
De USS Chatham (CVE-32), oorspronkelijk aangeduid als AVG-32 en later hernoemd naar ACV-32, was een escortevliegdekschip dat werd gebouwd in de Seattle-Tacoma Shipyard, Hull #27, in Seattle, Washington. Het schip werd uitgerust in Portland, Oregon en overgedragen aan het Verenigd Koninkrijk op 11 augustus 1943 onder het Lend-Lease-programma. Hier kreeg het schip de naam HMS Slinger (D26) en diende als transportvliegdekschip tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Inhouds opgave
Ontwerp en Specificaties
Algemene Kenmerken
De schepen van de Ruler-klasse, waartoe de USS Chatham (CVE-32) behoorde, waren groter en konden meer vliegtuigen vervoeren dan eerdere Amerikaanse escorteschepen. Deze schepen waren specifiek ontworpen als escortvliegdekschepen en waren niet omgebouwde koopvaardijschepen.
De afmetingen van de Ruler-klasse waren:
- Lengte: 150 meter
- Breedte: 21,2 meter
- Diepgang: 7,8 meter
De bemanning bestond uit 646 personen.
Voortstuwing
De voortstuwing van het schip werd verzorgd door:
- Eén schroefas
- Twee ketels
- Eén stoomturbine
Deze configuratie leverde een vermogen van 9.350 pk (6.970 kW) en zorgde voor een maximumsnelheid van 16,5 knopen (30,6 km/u).
Vliegtuigfaciliteiten
De vliegdekschepen van de Ruler-klasse beschikten over uitgebreide faciliteiten voor vliegtuigen, waaronder:
- Twee vliegtuigliften van 13,1 x 10,4 meter
- Eén katapult
- Negen arrestatiedraden
Het schip had een hangar van 79,2 x 18,9 meter waarin vliegtuigen konden worden gestald. Het maximale aantal vliegtuigen aan boord bedroeg 24, waaronder:
- Gevechtsvliegtuigen zoals de Grumman Martlet en Vought F4U Corsair
- Onderzeebootbestrijdingsvliegtuigen zoals de Fairey Swordfish en Grumman Avenger
Bewapening
De HMS Slinger was uitgerust met een scala aan bewapening voor verdediging tegen luchtaanvallen en ondersteuning van haar operaties:
- Twee kanonnen (4″/50, 5″/38 of 5″/51) in enkele opstellingen
- Zestien 40 mm Bofors-luchtafweerkanonnen in dubbele opstellingen
- Twintig 20 mm Oerlikon-luchtafweerkanonnen in enkele opstellingen
Sensoren en data verwerking
De radarruimte op escortvliegdekschepen zoals de HMS Slinger huisvestte essentiële apparatuur, zoals luchtzoekradars (bijvoorbeeld de Britse Type 277 of Amerikaanse SG-radar), voor het detecteren en volgen van vijandelijke vliegtuigen en schepen. De Aircraft Direction Room coördineerde luchtoperaties, zoals het begeleiden van vliegtuigen tijdens missies en landingen, waarbij radargegevens werden gebruikt om de positie en koers nauwkeurig te bepalen.
Vroege Dienst en Schade
De HMS Slinger werd in februari 1944 beschadigd door een mijn nabij Lowestoft, maar kon op 17 oktober van dat jaar weer in dienst worden genomen. Het schip werkte een nieuwe bemanning in en hervatte haar rol als ondersteuningsschip. Haar functie als transportvliegdekschip betekende dat ze reservevliegtuigen vervoerde voor andere vliegdekschepen binnen de geallieerde vloot.
Rol in de Pacific
In 1945 werd de HMS Slinger naar Sydney gestuurd om zich aan te sluiten bij de Pacifische Vloot. Als onderdeel van het 30e Aircraft Carrier Squadron vervulde het schip een ondersteunende rol, met name bij de slag om Okinawa. Hoewel haar deelname indirect was, kreeg het schip de eer ‘Okinawa’ toegekend. Na de strijd keerde het schip terug naar Sydney en vervoerde vliegtuigen van en naar Brisbane. Aan het einde van de oorlog, na de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki, werd de HMS Slinger in de Filipijnen gestationeerd.
Activiteiten na de Oorlog
In augustus 1945 werd het schip ingezet als ondersteuningsschip in Hongkong en keerde ze terug naar Sydney om burgers te repatriëren die tijdens de oorlog geïnterneerd waren. In de daaropvolgende maanden maakte het schip verschillende reizen tussen Sydney en Hongkong. Eind 1945 begon de HMS Slinger aan haar terugreis naar het Verenigd Koninkrijk via Colombo, Caïro en Gibraltar. Ze werd op 27 februari 1946 teruggegeven aan de Verenigde Staten.
Conversie naar Handelsvaartuig
Na haar terugkeer naar de Verenigde Staten in 1946 werd de HMS Slinger uit dienst genomen. Kort daarna werd ze verkocht en omgebouwd door de Robin Line. Op 21 november 1946 werd het schip opnieuw te water gelaten onder de naam Robin Mowbray. Dit markeerde haar overgang van een militair schip naar een civiel handelsvaartuig. In 1958 werd de Robin Line overgenomen door Moore-McCormack Lines, Inc., wat haar commerciële loopbaan verlengde.
Ontmanteling en sloop
De Robin Mowbray bleef in commerciële dienst tot het einde van de jaren zestig. Uiteindelijk werd het schip in 1969-1970 gesloopt in Kaohsiung, Taiwan. Hiermee kwam een einde aan haar lange en veelzijdige carrière, die zowel militaire als civiele functies omvatte.
Conclusie
De USS Chatham (CVE-32), later HMS Slinger (D26), is een voorbeeld van de veelzijdige inzet van escortvliegdekschepen tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Het schip vervulde zowel militaire als civiele functies en werd uiteindelijk een handelsvaartuig. Haar geschiedenis weerspiegelt de technologische vooruitgang en de veranderende eisen van maritieme oorlogsvoering en handel in de twintigste eeuw.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Royal Navy official photographer, Public domain, via Wikimedia Commons
- Friedman, Norman (1983). U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-739-5.
- Cocker, Maurice (2008). Aircraft-Carrying Ships of the Royal Navy. Stroud, Gloucestershire: The History Press. ISBN 978-0-7524-4633-2.
- Chesneau, Roger (1990). Aircraft Carriers of the World, 1914 to the Present: An Illustrated Encyclopedia. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-076-1.
- Poolman, Kenneth (1972). Escort Carrier 1941–1945: An Account of British Escort Carriers in Trade Protection and Anti-Submarine Warfare, and in their Employment with the Fleets. London: Ian Allan. ISBN 978-0-7110-0401-8.
- Brown, David K. (1990). Nelson to Vanguard: Warship Design and Development, 1923–1945. London: Seaforth Publishing. ISBN 978-1-84415-700-6.
- Hobbs, David (2014). British Pacific Fleet: The Royal Navy’s Most Powerful Strike Force. Barnsley: Seaforth Publishing. ISBN 978-1-84832-187-8.
- Bronnen Mei1940