
De Vickers Valentia, met de interne bedrijfsbenaming Type 264, was een Britse tweedekker die zowel als bommenwerper en transportvliegtuig dienst deed. Dit toestel werd ontwikkeld door Vickers voor de Royal Air Force (RAF). Het merendeel van de Valentia-vliegtuigen ontstond uit conversies van het eerdere Vickers Victoria-model, dat zelf een afgeleide was van de Vickers Virginia. De Valentia speelde een belangrijke rol in transport- en bombardementsoperaties in het Midden-Oosten en andere regio’s gedurende de jaren 1930 en 1940.
Inhouds opgave
Ontwerp en Ontwikkeling
De Vickers Victoria, aangedreven door de verouderende Napier Lion-motoren, was succesvol als bommenwerper en transportvliegtuig in de RAF. Tegen 1932 werd echter duidelijk dat de motoren niet langer voldeden aan de eisen van de moderne luchtvaart. Er werd besloten om het vliegtuig te voorzien van krachtigere Bristol Pegasus-motoren. Deze modernisering vond plaats in twee fasen:
- Configuratie I (Victoria Mk VI)
In deze fase werd het vliegtuig beperkt opgewaardeerd, zonder wijzigingen aan het maximale gewicht. - Configuratie II (Vickers Valentia Mk I)
Voor deze versie werd het frame van het vliegtuig versterkt om optimaal gebruik te maken van de krachtigere motoren. Belangrijke verbeteringen waren onder andere versterkte vleugels, een onderstel met stijlen in plaats van kabels, wielremmen en een staartwiel ter vervanging van de eerdere staartslede.
De eerste vlucht van de Vickers Valentia Mk I vond plaats in 1934. Vervolgens werden 28 nieuwe toestellen geproduceerd volgens specificatie 30/34, en nog eens 54 exemplaren werden omgebouwd uit bestaande Victoria-modellen.
Variaties in Motorprestaties
In 1938 werd een versie uitgerust met Pegasus IIM3-motoren, die betere prestaties leverden onder omstandigheden met hoge temperaturen en grote hoogten. Deze toestellen werden ingezet bij No. 31 Squadron RAF, dat toen gestationeerd was in Lahore, India.
Operationele Geschiedenis
Inzet in het Midden-Oosten en Azië
De Valentia werd in 1934 voor het eerst operationeel bij No. 70 Squadron RAF, dat gestationeerd was in Hinaidi, Irak. Het vliegtuig ondersteunde Britse operaties in India, Perzië en Irak. Net als zijn voorgangers, de Vickers Vernon en Victoria, werd de Valentia intensief gebruikt voor transportdoeleinden. Onder de vleugels van het toestel konden bommenrekken worden gemonteerd, waardoor het ook als bommenwerper kon worden ingezet.
Experimentele Toepassingen
De veelzijdigheid van de Valentia bleek ook uit experimentele toepassingen. Een opvallend experiment was het gebruik van luidsprekers om boodschappen uit te zenden naar de bevolking op de grond, vooral in het kader van luchtpolitie-operaties tegen opstandige stammen. Daarnaast werd het toestel gebruikt voor proeven met lucht-tanken onder leiding van Alan Cobham.
Deelname aan Gevechtsoperaties
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de Valentia ingezet voor nachtelijke bombardementen in de Westelijke Woestijn in 1940. Ook speelde het een rol in de belegering van RAF Habbaniya in 1941, waar het samenwerkte met No. 31 Squadron RAF en de RAF Communications Flight Iraq. Het toestel bleef in dienst bij de RAF tot 1944, waarna het werd vervangen door de Bristol Bombay als transportvliegtuig.
Varianten en Specificaties
Vickers Valentia Mk I
De enige productievariant van de Vickers Valentia was de Mk I, die specifiek ontworpen was als militair transportvliegtuig. Dit model bevatte structurele verbeteringen zoals een versterkt luchtframe en modernere motoren. De verbeteringen stelden de RAF in staat het vliegtuig effectiever in te zetten in zowel transport- als bombardementstaken.
Operationele Gebruikers
Koninkrijk Groot-Brittannië
De Vickers Valentia werd hoofdzakelijk gebruikt door de Royal Air Force. Belangrijke RAF-eenheden die met dit vliegtuig vlogen, waren onder andere:
- No. 31 Squadron RAF – Operaties in India en tijdens de belegering van RAF Habbaniya in 1941.
- No. 70 Squadron RAF – Hoofdgebruikers van de Valentia in het Midden-Oosten.
- No. 216 Squadron RAF – Betrokken bij transporttaken in verschillende regio’s.
India en Zuid-Afrika
Naast de RAF werd de Valentia ook gebruikt door:
- Royal Indian Air Force – Als transportvliegtuig in Zuid-Azië.
- South African Air Force – Ingezet als bommenwerper tijdens de Oost-Afrikaanse veldtocht in 1940-1941.
Technische Specificaties (Valentia Mk I)
Algemene Kenmerken:
- Bemanning: 2
- Capaciteit: 22 soldaten of 2.200 pond aan bommen
- Lengte: 18,14 meter
- Spanwijdte: 26,62 meter
- Hoogte: 5,41 meter
- Vleugeloppervlak: 202,3 m²
- Leeggewicht: 4.964 kg
- Maximaal gewicht: 8.845 kg
Prestaties:
- Maximale snelheid: 210 km/u op 1.500 meter hoogte
- Kruissnelheid: 188 km/u
- Bereik: 1.300 kilometer
- Plafondhoogte: 4.950 meter
- Klimsnelheid: 3,6 meter per seconde
Motoren:
- Type: 2 x Bristol Pegasus II L3 of M3 radiale motoren
- Vermogen: 650 pk per motor
Bewapening:
- Het toestel kon worden uitgerust met ondervleugelse bombrekken die een totale lading van 2.200 pond aan bommen konden dragen.
Conclusie
De Vickers Valentia markeerde een belangrijke stap in de evolutie van militaire transport- en bommenwerpersvliegtuigen binnen de Royal Air Force. Door zijn veelzijdigheid en betrouwbaarheid kon het toestel succesvol opereren in diverse uitdagende omstandigheden, zoals het Midden-Oosten en India. Hoewel de productie eindigde in 1936 en de Valentia uiteindelijk werd vervangen door modernere vliegtuigen zoals de Bristol Bombay, bleef het een symbool van de overgang naar een nieuwe generatie luchtvaarttechnologie in het interbellum en tijdens de vroege jaren van de Tweede Wereldoorlog.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: unattributed, Public domain, via Wikimedia Commons
- Andrews, E.N., & Morgan, E.B. (1988). Vickers Aircraft Since 1908 (2e editie). London: Putnam. ISBN 978-0-85177-815-6.
- Jefford, C.G. (2001). RAF Squadrons, a Comprehensive Record of the Movement and Equipment of all RAF Squadrons and their Antecedents since 1912. Shrewsbury: Airlife Publishing. ISBN 978-1-84037-141-3.
- Lake, Alan (1999). Flying Units of the RAF, The Ancestry, Formation and Disbandment of all Flying Units from 1912. Shrewsbury: Airlife Publishing. ISBN 978-1-84037-086-7.
- Bronnen Mei1940