Het Afrika Korps, ook wel bekend als Deutsches Afrikakorps (DAK), was een Duitse leger-eenheid die tijdens de Tweede Wereldoorlog actief was in Noord-Afrika. Het werd opgericht in februari 1941, kort na de Britse overwinning in de Slag om Sidi Barrani. Het doel van het Afrika Korps was om de Italianen te helpen hun posities in Libië te behouden en de Britse 8ste Leger in Egypte terug te drijven.
Het Afrika Korps was in eerste instantie onder bevel van generaal Neil Ritchie, maar in februari 1942 werd generaal Erwin Rommel aangewezen als opperbevelhebber. Rommel was een ervaren veldcommandant die bekend stond om zijn snelle en verrassende aanvallen. Hij had eerder succes gehad in de Slag om Frankrijk en werd beschouwd als een van de beste tactici in het Duitse leger.
Met Rommel aan het hoofd, begon het Afrika Korps een serie offensieven tegen de Britse troepen in Egypte en Libië. Deze campagne, die bekend staat als de “Afrikaanse kampagne”, begon in maart 1941 en duurde tot november 1942. Tijdens deze periode wist het Afrika Korps enkele belangrijke overwinningen te behalen, zoals de Slag om Gazala en de Battle of Bir Hakeim. Hoewel de Britse troepen zware verliezen leidden, slaagden ze erin om stand te houden en Rommel’s offensieven tegen te houden.
Echter, in 1942 begonnen de geallieerden een tegenoffensief, bekend als de “Tweede Slag om El Alamein”. Onder leiding van generaal Bernard Montgomery, slaagden de geallieerden erin om Rommel’s troepen te verslaan en hen terug te drijven naar Tunesië. De nederlaag van het Afrika Korps bij El Alamein was een keerpunt in de oorlog. Het markeerde het einde van Duitse expansie in Noord-Afrika en gaf de geallieerden controle over de regio.
Na de nederlaag bij El Alamein, werd het Afrika Korps teruggetrokken naar Tunesië, waar het werd ingesloten door geallieerde troepen. Hoewel het nog enkele maanden wist stand te houden, werd het uiteindelijk overwonnen in mei 1943, toen de geallieerden Tunesië bezetten en de laatste Duitse troepen gevangen namen.
