
De Vickers Vildebeest werd ontworpen als een landgebaseerde torpedobommenwerper voor de Britse Royal Air Force (RAF). Het vliegtuig kwam voort uit Air Ministry Specification 24/25, bedoeld om de Hawker Horsley te vervangen. De Vildebeest, gebouwd door Vickers, vloog voor het eerst in april 1928 als de Vickers Type 132. Het toestel beschikte over een metalen romp, beklede vleugels en een staart, en werd aangedreven door een Bristol Jupiter VIII radiaalmotor.
Na een eerste evaluatie werd de Vildebeest vergeleken met de Blackburn Beagle en Handley Page Hare. Hoewel de oorspronkelijke motor trillingsproblemen kende, leidde het testen van een verbeterde versie met de Bristol Pegasus-motor tot een bestelling in 1931. De eerste productie-exemplaren werden geleverd in september 1932.
Inhouds opgave
Verbeteringen en Varianten
Na de initiële productie volgden diverse verbeteringen. De Vildebeest Mk II werd uitgerust met een krachtigere Pegasus IIM3-motor, terwijl de Mk III een extra bemanningspositie kreeg, waardoor het toestel meer taken kon uitvoeren. De Mk IV introduceerde de krachtige Bristol Perseus-motor, maar problemen met oververhitting beperkten de productie tot 18 exemplaren.
Ontwerp en Ontwikkeling van de Vickers Vincent
De Vickers Vincent was een afgeleide van de Vildebeest en werd ontworpen als een veelzijdig toestel voor ondersteuning van grondtroepen in het Midden-Oosten. Het belangrijkste verschil was het weglaten van torpedouitrusting en de toevoeging van extra brandstoftanks en communicatieapparatuur. De Vincent werd aangedreven door de Bristol Pegasus IIM3-motor en leverde betrouwbare prestaties onder zware omstandigheden.
De Vincent werd voor het eerst gepresenteerd tijdens een RAF-vliegshow in 1935, hoewel de leveringen al in 1934 waren begonnen. Tussen 1934 en 1936 werden in totaal 197 Vincents gebouwd of geconverteerd vanuit bestaande Vildebeests.
Operationele Geschiedenis
Vickers Vildebeest in de RAF
De Vildebeest verving de Hawker Horsley in oktober 1932 bij No. 100 Squadron RAF. Het toestel werd ingezet in zowel het Verenigd Koninkrijk als in overzeese gebieden zoals Singapore, waar het operationele taken uitvoerde tot aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. Bij het uitbreken van de oorlog in 1939 waren er nog steeds 101 Vildebeests in gebruik.
Toen Japan in december 1941 Malakka binnenviel, moesten de Vildebeests zonder adequate luchtsteun opereren tegen geavanceerdere Japanse jagers. Dit leidde tot zware verliezen. Het toestel werd uiteindelijk teruggetrokken naar Java en bleef actief tot maart 1942, toen de laatste exemplaren uit dienst werden genomen.
Vickers Vincent in het Midden-Oosten en Afrika
De Vincent vervulde een belangrijke rol in het Midden-Oosten en Afrika, waar het werd ingezet voor bombardementsmissies en kustpatrouilles. Het toestel nam deel aan operaties tegen Italiaanse troepen in Oost-Afrika en speelde een rol in de Anglo-Iraakse Oorlog van 1941. Ondanks dat de Vincent verouderd raakte, bleef het operationeel tot 1943 en werd het daarna gebruikt voor secundaire taken zoals bestrijding van sprinkhanenplagen.
Gebruikers en Internationaal Gebruik
Spaanse Republiek
In 1932 plaatste de Spaanse Republiek een bestelling voor de Vickers Vildebeest, die in licentie werd gebouwd door CASA in Spanje. Het toestel werd aangedreven door de Hispano-Suiza HS 600-motor en diende in de Spaanse Burgeroorlog aan de zijde van de republikeinen. Sommige toestellen werden uitgerust met drijvers en ingezet als watervliegtuigen. Tijdens de oorlog werden deze vliegtuigen vooral gebruikt voor verkennings- en lichte bombardementstaken. Een van de Vildebeests werd het eerste slachtoffer van Joaquín García-Morato, een prominente piloot aan de zijde van de nationalisten.
Koninkrijk Nieuw-Zeeland
De Royal New Zealand Air Force (RNZAF) schafte in 1935 twaalf Vildebeests aan voor kustverdediging. Later, tijdens de Tweede Wereldoorlog, werden 27 extra exemplaren overgenomen uit Britse voorraden. De toestellen werden voornamelijk ingezet voor trainingsdoeleinden en maritieme patrouilles, hoewel enkele exemplaren in Fiji actief waren tegen Duitse schepen en Japanse onderzeeërs. Tegen 1942 werden de Vildebeests in Nieuw-Zeeland vervangen door North American Harvard-trainers.
Koninkrijk Irak
In 1940 doneerde het Verenigd Koninkrijk zes Vickers Vincents aan Irak. Deze toestellen werden ingezet door de Royal Iraqi Air Force (RIrAF), hoewel ze in slechte staat verkeerden en slechts vijf operationeel werden. De Vincents speelden een bescheiden rol tijdens de Anglo-Iraakse Oorlog in 1941.
Technische Specificaties
Vickers Vildebeest Mk III
- Bemanning: 3 (piloot, navigator, waarnemer)
- Lengte: 11,18 m
- Spanwijdte: 14,94 m
- Leeggewicht: 2.165 kg
- Maximaal gewicht: 3.856 kg
- Motor: 1 × Bristol Pegasus II-M3, 635 pk (474 kW)
- Maximale snelheid: 230 km/u
- Bereik: 2.010 km
- Dienstplafond: 5.800 m
- Bewapening:
- 1 × .303 in (7,7 mm) Vickers-machinegeweer (vast)
- 1 × .303 in (7,7 mm) Lewis-machinegeweer (flexibel)
- 1 × 18 inch torpedo of maximaal 500 kg aan bommen
Vickers Vincent
- Bemanning: 3
- Motor: Bristol Pegasus IIIM3, 660 pk (490 kW)
- Belangrijkste aanpassingen: Verwijdering van torpedouitrusting, extra brandstoftank, en communicatieapparatuur.
Varianten en Productieaantallen
De Vildebeest en Vincent werden in verschillende varianten geproduceerd, elk aangepast aan specifieke operationele behoeften. De Vildebeest Mk I was het oorspronkelijke model, terwijl de Mk II, Mk III en Mk IV verbeterde motoren en extra bemanningscapaciteit introduceerden. De Vincent was grotendeels gebaseerd op de Mk II en Mk III, maar aangepast voor gebruik in het Midden-Oosten en Afrika.
In totaal werden er ongeveer 600 Vildebeests en Vincents geproduceerd, waarvan een deel werd geconverteerd tussen de twee modellen.
Overgebleven Toestellen en Restauraties
Vandaag de dag zijn er geen volledig operationele exemplaren van de Vickers Vildebeest of Vincent. Een samengestelde romp, bestaande uit onderdelen van verschillende toestellen, wordt gerestaureerd in het Air Force Museum of New Zealand in Christchurch. Deze restauratie omvat Vildebeest Mk III NZ102 en onderdelen van Vincents zoals NZ355 en NZ357. Daarnaast werkt de Subritzky-familie in Nieuw-Zeeland aan de restauratie van een Vincent voor statische tentoonstellingen.
Conclusie
De Vickers Vildebeest en Vincent waren belangrijke vliegtuigen in de interbellumperiode en vroege jaren van de Tweede Wereldoorlog. Ondanks hun verouderde ontwerp bewezen ze hun waarde in uiteenlopende rollen, van torpedobombardementen tot luchtsteun en patrouilles. Hoewel ze uiteindelijk werden vervangen door modernere vliegtuigen, blijft hun bijdrage aan de luchtvaartgeschiedenis onmiskenbaar.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Unknown (Imperial War Museum), Public domain, via Wikimedia Commons
- Andrews, C.F. & Morgan, E.B. (1988). Vickers Aircraft since 1908. London: Putnam. ISBN 978-0-85177-815-2.
- Mason, Francis K. (1994). The British Bomber since 1914. London: Putnam Aeronautical Books. ISBN 978-0-85177-861-9.
- Sipos, Milos & Cooper, Tom (2020). Wings of Iraq, Volume 1: The Iraqi Air Force, 1931-1970. Warwick: Helion & Company Publishing. ISBN 978-1-913118-74-7.
- Mondey, David (1982). Hamlyn Concise Guide to the British Aircraft of World War II. Chancellor. ISBN 978-1-85152-668-6.
- Richards, Denis & Saunders, Hilary St. G. (1954). Royal Air Force 1939–1945: Volume II The Fight Avails. London: Her Majesty’s Stationery Office. ISBN 978-0-11671-447-1.
- Bronnen Mei1940