Ullrich Friedrich Willy Joachim von Ribbentrop, geboren als Ullrich Friedrich Willy Joachim Ribbentrop (Wesel, 30 april 1893 – Neurenberg, 16 oktober 1946) was een Duits nazi-diplomaat en -politicus.
Van 1938 tot 1945 was hij minister van Buitenlandse Zaken onder Adolf Hitler. Een van zijn belangrijkste ‘wapenfeiten’ was wel het non-agressieverdrag dat hij in 1939 met Stalin afsloot.
Von Ribbentrop werd geboren als zoon van een legerofficier. Na zijn middelbare schooltijd ging hij naar Canada waar hij een baan als vertegenwoordiger had. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog kwam hij naar Duitsland terug om dienst te doen in het leger. Na de oorlog werkte hij een paar jaar in de wijnhandel. In 1927 adopteerde hij van een tante het adellijke predicaat ‘von’. Hij huwde de schatrijke Anneliese Henkell, telg uit het bekende Duitse sektgeslacht hetgeen hem verder deed stijgen op de sociale ladder. ‘Ribbensnob’ was dan ook een van zijn bijnamen.
In 1932 meldde Von Ribbentrop zich aan bij de NSDAP, de Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij van Hitler. Omdat hij een laatkomer was, moest de oude garde niets van hem hebben. Von Ribbentrop kwam bij Hitler in de gratie omdat hij hem geholpen had in contact te komen met Franz von Papen, de toenmalige rijkskanselier. Na Hitlers benoeming tot kanselier werd hij een van diens adviseurs voor buitenlandse zaken. In 1934 werd hij benoemd tot rijkscommissaris voor ontwapening (Genève). Van 1935-1938 was hij ambassadeur, vanaf 1936 gestationeerd in Londen. Hij onderhandelde met succes over de herbewapening van de Duitse marine (1935). Met Japan sloot hij in 1936 het Duits-Japanse Anti-Kominternpact.
Von Ribbentrop was taalkundig zeer begaafd (hij sprak vloeiend Engels en Frans) maar wist met zijn gedrag regelmatig anderen tegen zich in het harnas te jagen. Zo bracht hij de Hitlergroet aan de Britse koning, en stond hij bekend in Londen als “Brickendrop” (‘to drop a brick’ betekent een blunder begaan). Hij nam deel aan de intimidatie van de Tsjechische president Hácha, en wist zelfs bij Ciano weerzin op te wekken met zijn oorlogszuchtige uitspraken.
In 1938 werd Von Ribbentrop benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken. In die hoedanigheid sloot hij in 1939 voor Duitsland met de Sovjet-Unie een niet-aanvalsverdrag (ook wel het Molotov-Ribbentrop-pact genoemd). Hierdoor gesteund kon Duitsland in de nazomer van 1939 Polen binnenvallen en nam de Tweede Wereldoorlog een aanvang. Het was het hoogtepunt in Von Ribbentrops carrière.
In 1940 onderhandelde hij met Japan en Italië over de Tripartite Verdrag, waarbij de drie landen overeenkwamen elkaar te zullen steunen tegenover de Verenigde Staten van Amerika.
Tijdens de rest van zijn ambtstermijn speelde hij geen grote rol meer op het politieke toneel. In 1945 werd hij door admiraal Donitz aan de kant geschoven. Hij werd in Flensburg door een Belgische en drie Britse soldaten gearresteerd. In 1946 werd hij met zestien andere Duitse nazikopstukken in Proces van Neurenberg berecht. De aanklagers presenteerden bewijs dat hij actief betrokken was in het plannen van de Duitse agressie en de deportatie van Joden naar de vernietigingskampen, alsook dat hij had gepleit voor het doden van Amerikaanse en Britse vliegers die werden neergeschoten boven nazi-Duitsland. Hij werd daarop ter dood veroordeeld en nog datzelfde jaar opgehangen.
