De Sichelschnittplan of het Manstein Plan, was een belangrijk deel van de Duitse oorlogsstrategie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het was bedoeld om de snelle verovering van Frankrijk en België te bereiken, zodat het Duitse leger zich kon concentreren op de oorlog tegen het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie.
Ontwikkeld door Generalleutnant (luitenant-generaal) Erich von Manstein, veranderde het plan de oorspronkelijke versies van 1939 van het invasieplan, Fall Gelb (Case Yellow) door Franz Halder, sterk voor de Slag om Frankrijk. Een manier om naar het Mansteinplan te kijken was dat het de Duitse reactie was op het Franse Dijleplan. Oorspronkelijk, in Aufmarschanweisung N°1, Fall Gelb (Campagne-instructie nr. 1, Case Yellow), waren de Duitsers van plan om de geallieerde troepen terug te dringen door Midden-België naar de Rivier de Somme, in Noord-Frankrijk, vergelijkbaar met de campagne van de Eerste Wereldoorlog in 1914.
Op 10 januari 1940 vond het Mechelse Incident plaats, toen een Duits vliegtuig met documenten met delen van de operationele plannen van Fall Gelb in België neerstortte, wat leidde tot een nieuwe herziening van het invasieplan. Terwijl Fall Gelb werd herzien door Halder, niet fundamenteel veranderd in Aufmarschanweisung N°3, Fall Gelb, kon Manstein Hitler er in een vergadering op 17 februari van overtuigen dat de Wehrmachtstrategie een aanval door de Ardennen moest zijn, gevolgd door een opmars naar de kust.
Het plan behelsde een twee-fronten offensief. Een groot deel van het Duitse leger zou zich concentreren op de verovering van de Ardennen, in België, en dan snel doorsnijden naar de kust van de Noordzee via Sedan. Dit zou Frankrijk van haar nauwgezette Maginotlinie afsluiten en een snelle overwinning mogelijk maken. België en Nederland zouden snel worden bezet, waardoor de Britse en Franse strijdkrachten van hun basis afgesneden zouden worden. Het andere front, in het oosten, zou een afleidingsmanoeuvre zijn om de geallieerde strijdkrachten af te leiden van de echte aanval in het westen.
Het plan was gericht op een snelle verovering van Frankrijk, zodat het Duitse leger zich kon concentreren op de oorlog tegen het Verenigd Koninkrijk en de Sovjet-Unie. Omdat de Duitsers een overmacht hadden in tankkracht en luchtmacht was het ook gericht op een snelle verovering van deze landen zonder zware verliezen.
De operatie begon op 10 mei 1940. De Duitse troepen waren succesvol in hun snelle doorbraak via de Ardennen en door België, Nederland, en Luxemburg. Frankrijk werd in slechts enkele weken veroverd, met de val van Parijs op 14 juni 1940. De snelle verovering van deze landen door de Duitsers kwam grotendeels door de verrassingseffect van de Sichelschnittplan.
Helaas voor de Duitsers, was de geallieerde verliezen minder dan verwacht. Ook de bezetting van Nederland en België betekende dat de geallieerden nog een basis hadden voor lucht operaties tegen Duitsland. En ook de geallieerden konden een groot aantal troepen redden vanuit België en Frankrijk. (Operatie Dynamo 26 mei 1940)
De snelle verovering van West-Europa door Nazi-Duitsland was een belangrijke stap in hun oorlogsstrategie, maar de latere oorlogsverloop zou aantonen dat de Sichelschnittplan niet voldoende was om de oorlog te winnen.
