USS Wichita (CA-45): Amerikaanse zware kruiser in WWII

De zware kruiser USS Wichita (CA-45) van de U.S. Navy, opererend met de Britse Home Fleet nabij Scapa Flow, Schotland, 22 april 1942.
USS Wichita (CA-45) opererend met de Britse Home Fleet nabij Scapa Flow, Schotland, op 22 april 1942, tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De USS Wichita (CA-45) was een unieke zware kruiser in dienst van de Amerikaanse marine, gebouwd in de jaren 1930. Ze was de laatste Amerikaanse kruiser die werd ontworpen binnen de beperkingen van het Londens Zeeverdrag. De USS Wichita stond bekend om haar onderscheidende ontwerp en speelde een belangrijke rol in zowel de Atlantische als de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit artikel biedt een gedetailleerd overzicht van haar ontwerp, bewapening, en dienstgeschiedenis.

Ontwerp en bouw

De bouw van de USS Wichita begon als gevolg van de Cruiser Act van 1929, een initiatief dat de bouw van nieuwe kruisers moest ondersteunen. Oorspronkelijk was het plan om Wichita te ontwerpen als een zware kruiser van de New Orleans-klasse, maar uiteindelijk werd het ontwerp aangepast en gebaseerd op het Brooklyn-klasse lichte kruiserontwerp. Deze beslissing was cruciaal voor de verbetering van het pantser en de zeewaardigheid van het schip.

De USS Wichita werd op 28 oktober 1935 te water gelaten op de scheepswerf in Philadelphia, en officieel in dienst genomen in februari 1939. Ze beschikte over een verbeterde romp die vergelijkbaar was met de Brooklyn-klasse, maar met aanzienlijk zwaarder pantser. Dit ontwerp vormde uiteindelijk de basis voor de latere zware kruisers van de Baltimore-klasse, die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ingezet.

Algemene kenmerken

De USS Wichita had een lengte van 185,42 meter en een breedte van 18,82 meter, met een standaard waterverplaatsing van 10.589 ton en een volledige lading van 13.015 ton. Het schip werd aangedreven door vier Parsons-stoomturbines die een snelheid van 33 knopen (ongeveer 61 km/u) konden halen. Haar actieradius was indrukwekkend, met een bereik van 10.000 nautische mijlen (19.000 km) bij een kruissnelheid van 15 knopen.

Qua bewapening beschikte de USS Wichita over een hoofdbatterij van negen 8-inch (203 mm) kanonnen, geplaatst in drie geschuttorens. Daarnaast was ze uitgerust met een secundaire batterij van acht 5-inch (127 mm) kanonnen en talrijke kleinere luchtafweergeschutten, waaronder 24 Bofors 40 mm kanonnen en 18 Oerlikon 20 mm kanonnen voor luchtafweer.

Sensoren

De USS Wichita (CA-45) was uitgerust met geavanceerde sensoren en vuurleidingssystemen voor haar tijd, essentieel voor haar effectiviteit tijdens de Tweede Wereldoorlog. De kruiser had Mark 34 vuurleidingssystemen voor de hoofdbatterijen en Mark 28 en Mark 13 vuurleidingsradars voor de secundaire batterijen en luchtafweer. Deze radarsystemen hielpen bij het nauwkeurig richten van de 8-inch kanonnen en 5-inch dual-purpose kanonnen, vooral tijdens luchtaanvallen en maritieme gevechten. Daarnaast werden de radars gebruikt voor het detecteren van vijandelijke vliegtuigen en schepen, wat de Wichita een effectieve verdediger maakte in zowel de Atlantische als de Stille Oceaan-theaters.

Dienst in de Tweede Wereldoorlog

Neutraliteitspatrouilles en de vroege jaren

Na haar indiensttreding werd de USS Wichita ingezet voor neutraliteitspatrouilles in de Atlantische Oceaan, ter bescherming van Amerikaanse belangen terwijl de oorlog in Europa in volle gang was. Toen de Verenigde Staten in december 1941 betrokken raakten bij de Tweede Wereldoorlog, bevond de Wichita zich in IJsland, waar ze bescherming bood aan konvooien die vitale goederen naar de Sovjet-Unie brachten via de gevaarlijke Murmansk-route.

Operatie Torch en de Slag om Casablanca

In november 1942 nam de Wichita deel aan Operatie Torch, de geallieerde invasie van Frans Noord-Afrika. Hier was ze betrokken bij de Zeeslag om Casablanca, waarbij ze Franse kustbatterijen en oorlogsschepen, waaronder het slagschip Jean Bart, bestreed. Tijdens deze slag ondersteunde ze amfibische landingen en leverde zwaar kanonvuur op vijandelijke stellingen. Dit conflict speelde een cruciale rol in het veiligstellen van een belangrijke geallieerde voet aan de grond in Noord-Afrika.

Pacific Theater: De Slag om de Filipijnen en de Golf van Leyte

In 1943 werd de USS Wichita overgeplaatst naar de Stille Oceaan, waar ze de rest van de oorlog zou dienen. Een van haar belangrijkste taken was het bieden van luchtafweer voor de Fast Carrier Task Force, met name tijdens de cruciale Slag in de Filipijnenzee en de Slag om de Golf van Leyte in 1944. Tijdens deze veldslagen speelde de Wichita een belangrijke rol in het neerhalen van Japanse vliegtuigen en het bieden van vuurondersteuning aan de vloot.

De Invasie van Okinawa

Tijdens de invasie van Okinawa in 1945 leverde de Wichita intensieve vuurondersteuning aan geallieerde troepen die het eiland aanvielen. Haar nauwkeurige kanonvuur was van vitaal belang bij het doorbreken van Japanse verdedigingslinies en het ondersteunen van de landingstroepen. Tijdens deze operatie raakte het schip licht beschadigd door een aanval van een Japanse kamikazepiloot, maar ze bleef operationeel en actief betrokken bij de strijd.

Na de oorlog en ontmanteling

Na de Japanse overgave diende de USS Wichita als onderdeel van de bezettingsmacht in Japan en nam deel aan Operatie Magic Carpet, waarbij Amerikaanse troepen uit het oorlogsgebied werden gerepatrieerd. Na haar terugkeer in de Verenigde Staten werd het schip in 1947 buiten dienst gesteld en opgenomen in de “mothball fleet”.

Hoewel de marine overwoog om de Wichita om te bouwen tot een geleide-wapen-kruiser, werd uiteindelijk besloten het schip in 1959 te slopen, en het werd in augustus van dat jaar verkocht voor schroot.

Conclusie

De USS Wichita was een belangrijk schip in de Amerikaanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met haar unieke ontwerp en veelzijdige inzetbaarheid speelde ze een cruciale rol in zowel de Atlantische als de Stille Oceaan. Haar bijdrage aan Operatie Torch, de strijd in de Stille Oceaan, en de Slag om Okinawa tonen de strategische waarde van dit schip in diverse cruciale gevechtsomstandigheden. Hoewel haar carrière relatief kort was, heeft ze een blijvende impact gehad op de ontwikkeling van de zware kruisers van de Amerikaanse marine en blijft ze een belangrijk onderdeel van de maritieme geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.

Bronnen en meer informatie

  1. USS Wichita (CA-45): Technical Data, Naval History and Heritage Command.
  2. London Naval Treaty and Its Impact on Cruiser Design, National Archives.
  3. World War II Combat Operations, U.S. Navy Historical Center.
  4. Afbeelding: U.S. Navy, Public domain, via Wikimedia Commons
  5. Operation Torch and the Battle of Casablanca, Center for Military History.
  6. Bronnen Mei1940