De USS Honolulu (CL-48) was een Brooklyn-klasse lichte kruiser van de Amerikaanse marine, in dienst gesteld in 1938. Het schip speelde een belangrijke rol in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ze was betrokken bij grote gevechten, waaronder de Slagen in de Golf van Kula en Kolombangara, en overleefde enkele van de zwaarste marine gevechten met minimale schade.
Inhouds opgave
Technische Specificaties
Algemene beschrijving
De USS Honolulu behoorde tot de Brooklyn-klasse, ontworpen voor snelheid en zware bewapening. Ze had een standaard waterverplaatsing van 9.767 ton en een maximale van 12.207 ton. De lengte was 608 voet (circa 185 meter) met een breedte van 61 voet (18,7 meter). Dankzij de krachtige stoomturbines, gekoppeld aan vier schroeven, behaalde het schip een topsnelheid van 32,5 knopen (circa 60 km/u). De bemanning bestond uit 868 officieren en matrozen.
Bepantsering
De bepantsering was ontworpen om bescherming te bieden tegen luchtaanvallen en artilleriebeschietingen:
- Gordelpantser: 83–127 mm dik.
- Dekpantser: 51 mm.
- Torpedo- en barbettebescherming: Tot 150 mm.
- Geschuttorens: 32–152 mm.
Bewapening
De primaire bewapening van de USS Honolulu bestond uit:
- 15 × 6-inch (152 mm) kanonnen in vijf drievoudige geschuttorens.
- Secundaire wapens: 8 × 5-inch (127 mm) luchtafweergeschut.
- Aanvullend: 8 × 0,50-inch (12,7 mm) machinegeweren voor korteafstandsbescherming.
In 1945 werden verbeteringen aangebracht, waaronder:
- Toevoeging van 40 mm en 20 mm luchtafweerkanonnen.
Sensoren
De USS Honolulu was uitgerust met geavanceerde sensoren en vuurleidingssystemen, essentieel voor haar rol in de oorlog.
Radar
- Type SK-2: Voor luchtonderzoek en vroegtijdige detectie.
- Type SG: Voor oppervlaktedoelen.
Sonar
- QCQ-type sonar: Geschikt voor onderzeebootbestrijding.
Vuurleiding
- Mark 34 GFCS: Voor hoofdkanonnen.
- Mark 33 GFCS: Voor secundaire bewapening.
Combat Information Center (CIC)
Het CIC coördineerde radargegevens en communicatie, cruciaal tijdens nachtgevechten zoals in Kolombangara.
Modificaties tijdens de oorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog onderging de USS Honolulu (CL-48) diverse modificaties om haar effectiviteit te verhogen en haar beter bestand te maken tegen de veranderende dreigingen op zee. Hieronder een overzicht van de belangrijkste aanpassingen:
Versterking van bewapening
Om de stijgende dreiging van luchtaanvallen te counteren, werd het luchtafweergeschut van de USS Honolulu aanzienlijk uitgebreid:
- Toevoeging van Bofors 40 mm luchtafweerkanonnen: Vier vierlingopstellingen en twee dubbele opstellingen.
- Extra Oerlikon 20 mm kanonnen: Deze eenmansluchtafweerwapens verbeterden haar verdediging tegen vijandelijke vliegtuigen op lage hoogte.
Deze verbeteringen stelden de kruiser in staat om haar luchtverdediging aanzienlijk te versterken tijdens gevechten in de Stille Oceaan.
Sensor- en radarsystemen
Met de opkomst van geavanceerdere radarsystemen in de oorlog werd de USS Honolulu uitgerust met nieuwe technologieën:
- Upgrade naar SK-2 luchtzoekradar: Biedt verbeterde detectiemogelijkheden voor vijandelijke vliegtuigen op grote afstand.
- Nieuwe vuurleidingsradars (Mark 12 en Mark 22): Verbeterde precisie voor de hoofd- en secundaire kanonnen.
Structuurversterkingen
Tijdens reparaties na gevechten, waaronder de zware schade opgelopen bij de Slag om Kolombangara, werd het schip voorzien van:
- Een tijdelijke boeg: Na een torpedotreffer moest de USS Honolulu in omgekeerde vaart naar de haven navigeren. Een noodreparatie werd uitgevoerd om het schip weer operationeel te maken.
- Versterkte waterdichte compartimenten: Deze verbeteringen verminderden het risico van zinken bij toekomstige schade.
Combat Information Center (CIC)
Met de groeiende complexiteit van zeeslagen kreeg het CIC een uitgebreidere rol:
- Geïntegreerde communicatie met vliegtuigen en andere schepen: Verbeterde coördinatie tijdens gevechten.
- Betere plottafels en visuele displays: Zorgden voor snellere analyse van radar- en sonargegevens.
Operationele geschiedenis
De USS Honolulu (CL-48) speelde een belangrijke rol in de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Haar deelname aan verschillende cruciale operaties toonde niet alleen de kracht van de Amerikaanse marine maar ook de strategische waarde van lichtkruisers in de Pacific-theater.
Aanval op Pearl Harbor
Op 7 december 1941, tijdens de aanval op Pearl Harbor, lag de USS Honolulu afgemeerd in de marinewerf. Hoewel ze in de eerste aanvalsgolf ongeschonden bleef, leed ze in de tweede golf lichte schade door een nabijgelegen bomexplosie die een deel van haar romp beschadigde. Binnen vijf dagen werd ze gerepareerd en opnieuw ingezet.
Campagne in de Aleoeten
In mei 1942 vertrok de Honolulu naar Alaska om te opereren tegen Japanse troepen in de Aleoeten. Ze nam deel aan de bombardementen op Kiska en Adak en bood ondersteuning bij de eerste Amerikaanse landingen in de regio. Deze operaties waren gericht op het terugdringen van Japanse invloeden in het noordelijk deel van de Stille Oceaan.
Slag bij Tassafaronga
Tijdens de Guadalcanal-campagne in november 1942 was de USS Honolulu een van de weinige kruisers die deelnam aan de Slag bij Tassafaronga. Hoewel Amerikaanse schepen zwaar werden getroffen door de Japanse “Long Lance”-torpedo’s, wist de Honolulu, door snelle manoeuvres, volledig ongeschonden uit de slag te komen.
Slag bij de Golf van Kula
In juli 1943, tijdens de Slag bij de Golf van Kula, was de USS Honolulu betrokken bij de vernietiging van Japanse schepen. Ze bracht de torpedobootjager Nagatsuki tot zinken en hielp bij het uitschakelen van de Niizuki. Hoewel ze succesvol was, verloor de Amerikaanse marine hier de kruiser USS Helena, een significante tegenslag.
Slag bij Kolombangara
Slechts enkele dagen later, op 13 juli 1943, nam de Honolulu deel aan de Slag bij Kolombangara. Samen met andere Amerikaanse schepen slaagde ze erin de Japanse lichte kruiser Jintsū te vernietigen. Echter, de Honolulu zelf werd getroffen door een torpedo die haar boeg volledig vernietigde. Ondanks de zware schade wist ze de haven te bereiken voor noodreparaties.
Bombardementen en ondersteuning
Na haar herstel in 1944 hervatte de USS Honolulu haar operaties en nam deel aan kustbombardementen in de Palau-eilanden en bij Peleliu. Ze bood ondersteuning tijdens de landingen en speelde een belangrijke rol in het vernietigen van Japanse troepenstellingen.
Laatste gevechten
In oktober 1944 werd de USS Honolulu tijdens de voorbereidingen voor de Slag om Leyte Gulf getroffen door een torpedo van een Japanse torpedobommenwerper. Deze aanval veroorzaakte aanzienlijke schade, waarbij 64 bemanningsleden omkwamen en 35 gewond raakten. Het schip werd naar Norfolk, Virginia, gestuurd voor uitgebreide reparaties, maar keerde niet meer terug in actieve dienst.
Conclusie
De USS Honolulu (CL-48) was een lichtkruiser van de Brooklyn-klasse die actief was in de Amerikaanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het schip nam deel aan diverse operaties in de Stille Oceaan, waaronder de Slagen bij Tassafaronga, de Golf van Kula en Kolombangara. Hoewel de Honolulu tijdens deze gevechten meerdere keren schade opliep, bleef het operationeel tot 1944, toen het definitief uit dienst werd genomen.
Het schip was uitgerust met radar- en vuurleidingssystemen die destijds vooruitstrevend waren en beschikte over een bewapening en bepantsering die passend waren voor haar taken als lichtkruiser. Deze kenmerken tonen de functionele rol van de Brooklyn-klasse in de Amerikaanse marine in de Stille Oceaan. De geschiedenis van de USS Honolulu biedt een objectieve blik op de operaties en strategieën van de marine tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Na de oorlog werd de USS Honolulu niet meer actief ingezet, maar haar geschiedenis blijft een voorbeeld van de technologische ontwikkeling en de operationele capaciteiten van lichte kruisers tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Naval History & Heritage Command, Public domain, via Wikimedia Commons
- Friedman, Norman (1980). United States of America. In Gardiner, Robert & Chesneau, Roger (eds.). Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Annapolis: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-913-9.
- Morison, Samuel Eliot (1958). Breaking the Bismarcks Barrier, vol. 6 of History of United States Naval Operations in World War II. Castle Books. ISBN 0-7858-1307-1.
- Paustian, Don (2000). History of the “Blue Goose” CL-48, 7 December 1941 – 12 October 1959: U.S.S. Honolulu, Mau Lanakila. ISBN 978-0-9709300-0-8.
- Bronnen Mei1940
_underway_at_sea_on_9_February_1939_(NH_53562).jpg){kind=link}