Type 93 torpedo “Long Lance”: Extreem groot bereik

De Type 93 torpedo, "Long Lance", was een geavanceerd Japans wapen uit WOII, beroemd om zijn lange bereik en kracht.
De Type 93 torpedo, "Long Lance", was een geavanceerd Japans wapen uit WOII, beroemd om zijn lange bereik en kracht.

De Type 93 torpedo, bekend als de “Long Lance“, was een  marine-torpedo ontwikkeld door de Japanse Keizerlijke Marine (IJN) in de jaren 1930. Deze torpedo, gelanceerd vanaf oppervlaktevaartuigen, stond bekend om zijn uitzonderlijke grote bereik en explosiekracht en speelde een grote rol in de zeeslagen van de Tweede Wereldoorlog. In dit artikel onderzoeken we de geschiedenis, ontwikkeling, specificaties en operationele impact van de Type 93 torpedo.

Ontwikkeling en technologische innovaties

De ontwikkeling van de Type 93 torpedo begon in 1928, onder leiding van vice-admiraal Kaneji Kishimoto en kapitein Toshihide Asakuma. Deze nieuwe torpedo was een verdere evolutie van de 610 mm Type 90 pneumatische torpedo, die ook door de Japanse marine werd gebruikt. De inspiratie voor de Type 93 kwam deels voort uit de Britse torpedo’s die gebruik maakten van verrijkt zuurstof en werden gebruikt op Nelson-klasse slagschepen. Er ontstond de verkeerde aanname dat deze Britse torpedo’s werden aangedreven door pure zuurstof, wat Japan ertoe bracht om onderzoek naar zuurstoftorpedo’s te hervatten in Kure.

Technologische doorbraken: het gebruik van pure zuurstof

De Type 93 torpedo onderscheidde zich door zijn gebruik van gecomprimeerde zuurstof in plaats van gecomprimeerde lucht als oxidatiemiddel voor zijn voortstuwingssysteem. Dit was een belangrijke innovatie die de torpedo een aanzienlijk bereik en kracht gaf. Gecomprimeerde lucht bestaat uit ongeveer 21% zuurstof en 78% stikstof, terwijl pure zuurstof bijna vijf keer zoveel oxidatiemiddel per volume-eenheid biedt. Door de stikstof te elimineren, werd de hoeveelheid uitlaatgas (voornamelijk kooldioxide en waterdamp) verminderd, wat leidde tot minder zichtbare bubbelsporen in het water.

Veiligheidsuitdagingen en oplossingen

Hoewel de voordelen van gecomprimeerde zuurstof aanzienlijk waren, bracht het gebruik ervan aanzienlijke veiligheidsrisico’s met zich mee. Gecomprimeerde zuurstof is uiterst ontvlambaar, wat aanvankelijk leidde tot explosies tijdens het testen. De ingenieurs van de Japanse marine losten dit probleem op door de torpedomotor te starten met gecomprimeerde lucht en vervolgens geleidelijk over te schakelen naar pure zuurstof. Om het gebruik van pure zuurstof te verbergen voor de bemanning en eventuele vijanden, werd de zuurstoftank aangeduid als de secundaire luchttank.

Specificaties en prestaties

De Type 93 torpedo was een van de meest geavanceerde torpedo’s van zijn tijd. Hij had een diameter van 610 mm (24 inch) en een gewicht van ongeveer 2.700 kg (6.000 lb). De torpedo had een krachtige springkop gevuld met ongeveer 490 kg (1.080 lb) type 97 Shimose-poeder, dat ongeveer 7% krachtiger was dan TNT.

Bereik en snelheid

De Type 93 had drie verschillende prestatieniveaus afhankelijk van de snelheid:

  • 22.000 meter (24.000 yards) bij een snelheid van 89 tot 93 km/u (48 tot 50 knopen)
  • 33.000 meter (36.000 yards) bij een snelheid van 69 tot 72 km/u (37 tot 39 knopen)
  • 40.400 meter (44.200 yards) bij een snelheid van 61 tot 65 km/u (33 tot 35 knopen)

Deze prestaties maakten de Type 93 tot een formidabel wapen in nachtelijke zeeslagen, waar het grotere bereik en de snelheid vaak verrassingsvoordelen opleverden ten opzichte van de vijandelijke schepen.

Innovaties in ontwerp en onderhoud

Een belangrijk onderdeel van het ontwerp was de zorgvuldige regeling van de zuurstoftoevoer om explosies te voorkomen. De torpedo had een hoofdkamer gevuld met pure gecomprimeerde zuurstof en een kleine hogedruktank voor lucht. Het ontsteken van de torpedo begon met een mengsel van lucht en brandstof, en naarmate de druk van de gecomprimeerde lucht afnam, werd zuurstof uit de hoofdkamer langzaam toegevoegd. Dit zorgde voor een veilige en efficiënte verbranding zonder de risico’s van vroege explosies.

Operationele geschiedenis en impact

De Type 93 torpedo werd voor het eerst ingezet in 1935 en bewees zijn waarde tijdens talrijke zeeslagen in de Stille Oceaan. Dankzij het lange bereik en de krachtige lading konden Japanse torpedobootjagers en kruisers vijandelijke schepen aanvallen vanaf afstanden die voorheen als onmogelijk werden beschouwd. Dit gaf de Japanse Keizerlijke Marine een aanzienlijke tactische voorsprong in de vroege jaren van de Tweede Wereldoorlog.

In de Slag in de Javazee op 27 februari 1942 lanceerde de Japanse kruiser Haguro een torpedo die de Nederlandse torpedobootjager Kortenaer trof vanaf een afstand van 20.117 meter. Dit markeerde een van de langste afstand torpedotreffers in de maritieme.

Gevolgen voor geallieerde strategieën

De lange afstand en het onzichtbare spoor van de Type 93-torpedo’s veroorzaakten veel verwarring en heroverweging in de geallieerde marine-strategieën. Aanvankelijk dachten de geallieerden dat ze werden aangevallen door onzichtbare Japanse onderzeeërs. De volledige mogelijkheden van de Type 93 werden pas later in de oorlog volledig begrepen, toen intacte exemplaren werden bemachtigd en geanalyseerd.

Van onbemande torpedo’s naar manned torpedo’s

De Type 93 torpedo vormde de basis voor een ander opmerkelijk Japans wapen uit de Tweede Wereldoorlog: de Kaiten, een bemande torpedo. De ontwikkeling van de Kaiten begon als een antwoord op de steeds toenemende dreiging van geallieerde zeestrijdkrachten. In plaats van volledig te vertrouwen op de automatische werking van de torpedo, besloten de Japanse marine-ingenieurs dat een menselijke bestuurder aan boord van een torpedo de nauwkeurigheid en effectiviteit zou kunnen verhogen. Dit leidde tot het ontwerp van de Kaiten, die in wezen een aangepaste Type 93 torpedo was, verlengd en aangepast om een enkele bemanning te huisvesten.

Technologische aanpassingen en verbeteringen

De Kaiten torpedo behield veel van de kenmerken van de Type 93, maar er werden verschillende aanpassingen aangebracht om deze geschikt te maken voor bemande operaties. De torpedo was verlengd tot 15 meter en woog ongeveer acht ton, vergeleken met de 9,61 meter lange en drie ton zware Type 93 torpedo. De oorlogskop van de Kaiten werd aanzienlijk vergroot tot 1,6 ton, wat een verwoestende impact kon hebben op vijandelijke schepen. Bovendien werd de gyrokompasrotatie verhoogd tot 20.000 tpm om de stabiliteit en het doelvermogen van de torpedo onder water te verbeteren.

De snelheid en het bereik van de Kaiten waren iets lager dan die van de originele Type 93 vanwege het extra gewicht en de noodzaak om een bemanning te dragen. De maximumsnelheid was ongeveer 56 km/u (30 knopen) met een bereik van 23.000 meter, hoewel deze afstanden sterk varieerden afhankelijk van de operationele omstandigheden en de vaardigheden van de bestuurder.

Operationele gebruiken en succes van de Kaiten

De Kaiten werd voornamelijk ingezet in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog, toen de Japanse marine wanhopig op zoek was naar nieuwe strategieën om de geallieerde overmacht tegen te gaan. Hoewel ze bedoeld waren als wapens van laatste redmiddel, speelden Kaiten-torpedo’s een rol in verschillende marine-operaties tegen geallieerde schepen. De bemande torpedo’s waren echter extreem gevaarlijk om te besturen, en hun succes was beperkt door verschillende factoren, waaronder technische storingen, de moeilijkheid van het navigeren in vijandige wateren, en de ervarenheid van de geallieerde zeemachten die snel leerden omgaan met deze dreiging.

Specificaties van de Type 93 torpedo

De Type 93 torpedo was opmerkelijk vanwege zijn geavanceerde ontwerp en effectiviteit. De torpedo had een aantal innovatieve functies die het zijn lange bereik en kracht gaven:

  • Lengte: 9,61 meter (31,5 voet)
  • Diameter: 610 mm (24 inch)
  • Gewicht: Ongeveer 2.700 kg (6.000 lb)
  • Explosieve lading: 490 kg (1.080 lb) type 97 Shimose-poeder
  • Maximale snelheid: 96 km/u (52 knopen)
  • Maximaal bereik: 40 km (44.000 yards) bij een snelheid van 70 km/u (38 knopen)

De Type 93 was uitgerust met een geavanceerde motor die kon schakelen tussen het gebruik van gecomprimeerde lucht en pure zuurstof. Dit werd bereikt door een combinatie van een hoofdkamer gevuld met gecomprimeerde zuurstof, een regelklep om terugstroming te voorkomen, en een hogedruktank van ongeveer 13 liter. Door deze technologische innovaties konden Japanse torpedobootjagers en kruisers hun vijanden effectief bestrijden, vaak zonder ontdekt te worden voordat het te laat was.

Beperkingen en gevaren

Ondanks de geavanceerde technologie en indrukwekkende prestaties van de Type 93 torpedo, bracht het wapen aanzienlijke risico’s met zich mee. Het gebruik van gecomprimeerde zuurstof als oxidatiemiddel maakte het onderhoud en de hantering van de torpedo’s gevaarlijk. Een enkele fout of schade aan de torpedo kon leiden tot catastrofale explosies, wat niet alleen een bedreiging vormde voor vijandelijke schepen, maar ook voor de schepen die de torpedo’s afvuurden.

Daarnaast hadden de torpedo’s een kwetsbaarheid vanwege hun explosieve Shimose-lading, die gevoeliger was voor schokexplosies dan conventionele TNT-beladingen. Dit leidde tot enkele tragische incidenten waarbij Japanse schepen hun eigen torpedo’s zagen ontploffen na vijandelijke aanvallen of zelfs door kleine incidenten aan boord. Ondanks deze gevaren bleef de Japanse marine vertrouwen op de torpedo’s, gezien hun potentieel om significante schade toe te brengen aan vijandelijke zeestrijdkrachten.

Operationele geschiedenis van de Type 93 torpedo

De Type 93 torpedo speelde een cruciale rol in de maritieme strategie van de Japanse Keizerlijke Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog, vooral in de vroege jaren van de oorlog in de Stille Oceaan. De Japanse marine gebruikte de torpedo’s op een strategische manier, voornamelijk tijdens nachtelijke gevechten, waar hun lange bereik en hoge snelheid een tactisch voordeel boden. Een van de meest opvallende kenmerken van de Type 93 was het vermogen om vanaf grote afstanden onopgemerkt vijandelijke schepen te raken, wat vaak leidde tot verrassingsaanvallen die geallieerde schepen ernstig beschadigden of tot zinken brachten.

In de Slag om de Javazee, bijvoorbeeld, lanceerden Japanse schepen torpedo’s vanaf buiten de effectieve schietafstand van de geallieerde schepen, wat resulteerde in de vernietiging van meerdere vijandelijke schepen zonder dat de Japanners zelf aanzienlijke schade opliepen. Dit toonde niet alleen de geavanceerde capaciteiten van de Type 93 torpedo aan, maar ook de behendigheid en tactische kennis van de Japanse marinecommandanten die wisten hoe ze hun wapens maximaal konden benutten.

Tactische innovaties en veranderingen

Gedurende de oorlog paste de Japanse marine haar tactieken aan om de voordelen van de Type 93 optimaal te benutten. De langeafstandscapaciteiten van de torpedo’s maakten het mogelijk om tijdens nachtelijke aanvallen te opereren zonder dat ze moesten vrezen voor onmiddellijke tegenaanvallen van vijandelijke schepen. Deze tactieken maakten gebruik van stealth en verrassing, waarbij Japanse torpedobootjagers en kruisers hun torpedo’s lanceerden en zich snel terugtrokken, waardoor ze vijandelijke schepen konden aanvallen zonder zichzelf bloot te stellen aan tegenvuur.

De verrassingsfactor en de vernietigende kracht van de torpedo’s zorgden voor een aanzienlijke psychologische impact op de geallieerde zeemachten. Ze waren vaak gedwongen hun strategieën te herzien en voorzorgsmaatregelen te nemen tegen aanvallen van een vijand die vanaf onverwachte afstanden en onder onzichtbare omstandigheden kon toeslaan.

Gevallen van langeafstandstreffers

De Type 93 torpedo staat bekend om enkele van de langste succesvolle torpedotreffers in de geschiedenis. Een van de meest opmerkelijke gevallen was tijdens de Slag om de Javazee in februari 1942, waar de Japanse kruiser Haguro een torpedo lanceerde die de Nederlandse torpedobootjager Kortenaer trof vanaf een verbazingwekkende afstand van 22.000 yards. Dit record bleef een voorbeeld van de verwoestende effectiviteit van de Type 93 en versterkte de reputatie van de Japanse torpedovaardigheid tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Een ander opmerkelijk incident vond plaats tijdens de Slag om de Kula Golf in juli 1943, waar de Japanse torpedobootjager Niizuki een torpedo lanceerde die de Amerikaanse torpedobootjager USS Strong trof vanaf bijna dezelfde afstand. Deze gevallen benadrukten niet alleen de technische prestaties van de Type 93 torpedo, maar ook de precisie en tactische planning van de Japanse marine tijdens gevechtsoperaties.

Impact op de oorlogsvoering op zee door de Type 93 torpedo

De Type 93 torpedo veranderde de dynamiek van zeeslagen tijdens de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk. Zijn lange bereik en krachtige explosieve lading maakten het mogelijk voor de Japanse marine om op een nieuwe manier te opereren, met meer nadruk op verrassingsaanvallen en nachtelijke gevechten. Deze tactieken dwongen de geallieerde marinecommandanten om hun eigen strategieën te herzien en nieuwe manieren te ontwikkelen om om te gaan met de dreiging van de Type 93 torpedo’s.

Erfenis en invloed op latere ontwerpen

Hoewel de Type 93 torpedo uiteindelijk ook nadelen had, zoals het gevaar van explosies aan boord van Japanse schepen, blijft het een van de meest opmerkelijke wapens van de Tweede Wereldoorlog. De innovaties die werden geïntroduceerd met de Type 93, vooral het gebruik van pure zuurstof voor een langere afstand en een grotere impact, beïnvloedden latere torpedodesigns en de ontwikkeling van onderwaterwapens.

De lessen die werden geleerd van het gebruik van de Type 93 torpedo hielpen de Japanse marine bij het ontwikkelen van nieuwe strategieën en wapensystemen in de nasleep van de oorlog. Hoewel de Type 93 voornamelijk werd gebruikt door de Japanse marine, vormde het ontwerp en de technologie de basis voor toekomstige ontwikkelingen in torpedotechnologie wereldwijd.

Conclusie

Een wapen van innovatie en tactisch voordeel

De Type 93 torpedo, bekend als de “Long Lance,” was een buitengewoon wapen dat de maritieme oorlogsvoering van de Tweede Wereldoorlog aanzienlijk beïnvloedde. Ontwikkeld door de Japanse Keizerlijke Marine, bood de torpedo ongeëvenaarde mogelijkheden in termen van bereik en slagkracht, wat leidde tot talrijke succesvolle gevechtsoperaties tegen geallieerde schepen. De combinatie van technologische innovaties, zoals het gebruik van pure zuurstof als oxidatiemiddel en de geavanceerde motorconfiguraties, maakte de Type 93 tot een van de meest effectieve en gevreesde wapens van zijn tijd.

Lessen uit het verleden en de toekomst van torpedo-ontwerp

Hoewel de Type 93 torpedo bekend stond om zijn dodelijkheid, bracht het ook aanzienlijke risico’s met zich mee, waaronder het gevaar van interne explosies door het gebruik van explosieve Shimose-ladingen en pure zuurstof. Deze nadelen hebben echter de algehele impact van de torpedo op de Japanse oorlogsinspanningen niet verminderd. Integendeel, de torpedo dwong geallieerde strijdkrachten om nieuwe strategieën en tactieken te ontwikkelen, wat de effectiviteit van het wapen benadrukt.

De technologische vooruitgang die werd geïntroduceerd met de Type 93 torpedo legde de basis voor toekomstige ontwikkelingen in onderwateroorlogsvoering en torpedotechnologie. Door gebruik te maken van de lessen en ervaringen die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn opgedaan, hebben marines over de hele wereld gewerkt aan het verbeteren van de veiligheid, efficiëntie en effectiviteit van hun torpedowapens, terwijl ze de destructieve kracht behouden die de Type 93 zo berucht maakte.

Bronnen en meer informatie

  1. Morison, Samuel Eliot. History of United States Naval Operations in World War II. Volume III: The Rising Sun in the Pacific, 1931 – April 1942. (Boston: Little, Brown and Company, 1948).
  2. Kyozo, Fumio. The Full Particulars of Secret Weapons. Koyo-shha, Japan, 1952.
  3. Watts, Anthony J. Japanese Warships of World War II. Doubleday, 1967.
  4. O’Connor, Raymond. The Japanese Navy in World War II. United States Naval Institute Press, 1969.
  5. Afbeelding: National Museum of the U.S. Navy, Public domain, via Wikimedia Commons
  6. Bronnen Mei1940