kenmerk van Operatie Rösselsprung was het gebrek aan coördinatie tussen de lucht- en grondtroepen. Terwijl het 500ste SS Parachutistenbataljon geïsoleerd vocht in Drvar, kwamen de grondtroepen niet op tijd om hen te versterken. Vertragingen, veroorzaakt door Partizanenverzet en slecht terrein, belemmerden de tijdige voltooiing van het Duitse plan.

Verliezen aan Beide Zijden

De Duitsers leden zware verliezen. Het 500ste SS Parachutistenbataljon verloor 576 van zijn 876 man, waardoor het bataljon bijna werd vernietigd. De Partizanen leden ook aanzienlijke verliezen, met honderden doden en gewonden, maar hun vermogen om zich te hergroeperen zorgde ervoor dat hun algehele operationele capaciteit intact bleef.

Conclusie van Operatie Rösselsprung

Operatie Rösselsprung was een strategische poging van de Duitse Wehrmacht en SS-troepen om het leiderschap en de operationele structuur van de Joegoslavische Partizanen te vernietigen. Hoewel de operatie gedetailleerd gepland was, faalde ze op vrijwel alle fronten. Tito en zijn staf ontsnapten, de Partizanen hergroepeerden zich snel, en de Duitse troepen leden zware verliezen zonder hun doelen te bereiken.

De mislukking van Operatie Rösselsprung werd toegeschreven aan verschillende factoren:

• Gebrek aan gedeelde inlichtingen: Rivaliteit tussen Duitse inlichtingendiensten leidde tot gebrekkige coördinatie en onjuiste informatie over Tito’s exacte locatie.
• Onvoldoende coördinatie: De grondtroepen kwamen te laat om de luchtlandingseenheden te versterken, waardoor de operatie vanaf het begin gedoemd was.
• Hevige Partizanenverdediging: De verrassend goed georganiseerde en hardnekkige Partizanen boden zowel in Drvar als op de flanken sterk verzet, wat de Duitse opmars aanzienlijk vertraagde.

Strategische Gevolgen

Hoewel de Partizanen tijdelijke verliezen leden, zoals de vernietiging van een deel van hun hoofdkwartier en de dood van enkele sleutelfiguren, versterkte Operatie Rösselsprung uiteindelijk hun positie. De operatie gaf internationale erkenning aan Tito’s beweging, aangezien hun vermogen om een gecoördineerde aanval van een goed uitgeruste vijand te weerstaan een teken van kracht was.

De mislukking van de Duitsers benadrukte hun afnemende vermogen om effectieve offensieven uit te voeren in de Balkan, terwijl het de Partizanen motiveerde om hun greep op Joegoslavië te versterken.

Militaire Verliezen

• Duitse verliezen: Het 500ste SS Parachutistenbataljon werd gedecimeerd, met 576 doden en 48 gewonden. De grondtroepen leden 213 doden, 881 gewonden en 51 vermisten.
• Partizanenverliezen: Volgens Partizanenbronnen waren er 399 doden, 479 gewonden en minstens 85 vermisten. Hoewel significant, herstelden de Partizanen snel dankzij hun flexibele commandostructuur e nde geallieerde steun.

Symboliek voor Tito

Na de oorlog werd 25 mei, de dag van de aanval, in Joegoslavië gevierd als Tito’s officiële verjaardag, ondanks dat hij in werkelijkheid op 7 mei geboren was. Deze symboliek benadrukte het belang van de succesvolle verdediging van Drvar en Tito’s persoonlijke rol in de Partizanenbeweging.

Bronnen en meer informatie

1. Afbeelding: Vojnoistorijskog instituta JNA [Military History Institute of the JNA], Public domain, via Wikimedia Commons
2. Cornis–Pope, Marcel; Neubauer, John (2010). History of the Literary Cultures of East–Central Europe: Junctures and Disjunctures in the 19th and 20th Centuries: Types and Stereotypes. Vol. 4. Philadelphia, Pennsylvania: John Benjamins Publishing Company. ISBN 978-90-272-3458-2.
3. Čaušević, Izudin (1981). Osma krajiška NOU brigada [8th Krajina NOU Brigade]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački zavod. OCLC 442235572.
4. Damjanović, Branko; Popović, Savo (1985). Šesta krajiška narodnooslobodilačka udarna brigada [6th Krajina People’s Liberation Shock Brigade]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački zavod. OCLC 440342453.
5. Dimitrijević, Bojan; Savić, Dragan (2011). Oklopne jedinice na jugoslovenskom ratištu 1941–1945 [Armored Units on Yugoslav Battleground 1941–1945]. Belgrade, Serbia: Institut za savremenu istoriju. ISBN 978-86-74-03154-4.
6. Ferenca, Ivo (1975). Partizani južne Dalmacije (Trinaesta južnodalmatinska narodnooslobodilačka udarna brigada) [Partisans of Southern Dalmatia (13th South-Dalmatian Peoples’ Liberation Shock Brigade)]. Belgrade, Yugoslavia: Narodna armija. OCLC 747335872.
7. Geografski institut JNA (1952). “Neprijateljski Napad na Drvar (25 Maja 1944 godine)” [Enemy Attack (Drvar of 25 May 1944)]. In Istorijski atlas oslobodilačkog rata naroda Jugoslavije [Historical Atlas of the Yugoslav Peoples Liberation War]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoistorijski institut JNA. OCLC N/A.
8. Greentree, David (2012). Knight’s Move: The Hunt for Marshal Tito – 1944. Oxford, United Kingdom: Osprey Publishing. ISBN 978-1-78096-461-4.
9. Hoare, Marko Attila (2006). Genocide and Resistance in Hitler’s Bosnia: The Partisans and the Chetniks 1941–1943. New York, New York: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-726380-8.
10. Krstić, Sava (1991). Treća Lička Proleterska Brigada: sećanja boraca [3rd Lika Proletarian Brigade: Combatants’ Memories]. Belgrade, Yugoslavia: Sekcija Boraca 3. Ličke Brigade. OCLC 165642391.
11. Kumm, Otto (1995). Prinz Eugen: The History of the 7. SS-Mountain Division “Prinz Eugen”. Winnipeg, Manitoba: J.J. Fedorowicz Publishing. ISBN 978-0-921991-29-8.
12. Milazzo, Matteo J. (1975). The Chetnik Movement & the Yugoslav Resistance. Baltimore, Maryland: Johns Hopkins University Press. ISBN 978-0-8018-1589-8.
13. Odić, Slavko (1981). Desant na Drvar [Landing at Drvar]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoistorijski institut. OCLC 8169786.
14. Orlović, Ðorde (1990). Šesta lička proleterska divizija “Nikola Tesla” [6th Lika Proletarian Division “Nikola Tesla”]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački i Novinski Centar. OCLC 36623868.
15. Pavlowitch, Stevan K. (2007). Hitler’s New Disorder: The Second World War in Yugoslavia. New York, New York: Columbia University Press. ISBN 978-1-85065-895-5.
16. Popović, Jovo; Lolić, Marko; Latas, Branko (1988). Pop izdaje (vojvoda Momčilo Ðujić) [Priest of Treason (Vojvoda Momčilo Ðujić)]. Zagreb, Yugoslavia: Stvarnost. ISBN 978-86-70-75039-5.
17. Pribilović, Kažimir (1988). Četvrti pomorski obalni sektor mornarice narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije: 1943–1945 [Fourth Naval and Littoral Sector of the Navy of the National Liberation Army of Yugoslavia: 1943–1945]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački i novinski centar. OCLC 439783556.
18. Radošević, Todor (1984). Trinaesta proleterska brigada “Rade Končar” [13th Proletarian Brigade “Rade Končar”]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački zavod. OCLC 17722637.
19. Ramet, Sabrina P. (2006). The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2005. Bloomington, Indiana: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34656-8.
20. Rendulic, Lothar (1952). Gekämpft, Gesiegt, Geschlagen [Fought, Won, Defeated]. Heidelberg, Germany: Verlag Weisermühl. OCLC 3788216.
21. Roberts, Walter R. (1987). Tito, Mihailović and the Allies: 1941–1945. New Brunswick, New Jersey: Duke University Press. ISBN 978-0-8223-0773-0.
22. Schmider, Klaus (2002). Partisanenkrieg in Jugoslawien 1941–1944 [Partisan War in Yugoslavia 1941–1944]. Hamburg, Germany: Mittler. ISBN 978-3-8132-0794-1.
23. Schraml, Franz (1962). Kriegsschauplatz Kroatien die deutsch-kroatischen Legions-Divisionen: 369., 373., 392. Inf.-Div. (kroat.) ihre Ausbildungs- und Ersatzformationen [The Croatian Theatre of War: German-Croatian Legion Divisions: the 369th, 373rd and 392nd (Croatian) Infantry Divisions and their Training and Replacement Units]. Neckargemünd, West Germany: K. Vowinckel. OCLC 4215438.
24. Stein, George H. (1984) [1966]. The Waffen SS: Hitler’s Elite Guard at War, 1939–45. Ithaca, New York: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-9275-4.
25. Trikić, Savo (1987). Treća krajiška proleterska brigada [3rd Krajina Proletarian Brigade]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački i novinski centar. OCLC 28007913.
26. Vinterhalter, Vilko (1972). In the Path of Tito… Tunbridge Wells, England: Abacus Press. ISBN 978-0-85626-011-7.
27. Volkov, Vladimir (1997). “The Soviet Leadership and Southeastern Europe”. In Naimark, Norman M.; Gibianskiĭ, Leonid (eds.). The Establishment of Communist Regimes in Eastern Europe, 1944–1949. Boulder, Colorado: Westview Press. pp. 55–72. ISBN 978-0-8133-3534-6.
28. Vuksanović, Miloš (1981). Prva proleterska brigada [1st Proletarian Brigade]. Belgrade, Yugoslavia: Narodna knjiga. OCLC 442929562.
29. Zorić, Milan N. (1968). Trinaesta krajiška brigada [13th Krajina Brigade]. Belgrade, Yugoslavia: Vojnoizdavački zavod. OCLC 16764241.
30. Eyre, Wayne (2006). “Operation Rösselsprung and the Elimination of Tito, May 25, 1944: A Failure in Planning and Intelligence Support”. The Journal of Slavic Military Studies. 19 (2). Routledge: 343–376. doi: 10.1080/13518040600697969. S2CID: 144383512.
31. Bronnen Mei1940
32. Melson, Charles D. (2000). “Red Sun: A German airborne Raid, May 1944”. The Journal of Slavic Military Studies. 13 (4). Routledge: 101–126. doi: 10.1080/13518040008430462. S2CID: 143885632.