Operation Banquet: Britse anti-invasiestrategie in 1940

Tiger Moths boven de wolken, piloten van No. 3 Elementary Flying Training School, Essendon (Vic.), in 1940.
Piloten van No. 3 Elementary Flying Training School, Essendon (Vic.), tijdens een oefenvlucht boven de wolken in 1940.

Operation Banquet was een plan van de Britse luchtmacht (RAF) tijdens de Tweede Wereldoorlog om elk beschikbaar vliegtuig in te zetten tegen een Duitse invasie. Na de val van Frankrijk in juni 1940 bereidde de Britse regering zich met spoed voor op een mogelijke invasie, terwijl de RAF betrokken was bij de Slag om Engeland om luchtoverwicht te behouden. In mei 1940 besefte het Britse Air Ministry dat de reguliere reserves van de RAF mogelijk niet voldoende zouden zijn. Op 17 mei werd een plan opgesteld om alle bruikbare vliegtuigen in te zetten voor verdediging Plan en Structuur

Planning en Indeling

Op 13 juli 1940 kreeg de bevelhebber van Training Command de opdracht om zoveel mogelijk vliegtuigen operationeel beschikbaar te maken. Het plan, Operation Banquet, omvatte meerdere deeloperaties die afzonderlijk konden worden uitgevoerd:

  1. Banquet 6 Group: Inzet van trainingsvliegtuigen van 6 Group als vervanging in frontliniesquadrons.
  2. Banquet 22 Group: Overplaatsing van vliegtuigen van 22 Group naar reguliere squadrons.
  3. Banquet Alert: Inzet van vliegtuigen van de Fleet Air Arm via Coastal Command.
  4. Banquet Training: Gebruik van toestellen uit Training Command in Bomber Command .

Veel liegtuigen hadden geen geavanceerde bewapening, bepantsering of zelfdichtende brandstoftanks. De richtlijn was echter duidelijk: elk vliegtuig dat kon vliegen en bommen kon afwerpen, moest worden ingezet .

Operationele Voorbereidingen

Begin juli 1940 stonden ongeveer 1.000 vliegtuigen klaar voor anti-invasieoperaties, variërend van lichte trainers zoals de Tiger Moth tot bommenwerpers als de Wellington. Er werd gehoopt dit aantal te verdubbelen na verdere implementatie. Hoewel trage vliegtuigen kwetsbaar waren, waren ze geschikt voor aanvallen op grondtroepen zonder sterke luchtverdediging. Eerdere voorbeelden, zoals de inzet van Duitse Henschel Hs 123’s en Nederlandse Fokker C.X’s, toonden aan dat deze strategie effectief kon zijn onder specifieke omstandigheden .

Banquet Light: De Rol van Tiger Moth Vliegtuigen

Een centraal element van Operation Banquet was Banquet Light, een initiatief waarbij lichte trainingsvliegtuigen, zoals de De Havilland Tiger Moth, werden omgebouwd tot geïmproviseerde bommenwerpers. Deze vliegtuigen werden oorspronkelijk ontworpen voor trainingsdoeleinden, maar in het kader van Operation Banquet moesten ze worden ingezet voor aanvallen op vijandelijke grondtroepen en landingsgebieden.

Om de Tiger Moth operationeel te maken, werd het toestel uitgerust met bommenrekken. Deze rekken waren oorspronkelijk ontwikkeld voor een eerdere militaire variant van de De Havilland Dragon, een vliegtuig dat acht jaar eerder aan Irak was geleverd. De modificaties werden getest in Hatfield en bij het Aeroplane and Armament Experimental Establishment in Boscombe Down. Tijdens deze proeven presteerde het ontwerp naar behoren en werd het als geschikt beschouwd voor gebruik in het veld.

De aangepaste Tiger Moth kon bommen van verschillende gewichten vervoeren, waaronder een lading van 240 pond (ongeveer 109 kilogram). Hoewel deze capaciteiten beperkt waren in vergelijking met die van conventionele bommenwerpers, boden ze toch een praktische oplossing in het geval van een invasie.

Gebruiksstrategie en Beperkingen

De Tiger Moth bommenwerpers waren bedoeld voor aanvallen op geconcentreerde vijandelijke troepen, zoals parachutisten of soldaten die op de stranden landden. Het operationele plan vereiste dat deze vliegtuigen laagvliegend hun doelen naderden. De piloot moest vervolgens tot een hoogte van ongeveer 240 meter klimmen om bommen te richten, waarna ze op 150 meter hoogte werden afgeworpen. Deze strategie stelde de vliegtuigen in staat om nauwkeurig doelen aan te vallen, hoewel ze vanwege hun lage snelheid en beperkte bewapening kwetsbaar waren voor vijandelijk vuur.

De piloten van Banquet Light bestonden grotendeels uit student-piloten die nog in opleiding waren. Instructeurs benadrukten daarom het belang van vroegtijdige training in het gebruik van bommen. Bij gebrek aan oefenbommen werden huisstenen gebruikt om het bommenwerpen te simuleren. Ondanks deze inventieve aanpak bleven de Tiger Moths en hun onervaren piloten uiterst kwetsbaar in een conflict.

Risico’s en Kwetsbaarheid

Ondanks degen om de Tiger Moth geschikt te maken, werd Banquet Light als riskant beschouwd. Met slechts 350 beschikbare toestellen en onervaren piloten was de kans op verlies groot. Daarnaast zou de inzet van dergelijke lichte vliegtuigen tegen vijandelijke luchtmacht een haast zelfmoordmissie zijn.

Operationele Beperkingen en Uitvoering

Geografische Spreiding en Logistieke Uitdagingen

De trainingsscholen van de RAF waren niet direct gelegen bij de gebieden waar een invasie werd verwacht, zoals de zuidoostkust van Engeland. Dit betekende dat de vliegtuigen mogelijk niet snel konden worden ingezet. Bovendien werden dichtstbijzijnde luchtbases vaak gebombardeerd en moesten deze bases ook operationele squadrons onderhouden. Om dit te voorkomen, werd besloten om vier vluchten van vijf tot zes trainer-vliegtuigen te stationeren op bases van Army Cooperation, Coastal en Bomber Command. Dit werd echter als een logistieke uitdaging beschouwd, vooral in het geval van een Duitse aanval op de meest waarschijnlijke landingsplaatsen .

Inzet als Laatste Redmiddel

Het besluit om Operation Banquet in gang te zetten, was afhankelijk van de situatie. Als een Duitse invasie zich voordeed in minder versterkte gebieden, zoals Schotland, zou het plan onmiddellijk worden geactiveerd. Bij een aanval op de verwachte locaties, zoals Zuid-Engeland, zouden de vliegtuigen alleen worden ingezet als de situatie kritiek was. Deze strategie benadrukte het defensieve en improvisatorische karakter van Operation Banquet .

Banquet Civil: Het Betrekken van Civiele Luchtvaart

Naast militaire vliegtuigen werd ook overwogen om civiele vliegtuigen in te zetten via een plan genaamd Banquet Civil. Dit omvatte de mogelijke aanpassing van commerciële vliegtuigen voor militaire doeleinden. Dit onderdeel werd uiteindelijk niet uitgevoerd vanwege technische en praktische beperkingen, waaronder een gebrek aan geschoold personeel om deze toestellen operationeel te maken .

Annulering van Operation Banquet

Operation Banquet werd nooit volledig uitgevoerd, maar diende als een testmodel voor verschillende reorganisaties binnen de RAF. In mei 1942 werd een deel van de plannen gebruikt om de eerste 1.000 bommenwerperaanval op Keulen te ondersteunen, waarbij vliegtuigen van Coastal Command en Training Command tijdelijk werden ingezet. Uiteindelijk werd Operation Banquet in oktober 1943 definitief geannuleerd, zonder dat het volledig in werking was gesteld .

Conclusie

Operation Banquet weerspiegelde de urgentie en creativiteit van de Britse oorlogsplanners tijdens de vroege fase van de Tweede Wereldoorlog. Het plan om elk vliegtuig, inclusief trainingsvliegtuigen zoals de Tiger Moth, om te bouwen tot operationele toestellen was een teken van de waargenomen dreiging van een Duitse invasie. Hoewel Operation Banquet nooit werd uitgevoerd, demonstreerde het de bereidheid van Groot-Brittannië om al zijn middelen in te zetten in een crisis. Het plan had echter aanzienlijke beperkingen, zoals de kwetsbaarheid van de lichte vliegtuigen en de logistieke uitdagingen van snelle inzet tijdens een invasie. Het idee om burgers en civiele luchtvaart te betrekken, benadrukte de alomvattende aard van de Britse verdedigingsstrategie. De lessen uit deze periode droegen bij aan de ontwikkeling van latere operaties en versterkten de flexibiliteit van de RAF .

Bronnen en meer informatie

  1. Afbeelding: John Harrison, Public domain, via Wikimedia Commons
  2. Cox, Richard (1975). Operation Sea Lion. Thornton Cox. ISBN 978-0-902726-17-8.
  3. Baughen, G. (2016). The RAF in the Battle of France and the Battle of Britain: A Reappraisal of Army and Air Policy 1938–1940. Stroud: Fonthill Media. ISBN 978-1-78155-525-5.
  4. Lewis, Peter (1980). The British Bomber Since 1914: Sixty-five Years of Design and Development. Putnam. ISBN 978-0-370-30265-2.
  5. Johnson, Derek E. (1992). East Anglia at War 19391945. Jarrold. ISBN 978-0-7117-0598-2.
  6. Messenger, Charles (1984). “Bomber” Harris and the Strategic Bombing Offensive, 1939–45. Arms & Armour Press. ISBN 978-0-85368-677-4.
  7. Bronnen Mei1940