Rosenberg, Alfred (1893-1946), Duitse nationaalsocialistische (nazi) leider, geboren in Reval, Rusland (nu Tallinn, Estland), van Duitse ouders. In 1919 ontmoette hij Adolf Hitler en zijn compagnon Ernst Röhm en sloot zich aan bij de nieuw opgerichte nationaalsocialistische partij.
In 1921 werd Rosenberg redacteur van de officiële partijkrant Völkischer Beobachter. Als hoofdtheoreticus van Hitlers beweging publiceerde Rosenberg antisemitische en anticommunistische propaganda.
Zijn belangrijkste werk, Der Mythus des 20. Jahrhunderts (De mythe van de 20e eeuw, 1930) was een poging om de raciale superioriteit van de Duitsers over alle andere volkeren aan te tonen.
Nazi-ideoloog
Rosenberg wordt beschouwd als een van de belangrijkste auteurs van belangrijke nazi-ideologische geloofsbelijdenissen, waaronder de rassentheorie, de vervolging van de Joden, Lebensraum, de intrekking van het Verdrag van Versailles en het verzet tegen wat als “gedegenereerde” moderne kunst werd beschouwd.
Hij staat bekend om zijn afwijzing van en haat tegen het christendom, omdat hij een belangrijke rol heeft gespeeld in de ontwikkeling van het Duitse nationalistische positieve christendom.
Beer Hall Putsch
In 1923, na de mislukte Beer Hall Putsch, benoemde Hitler, die wegens verraad gevangen was gezet, Rosenberg tot leider van de nazi-beweging. Hitler merkte in latere jaren privé op dat zijn keuze voor Rosenberg, die hij als zwak en lui beschouwde, strategisch was; Hitler wilde niet dat de tijdelijke leider van de nazi’s te populair of hongerig naar macht zou worden, omdat een persoon met een van deze twee kwaliteiten de partijleiding misschien niet zou willen afstaan na hitlers vrijlating.
Op het moment van de benoeming had Hitler echter geen reden om aan te nemen dat hij spoedig zou worden vrijgelaten, en Rosenberg leek niet zwak, dus dit kan Hitler zijn ontevredenheid over Rosenberg voor het werk dat hij deed in de geschiedenis hebben gelezen.
Reichskommissar oostelijke gebieden
In 1933, toen de nationaalsocialisten in Duitsland aan de macht kwamen, kreeg Rosenberg de leiding over het bureau voor buitenlands beleid van de nationaalsocialistische partij.
Na de invasie van de Sovjet-Unie werd Rosenberg op 17 juli 1941 benoemd tot hoofd van het Reichsministerium für die besetzten Ostgebiete.
Alfred Meyer diende als zijn plaatsvervanger en vertegenwoordigde hem op de Wannsee-conferentie. Een andere ambtenaar van het ministerie, Georg Leibbrandt, woonde de conferentie ook bij, op verzoek van Rosenberg.
Neurenberg
Vervolgd door de geallieerden tijdens de oorlogsmisdadenprocessen in Neurenberg, werd hij in 1945 veroordeeld en in 1946 geëxecuteerd.
Rosenberg werd op 19 mei 1945 gevangengenomen door geallieerde troepen in Flensburg-Mürwik. Hij werd in Neurenberg berecht en schuldig bevonden aan alle vier de aanklachten: samenzwering om misdaden tegen de vrede te plegen; het plannen, initiëren en voeren van agressieoorlogen; oorlogsmisdaden; en misdaden tegen de menselijkheid.
Het laatste oordeel tegen hem noemde hem een van de belangrijkste planners van de invasies van Noorwegen en de Sovjet-Unie. Het hield hem ook rechtstreeks verantwoordelijk voor de systematische plundering van de bezette landen van Europa, evenals de wrede omstandigheden in Oost-Europa.
Tijdens zijn proces schreef hij zijn memoires, die postuum en met analytisch commentaar van Serge Lang en Ernst von Schenck werden gepubliceerd.
