HMS Indefatigable was het eerste schip van haar klasse slagkruisers, gebouwd voor de Britse Koninklijke Marine in de vroege 20e eeuw. Deze klasse was een evolutie van de Invincible-klasse, ontworpen om snelheid en slagkracht te combineren. Indefatigable speelde een actieve rol tijdens de Eerste Wereldoorlog en vond uiteindelijk haar einde tijdens de Slag bij Jutland op 31 mei 1916.
Inhouds opgave
Ontwerp en Beschrijving
Algemeen Ontwerp
HMS Indefatigable was ontworpen als een grotere, beter beschermde versie van de Invincible-klasse. Met een lengte van 590 voet (179,8 meter) en een breedte van 80 voet (24,4 meter), had ze een waterverplaatsing van 18.500 ton (normaal) tot 22.130 ton bij volle belading. De slagkruiser kon een snelheid van 25 knopen (46 km/u) bereiken, aangedreven door twee sets Parsons-stoomturbines en 31 Babcock & Wilcox-ketels.
De bemanning bestond uit ongeveer 800 officieren en manschappen. Haar brandstofcapaciteit stelde haar in staat een bereik van 6.690 nautische mijlen (12.390 km) te behalen bij een kruissnelheid van 10 knopen (19 km/u).
Bewapening
De primaire bewapening van Indefatigable bestond uit acht BL 12-inch (305 mm) Mark X-kanonnen, gemonteerd in vier tweelingtorens. De secundaire bewapening omvatte zestien BL 4-inch (102 mm) Mark VII-kanonnen. Daarnaast was het schip uitgerust met twee onderwater torpedobuizen van 17,72 inch (450 mm).
Tijdens haar carrière werden wijzigingen aangebracht, waaronder de installatie van een vuurleidingsdirecteur in 1915 en een luchtafweergeschut van 3 inch (20 cwt).
Bescherming
Haar pantser omvatte een 4-6-inch dikke gordel langs de waterlijn en een pantserdek van 1,5-2,5 inch. De geschutstorens en barbettes waren voorzien van respectievelijk 7-inch en 4-inch pantser. Ondanks verbeteringen was de bescherming van slagkruisers zoals Indefatigable controversieel, met name tegen moderne granaten.
Operationele Geschiedenis
Vroege Carrière en Bouw
HMS Indefatigable werd op 23 februari 1909 te water gelaten bij de Devonport Dockyard en voltooid op 24 februari 1911. Na haar indienststelling diende ze in het 1e Kruisereskader, later hernoemd tot het 1e Slagkruisereskader. In 1913 werd ze overgeplaatst naar de Middellandse Zee als onderdeel van het 2e Slagkruisereskader.
Achtervolging van Goeben en Breslau
Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog speelde Indefatigable een cruciale rol in de jacht op de Duitse slagkruiser SMS Goeben en lichte kruiser SMS Breslau. Hoewel de achtervolging werd gehinderd door tactische beperkingen en communicatieproblemen, markeerde dit incident de complexiteit van de vroege zeestrategie tijdens de oorlog.
Bombardement van de Dardanellen
Op 3 november 1914 nam HMS Indefatigable deel aan het eerste Britse bombardement op Ottomaanse forten bij de Dardanellen. Hoewel de aanval beperkte schade aanrichtte, dwong het de Ottomanen hun verdedigingswerken te versterken. Dit was een voorloper van de latere Gallipoli-campagne.
De Slag bij Jutland
Rol in de Slag
Tijdens de Slag bij Jutland op 31 mei 1916 maakte HMS Indefatigable deel uit van het 2e Slagkruisereskader, onder bevel van viceadmiraal David Beatty. De slag, die zich afspeelde in de Noordzee, was de grootste zeeslag van de Eerste Wereldoorlog.
Vernietiging en Verlies
In de vroege stadia van de slag, bekend als de “Run to the South”, werd Indefatigable getroffen door meerdere granaten van de Duitse slagkruiser SMS Von der Tann. Een catastrofale explosie vernietigde het schip rond 16:03 uur, waarbij slechts drie van de 1.019 bemanningsleden het overleefden. De explosie werd veroorzaakt door een voltreffer op haar achterste magazijnen, wat leidde tot een snelle desintegratie van de romp.
Nalatenschap en Wrakonderzoek
Bescherming van het Wrak
In 2006 werd het wrak van HMS Indefatigable beschermd onder de Britse Protection of Military Remains Act 1986. Dit wetgevingsinitiatief beschermt oorlogsgraven tegen plundering en vernietiging.
Moderne Onderzoeken
Onderzoek in 2001 en 2016 onthulde dat het wrak in twee grote delen ligt, met aanzienlijke schade als gevolg van de explosies. Het biedt waardevolle inzichten in de tactieken en technologie van maritieme oorlogsvoering in de vroege 20e eeuw.
Conclusie
HMS Indefatigable belichaamt de kracht en kwetsbaarheid van de Britse slagkruisers tijdens de Eerste Wereldoorlog. Haar tragische ondergang tijdens de Slag bij Jutland benadrukt de gevaren van maritieme conflicten in een tijdperk van snel evoluerende technologieën.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Surgeon Oscar Parkes, Public domain, via Wikimedia Commons
- Bronnen Mei1940
- Brooks, John (1995). The Mast and Funnel Question: Fire-control Positions in British Dreadnoughts 1905–1915. In Roberts, John (red.). Warship 1995. London: Conway Maritime Press. ISBN 978-0-85177-654-5.
- Burt, R. A. (1986). British Battleships of World War One. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-863-7.
- Campbell, John (1986). Jutland: An Analysis of the Fighting. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-324-5.
- Massie, Robert K. (2003). Castles of Steel: Britain, Germany, and the Winning of the Great War at Sea. New York: Random House. ISBN 0-679-45671-6.
- McCartney, Innes (2017a). The Battle of Jutland’s Heritage under Threat: The Extent of Commercial Salvage on the Shipwrecks as Observed 2000–2016. Mariner’s Mirror. doi:10.1080/00253359.2017.1304701. S2CID 165003480.
- McCartney, Innes (2017b). The Opening and Closing Sequences of the Battle of Jutland 1916 Re-examined: Archaeological Investigations of the Wrecks of HMS Indefatigable and SMS V4. The International Journal of Nautical Archaeology, 46(2): 317–329. Bibcode:2017IJNAr..46..317M. doi:10.1111/1095-9270.12236. S2CID 164686388.
- Roberts, John (1997). Battlecruisers. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-068-7.
- Tarrant, V. E. (1999) [1995]. Jutland: The German Perspective: A New View of the Great Battle, 31 May 1916. London: Brockhampton Press. ISBN 978-1-86019-917-2.
.jpg){kind=link}