Georg-Hans Reinhardt: Generaal en oorlogsmisdadiger WWII

Generaals Georg-Hans Reinhardt en Walter Krüger tijdens een bespreking aan het noordelijke oostfront in Rusland, WWII, PK 694.
Generaals Georg-Hans Reinhardt (2e van links) en Walter Krüger (3e van links) tijdens een militaire bespreking in Rusland, 1941.

Georg-Hans Reinhardt (1 maart 1887 – 23 november 1963) was een Duitse generaal in de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij diende in verschillende sleutelposities, waaronder het bevel over het 3e Pantserleger en Heeresgruppe Mitte. Na de oorlog werd hij veroordeeld voor oorlogsmisdaden.

Vroege Leven en Militaire Carrière

Georg-Hans Reinhardt begon zijn militaire carrière in 1907 als infanteriesoldaat in het keizerlijke Duitse leger. Hij diende tijdens de Eerste Wereldoorlog en klom op tot junior en later senior officier in het Reichswehr, het leger van de Weimarrepubliek, van 1919 tot 1937. In dat jaar werd hij gepromoveerd tot generaal en maakte hij de overstap naar de Wehrmacht.

Tweede Wereldoorlog

De Invasie van Polen en de Slag om Frankrijk

In september 1939 leidde Reinhardt de 4e Pantserdivisie tijdens de invasie van Polen. Zijn eenheid speelde een sleutelrol in de snelle opmars van het Duitse leger. In 1940 voerde hij het bevel over het XXXXI Pantserkorps tijdens de Slag om Frankrijk, waar zijn eenheid deelnam aan de doorbraak bij Sedan en de omsingeling van geallieerde troepen.

Operatie Barbarossa

Tijdens de Duitse invasie van de Sovjet-Unie in juni 1941, bekend als Operatie Barbarossa, werd Reinhardt’s XXXXI Pantserkorps ingezet aan het oostfront. Zijn troepen vernietigden in de Slag bij Raseiniai meer dan 700 Sovjet-tanks, wat bijdroeg aan het succes van de vroege Duitse opmars. In oktober 1941 kreeg hij het bevel over het 3e Pantserleger en nam hij deel aan Operatie Typhoon, de mislukte poging om Moskou te veroveren.

Oorlogsmisdaden en Bezettingsbeleid

Commissarisbevel

Tijdens Operatie Barbarossa voerden Reinhardt’s troepen het beruchte commissarisbevel uit. Dit bevel gaf opdracht om Sovjet-politieke commissarissen onmiddellijk te executeren. Rapporten bevestigen dat dit beleid wijdverbreid werd uitgevoerd door eenheden onder zijn bevel​.

Misbruik van Burgers en Deportaties

Van 1942 tot 1944 was het 3e Pantserleger betrokken bij “veiligheidsoperaties” in bezet gebied. Dit omvatte grootschalige deportaties van burgers naar concentratiekampen. In 1943 werden duizenden burgers uit de regio Vitebsk gedeporteerd naar Auschwitz, waar velen stierven door mishandeling en slechte omstandigheden​.

Zware Verliezen en gedwongen Pensioen

In juni 1944 leed Reinhardt’s leger zware verliezen tijdens Operatie Bagration, de grootschalige Sovjetoffensieven die Heeresgruppe Mitte vernietigden. Na verdere terugtrekkingen werd hij in januari 1945 met pensioen gestuurd. Dit markeerde het einde van zijn actieve militaire loopbaan.

Berechting en Latere Leven

Het Proces van Neurenberg

In 1948 stond Reinhardt terecht tijdens het zogenaamde “Hoofdproces” van de Neurenbergse processen. Hij werd schuldig bevonden aan oorlogsmisdaden, waaronder het doden en mishandelen van Sovjet-krijgsgevangenen, evenals de deportatie en executie van burgers. Reinhardt kreeg een gevangenisstraf van 15 jaar, maar werd in 1952 vrijgelaten op humanitaire gronden​.

Activiteiten na de Oorlog

Na zijn vrijlating werd Reinhardt voorzitter van de Gesellschaft für Wehrkunde, een organisatie gericht op militaire wetenschappen. Hij ontving in 1962 het Grootkruis van Verdienste van de Bondsrepubliek Duitsland, ondanks zijn controversiële verleden.

Militaire Onderscheidingen

Reinhardt ontving tijdens zijn carrière diverse militaire onderscheidingen, waaronder:

  • Het IJzeren Kruis (1914) 2e en 1e klasse.
  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden.
  • Het Grootkruis van Verdienste (1962)​.

Conclusie

Georg-Hans Reinhardt was een centrale militaire figuur in de Wehrmacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij aanzienlijke militaire successen behaalde, blijft zijn naam verbonden met oorlogsmisdaden en de donkere kanten van het Duitse bezettingsbeleid. Zijn berechting na de oorlog onderstreept de verantwoordelijkheid van commandanten voor daden van hun ondergeschikten.

Bronnen en meer informatie

  1. Afbeelding: Bundesarchiv, Bild 101I-209-0076-02 / Tannenberg / CC-BY-SA 3.0CC BY-SA 3.0 DE, via Wikimedia Commons
  2. Hebert, Valerie (2010). Hitler’s Generals on Trial: The Last War Crimes Tribunal at Nuremberg. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1698-5.
  3. Ziemke, Earl F. (1968). Stalingrad to Berlin: The German Defeat in the East. Washington D.C.: Center of Military History, US Army. ISBN 978-0-16-001962-1.
  4. Glantz, David M. (2002). The Battle for Leningrad 1941–1944. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas. ISBN 978-0-7006-1208-6.
  5. Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945: Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena, Germany: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
  6. Thomas, Franz (1998). Die Eichenlaubträger 1939–1945, Band 2: L–Z. Osnabrück, Germany: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-2300-9.
  7. Bronnen Mei1940