De bezetting van het Rijnland vond plaats na de wapenstilstand met Duitsland van 11 november 1918. De bezettingslegers bestonden uit Amerikaanse, Belgische, Britse en Franse troepen. Onder het Verdrag van Versailles werden Duitse troepen verbannen uit alle gebieden ten westen van de Rijn en binnen 50 kilometer ten oosten van de Rijn.
In 1920 werd het Saargebied onder zware Franse druk gescheiden van de Rijnprovincie en bestuurd door de Volkenbond tot een volksraadpleging in 1935, toen de regio werd teruggegeven aan Duitsland. Tegelijkertijd werden in 1920 de arrondissementen Eupen en Malmedy naar België overgebracht (zie Duitstalige Gemeenschap van België).
Kort daarna bezette Frankrijk het Rijnland volledig en controleerde het strikt alle belangrijke industriegebieden. De Duitsers reageerden met passief verzet en hyperinflatie; de Fransen kregen heel weinig van de herstelbetalingen die ze wilden. Franse troepen verlieten het Rijnland pas in 1925.
Op 7 maart 1936 marcheerden Duitse troepen, in strijd met het Verdrag van Versailles, het Rijnland en andere regio’s langs de Rijn binnen. Duits grondgebied ten westen van de Rijn was verboden terrein voor het Duitse leger.
In januari 1936 besloot de Duitse bondskanselier en Führer Adolf Hitler het Rijnland te remilitariseren. Oorspronkelijk was Hitler van plan om het Rijnland in 1937 te remilitariseren, maar koos er begin 1936 voor om de remilitariseren met een jaar vooruit te helpen om verschillende redenen, namelijk: de ratificatie door de Franse Nationale Vergadering van het Frans-Sovjetpact van 1935 stelde hem in staat om zijn staatsgreep zowel in binnen- als buitenland te presenteren als een defensieve zet tegen de Frans-Sovjet “omsingeling”; de verwachting dat Frankrijk in 1937 beter bewapend zou zijn; de regering in Parijs was net gevallen en een overgangsregering had de leiding; economische problemen in eigen land vereisten een succes van het buitenlands beleid om de populariteit van het regime te herstellen; de Italo-Ethiopische Oorlog, die Groot-Brittannië tegen Italië had opgezet, had het Stresa-front effectief uiteengevallen; en blijkbaar omdat Hitler simpelweg geen zin had om een jaar langer te wachten.
In zijn biografie van Hitler betoogde de Britse historicus Sir Ian Kershaw dat de belangrijkste redenen voor het besluit om in 1936 in tegenstelling tot 1937 te remilitariseren Hitlers voorkeur waren voor dramatische eenzijdige staatsgrepen om te verkrijgen wat gemakkelijk kon worden bereikt via stille gesprekken, en Hitlers behoefte aan een triomf van het buitenlands beleid om de publieke aandacht af te leiden van de grote economische crisis die Duitsland in 1935-36 in zijn greep had.
De Duitse minister van Oorlog generaal Werner von Blomberg. Tijdens een ontmoeting tussen prins Bernhard von Bülow, de staatssecretaris van de Auswärtiges Amt (die niet verward moet worden met zijn beroemdere oom kanselier Bernhard von Bülow) en de Franse ambassadeur André François-Poncet op 13 januari 1936, waar Bülow François-Poncet nog een briefje overhandigde waarin hij protesteerde tegen het Frans-Sovjetpact, beschuldigde François-Poncet Bülow er in zijn gezicht van dat hij een excuus zocht, hoe bizar, vreemd of ongeloofwaardig ook om troepen terug het Rijnland in te sturen.
Op 15 januari 1936 werd een topgeheim NKVD-rapport naar Jozef Stalin gestuurd met de titel “Summary of Military and Political Intelligence on Germany”, waarin werd gemeld – op basis van verklaringen van verschillende diplomaten in de Auswärtiges Amt – dat Duitsland van plan was het Rijnland in de nabije toekomst te remilitariseren.
Dezelfde samenvatting citeerde Bülow die zei dat als Groot-Brittannië en Frankrijk enige vorm van overeenkomst zouden sluiten over militaire samenwerking waarbij Duitsland niet betrokken was: “We zouden dit beschouwen als een schending van Locarno, en als we niet worden meegesleurd in deelname aan onderhandelingen, zullen we onszelf niet gebonden achten aan locarno-verplichtingen met betrekking tot het behoud van de gedemilitariseerde zone van de Rijn”.
Het Sovjetrapport dat waarschuwde voor Duitse plannen voor remilitarisering werd niet doorgegeven aan de Britse of Franse regeringen.
In 1945 was het Rijnland het toneel van grote gevechten toen de geallieerde indringers de Duitse verdedigers overweldigden.
Bronnen en meer informatie
- Bronnen Mei1940
- The British Way in Warfare: Power and the International System, 1856-1956 … – Google Boeken
- The Specter of Munich: Reconsidering the Lessons of Appeasing Hitler – Jeffrey Record – Google Boeken
- Rheinland – Wikipedia
- Rhénanie — Wikipédia (wikipedia.org)
Foto
CC BY-SA 4.0 File:Rhineland Versailles treaty English.png – Wikimedia Commons
