The Way Ahead (1944) oorlogsfilm in North Africa

‎The Way Ahead is een Brits drama uit 1944 uit de Tweede Wereldoorlog. De hoofdrollen worden vertolkt door David Niven en Stanley Holloway en volgt een groep burgers die in dienst worden genomen in het Britse leger om te vechten in Noord-Afrika.

In de VS werd een bewerkte versie uitgebracht als “The Immortal Battalion”. De film werd geschreven door Eric Ambler en Peter Ustinov en geregisseerd door Carol Reed. De drie hadden oorspronkelijk de trainingsfilm “The New Lot” uit 1943 geproduceerd, die werd geproduceerd voor de Army Kinematograph Service. “The Way Ahead” was een uitgebreide remake van hun eerdere film, dit keer bedoeld voor een commercieel publiek. De twee films hadden een aantal van dezelfde acteurs, waaronder John Laurie, Raymond Huntley en Peter Ustinov.‎

‎In de dagen na de evacuatie van Duinkerken in de Tweede Wereldoorlog wordt luitenant Jim Perry (David Niven), een veteraan van de British Expeditionary Force, geplaatst bij de Duke of Glendon’s Light Infantry om vervangers op te leiden om de uitgeputte rangen te vullen. Als geduldige, zachtaardige officier doet hij zijn inspannende best om het stel mopperende ex-burgers in soldaten te veranderen, waardoor hij hun intense afkeer verdient. Uiteindelijk gaan de mannen echter respect hebben voor hun officier.‎

‎Nadat hun training is voltooid, wordt hun bataljon naar Noord-Afrika verscheept om het op te nemen tegen Rommel’s Afrika Korps. Hun schip wordt onderweg echter getorpedeerd en ze missen de gevechten.

Ze krijgen de opdracht om een klein stadje te bewaken. Perry eigent zich een café toe als hoofdkwartier, tot afschuw van de pacifistische eigenaar Rispoli (Peter Ustinov). Wanneer de Duitsers aanvallen, verdedigen Perry en zijn mannen fel hun posities, geholpen door Rispoli. In de laatste scène is te zien hoe ze in een tegenaanval oprukken. In plaats van dat de film eindigt met de woorden “The End”, eindigt het met het meer opbeurende “The Beginning”, een poging om steun te krijgen voor het laatste zetje in de oorlogsinspanning.

De slotscène van de oprukkende soldaten werd ook gekopieerd voor de aftiteling van de langlopende sitcom Dad’s Army; John Laurie verscheen in beide en zijn prestaties in de sitcom credits weerspiegelt deze film.‎