De Consolidated B-32 Dominator was een Amerikaanse zware strategische bommenwerper, ontwikkeld door Consolidated Aircraft voor de United States Army Air Forces (USAAF) tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vliegtuig diende als een back-upontwerp voor de Boeing B-29 Superfortress, mocht deze laatste niet succesvol blijken. De B-32 had de eer om het laatste gevechtsvliegtuig te zijn dat werd ingezet tijdens de Tweede Wereldoorlog en markeerde daarmee ook het laatste Amerikaanse slachtoffer in luchtgevechten van de oorlog. In dit artikel wordt de ontwikkeling, het ontwerp, de operationele inzet en de specificaties van de B-32 Dominator gedetailleerd besproken.
Inhouds opgave
Ontwerp en ontwikkeling van de B-32
Initiële Ontwerpfase
De ontwikkeling van de B-32 begon parallel aan die van de B-29 Superfortress in 1940, toen de United States Army Air Corps Consolidated Aircraft opdracht gaf om een alternatief ontwerp te ontwikkelen. Dit was bedoeld als een voorzorgsmaatregel in geval van problemen met de B-29. Het oorspronkelijke ontwerp, aangeduid als Model 33, vertoonde veel overeenkomsten met de eerder succesvolle B-24 Liberator, inclusief het gebruik van een dubbele staartvin en de kenmerkende Davis-vleugel.
Technische Specificaties en Prototypes
Het eerste prototype van de B-32, de XB-32-CO, werd gebouwd bij de Army Air Forces (AAF) Aircraft Plant No. 4 nabij Fort Worth, Texas. Het vliegtuig maakte zijn eerste vlucht op 7 september 1942, hoewel het ontwerp aanzienlijk vertraagd was door technische problemen. Het vliegtuig werd aangedreven door vier Wright R-3350-23A Duplex-Cyclone luchtgekoelde radiale motoren, die elk 2.200 pk leverden. Dit ontwerp vertoonde verschillende tekortkomingen, waaronder problemen met de persluchtcabine, geschuttorens en landingsgestel, die later werden verwijderd uit de productieversie.
Wijzigingen in het Ontwerp
De vroege prototypes van de B-32 werden gekenmerkt door hardnekkige problemen, waaronder slechte motorkoeling en olielekken. Bovendien bleken de oorspronkelijke geschuttorens, die op afstand bediend werden via periscopische richtmiddelen en een analoog computergestuurd systeem van Sperry Gyroscope Company, onbetrouwbaar. Deze technische uitdagingen leidden tot belangrijke aanpassingen in het ontwerp, zoals het vervangen van de oorspronkelijke torens door handmatig bediende geschuttorens en het verwijderen van het persluchtsysteem, waardoor de B-32 vooral geschikt werd voor operaties op lage tot middelhoge hoogten.
Operationele Geschiedenis
Eerste Inzet en Evaluatie
De eerste operationele inzet van de B-32 vond plaats in mei 1945, toen drie testtoestellen naar Clark Field op Luzon, Filippijnen, werden gestuurd voor een reeks gevechtsproeven. Deze tests werden uitgevoerd door de 386th Bombardment Squadron, onderdeel van de 312th Bomb Group. De eerste gevechtsmissie van de B-32 vond plaats op 29 mei 1945, gericht tegen een voorraaddepot in de Filippijnen. Latere missies richtten zich op doelen in Formosa (het huidige Taiwan), waaronder een suikerfabriek en een alcoholfabriek.
Evaluatie van Prestaties
Tijdens de tests waren de bemanningen onder de indruk van bepaalde unieke eigenschappen van de B-32, zoals de omkeerbare propellers en de efficiënte Davis-vleugel, die uitstekende landingsprestaties bood. Echter, het vliegtuig had ook verschillende tekortkomingen, waaronder een luidruchtige cockpit, slechte instrumentlay-out en frequente motorbranden. Ondanks deze nadelen werden de testmissies over het algemeen als succesvol beschouwd.
Gevechtsoperaties en Laatste Inzet
In juli 1945 voltooide de 386th Bomb Squadron haar transitie naar de B-32 en voerde zes gevechtsmissies uit voordat de oorlog eindigde. Op 13 augustus 1945 verplaatste de eenheid zich naar Yontan Airfield op Okinawa, waar ze voornamelijk fotoverkenningsmissies uitvoerde. Deze missies hadden als doel om de Japanse naleving van het staakt-het-vuren te monitoren en informatie te verzamelen over mogelijke routes voor geallieerde bezettingstroepen in Tokio.
De B-32’s kwamen opnieuw in actie op 17 augustus 1945, toen ze werden aangevallen door Japanse jagers tijdens een verkenningsmissie boven Tokio. Ondanks de intensieve aanval, waarbij een bemanningslid werd gedood en meerdere anderen gewond raakten, wisten de B-32’s terug te keren naar hun basis. Deze confrontatie markeerde de laatste keer dat Amerikaanse vliegtuigen in gevecht raakten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Technische Specificaties van de B-32
Algemene Kenmerken
- Bemanning: 10 personen
- Lengte: 25,02 m
- Spanwijdte: 41,15 m
- Hoogte: 9,80 m
- Vleugeloppervlak: 132,1 m²
- Leeggewicht: 27.342 kg
- Maximaal startgewicht: 55.905 kg
- Motoren: 4× Wright R-3350-23A Duplex-Cyclone radiale motoren van elk 2.200 pk
- Propellers: Vierblads constant-speed propellers
Prestaties
- Maximale snelheid: 575 km/u op 9.144 m hoogte
- Kruissnelheid: 470 km/u
- Actieradius: 6.100 km
- Dienstplafond: 9.400 m
- Klimsnelheid: 5,3 m/s
Bewapening
- Bewapening: 10× .50 in (12,7 mm) M2 Browning machinegeweren
- Bommenlast: Tot 9.100 kg
Conclusie
De Consolidated B-32 Dominator speelde een bescheiden maar opmerkelijke rol in de luchtcampagnes van de Verenigde Staten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel het vliegtuig oorspronkelijk bedoeld was als back-up voor de B-29 Superfortress, werd het uiteindelijk slechts beperkt ingezet in het Pacifische theater. De B-32 markeerde het einde van de luchtgevechten in de Tweede Wereldoorlog en blijft een belangrijk voorbeeld van de technologische en industriële inspanningen die kenmerkend waren voor de oorlogsjaren.
Bronnen
- Jones, Lloyd S. US Bombers: B-1 to B-70, Vol. 1. Aero Publishers, 1962.
- Ethell, Jeff. Flying the Hump: Memories of an Air War. Smithsonian Books, 1994.
- Maurer, Maurer. Air Force Combat Units of World War II. Office of Air Force History, 1983.
- Air Power History. Vol. 39, No. 2. Air Force Historical Foundation, 1992.
- Afbeelding: Consolidated B-32 public Domain Wiki Commens
- Bronnen Mei1940
