
Ernst Bernhard Wilhelm Busch (1885–1945) was een Duitse veldmaarschalk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij speelde een belangrijke rol in diverse campagnes, van de invasie van Polen tot zijn leiding over Legergroep Centrum. Zijn loopbaan werd gekenmerkt door trouw aan de bevelen van Adolf Hitler, wat zowel zijn successen als mislukkingen beïnvloedde. Busch stierf in krijgsgevangenschap na het einde van de oorlog.
Inhouds opgave
Vroege Leven en Eerste Wereldoorlog
Geboorte en Opleiding
Busch werd op 6 juli 1885 geboren in Essen, gelegen in het Ruhrgebied van Duitsland. In 1904 voltooide hij zijn opleiding aan de Gross Lichterfelde Cadet Academie en trad toe tot het Duitse Keizerlijke Leger als Fahnenjunker (officier-kandidaat). Zijn eerste aanstelling was bij het Westfaalse 13e Infanterieregiment, waarna hij werd overgeplaatst naar het 57e Infanterieregiment. In 1913 werd hij gepromoveerd tot Oberleutnant (eerste luitenant) en voltooide een opleiding aan de Oorlogsacademie.
Deelname aan de Eerste Wereldoorlog
Busch diende voornamelijk aan het westfront en begon de oorlog als compagniecommandant. Al snel ontving hij de Eerste en Tweede Klasse van het IJzeren Kruis. In 1915 promoveerde hij tot Hauptmann (kapitein) en kreeg hij het bevel over een bataljon in het 56e Infanterieregiment. Gedurende de oorlog nam hij deel aan veldslagen in onder andere Artois, Vlaanderen en Champagne. Voor zijn inzet werd hij onderscheiden met de Ridderkruis van de Koninklijke Huisorde van Hohenzollern en later de prestigieuze Pour le Mérite in 1918.
Interbellum: Opmars in de Weimarrepubliek
Na de Eerste Wereldoorlog bleef Busch in actieve dienst in het Reichswehr, het leger van de Weimarrepubliek. Hij bekleedde diverse staf- en commando-functies, waaronder inspecteur van transporttroepen en bataljonscommandant bij het 9e Infanterieregiment. Vanaf 1933, met de opkomst van Adolf Hitler, steeg zijn carrière snel. Als aanhanger van het nationaalsocialisme kreeg hij versnelde promoties. In 1935 werd hij Generalmajor en commandant van de 23e Infanteriedivisie.
In 1938, tijdens de interne spanningen tussen Hitler en de legerleiding, koos Busch de zijde van Hitler. Kort daarna werd hij benoemd tot General der Infanterie en kreeg hij het bevel over Wehrkreis VIII, een belangrijke militaire regio.
Tweede Wereldoorlog: Van Polen tot Rusland
De Invasie van Polen en Frankrijk
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in september 1939 voerde Busch het bevel over het VIII Legerkorps, dat deel uitmaakte van het 14e Leger tijdens de invasie van Polen. Zijn eenheden veroverden Krakau, bereikten de Wisła en rukten op tot aan Lviv. Voor zijn prestaties tijdens deze campagne ontving hij de Gesp bij het IJzeren Kruis.
In 1940 voerde hij het bevel over het 16e Leger tijdens de Slag om Frankrijk. Zijn leger, bestaande uit 13 divisies, dekte de linkerflank van Heinz Guderians pantserkorps. Na de Duitse overwinning in Frankrijk werd Busch onderscheiden met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis en gepromoveerd tot Generaloberst.
Operatie Barbarossa en de Winteroorlog
In juni 1941, bij de start van Operatie Barbarossa, leidde Busch het 16e Leger als onderdeel van Legergroep Noord. Zijn eenheden opereerden aan de zuidelijke flank en veroverden Staraja Roessa in augustus. Tijdens de Sovjetwinteroffensieven van 1942 raakten delen van zijn leger omsingeld. Busch slaagde erin zijn troepen te ontzetten, zij het met zware verliezen. Ondanks kritiek van zijn superieur, Georg von Küchler, bleef Busch aan als commandant.
In februari 1943 werd Busch bevorderd tot Generalfeldmarschall, een benoeming die meer te danken had aan politieke gunsten van Hitler dan aan zijn militaire prestaties.
Commandant van Legergroep Centrum
Uitdagingen en Operation Bagration
In oktober 1943 volgde Busch Gunther von Kluge op als commandant van Legergroep Centrum. Zijn eenheid, bestaande uit vier veldlegers, omvatte 76 divisies, waarvan vele niet op volle sterkte waren. Ondanks waarschuwingen van zijn officieren over de opbouw van Sovjetstrijdkrachten negeerde Busch verzoeken om terugtrekking en bleef hij Hitlers bevelen volgen.
Op 22 juni 1944 lanceerde de Sovjet-Unie Operatie Bagration. De aanval overweldigde Legergroep Centrum, dat binnen enkele dagen enorme verliezen leed. Meer dan 250.000 Duitse soldaten kwamen om of werden gevangengenomen. Busch werd op 28 juni 1944 ontslagen door Hitler vanwege het verlies.
Laatste Maanden en Overlijden
Legergroep Noordwest en Overgave
Na een periode van inactiviteit werd Busch in maart 1945 aangesteld als commandant van Legergroep Noordwest, verantwoordelijk voor de verdediging van de Noordzeekust. Hij beschikte over beperkte middelen en had weinig vertrouwen van zijn troepen. Op 4 mei 1945 gaf Busch zich over aan Bernard Montgomery.
Dood in Krijgsgevangenschap
Busch overleed op 17 juli 1945 in een krijgsgevangenenkamp in Aldershot, Engeland. Hij werd aanvankelijk begraven op de militaire begraafplaats van Aldershot, maar zijn resten werden later herbegraven op de Duitse militaire begraafplaats Cannock Chase.
Conclusie
Ernst Busch was een loyale maar conservatieve commandant wiens onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan Hitler leidde tot zowel militaire successen als rampen. Zijn carrière illustreert de dynamiek van leiderschap en ideologische trouw binnen het Duitse leger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Bronnen en mee informatie
- Afbeelding: See page for author, Public domain, via Wikimedia Commons
- Mitcham, Samuel W. Jr. (1988). Hitler’s Field Marshals and Their Battles. London: Guild Publishing. ISBN 978-1-4456-1234-5.
- Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945: Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
- Thomas, Franz; Wegmann, Günter (1993). Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939–1945: Teil III: Infanterie Band 3: Br–Bu. Osnabrück: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-1734-3.
- Bronnen Mei1940