De Macchi C.202 Folgore was een Italiaans jachtvliegtuig dat ontwikkeld en geproduceerd werd door Macchi Aeronautica. Het vliegtuig was voornamelijk in dienst van de Regia Aeronautica (de Italiaanse Koninklijke Luchtmacht) tijdens de Tweede Wereldoorlog. Volgens luchtvaarthistoricus David Mondey wordt de Folgore beschouwd als een van de beste gevechtsvliegtuigen die in groten getale door de Regia Aeronautica werden ingezet .
Inhouds opgave
Ontwerp en Ontwikkeling
Oorsprong van het Ontwerp
Het ontwerp van de Macchi C.202 was gebaseerd op een eerder model, de C.200 Saetta, maar met belangrijke verbeteringen zoals een gestroomlijnder romp en het gebruik van de Alfa Romeo RA.1000 R.C.41-I Monsone-motor, een in Italië geproduceerde versie van de Duitse Daimler-Benz DB 601Aa-motor .
De hoofdontwerper van Macchi, Mario Castoldi, was verantwoordelijk voor het ontwerp van de C.202. Castoldi had al eerder ervaring opgedaan met hoogpresterende vliegtuigen, waaronder racetoestellen zoals de MC.72, en bracht deze kennis in het ontwerp van de Folgore . In tegenstelling tot eerdere Italiaanse toestellen die waren uitgerust met stermotoren, was de C.202 een vloeistofgekoeld toestel, wat zorgde voor een aanzienlijk betere stroomlijn en prestaties .
Eerste Vlucht en Testen
De eerste vlucht van de Folgore vond plaats op 10 augustus 1940, slechts zeven maanden na het begin van het ontwerp . Tijdens de eerste tests bleek al snel dat de C.202 een van de beste Italiaanse jachtvliegtuigen van zijn tijd was. Met een topsnelheid van 603 km/u en een uitstekende wendbaarheid kwam het toestel op hetzelfde niveau als de beste Britse en Duitse jagers . De uitstekende aerodynamica en het gebruik van de krachtige Daimler-Benz motor maakten de C.202 tot een zeer competitief gevechtsvliegtuig.
Productieproblemen
Hoewel het toestel uitmuntende prestaties leverde, was de productie van de C.202 een uitdaging. De complexiteit van de structuur en de afhankelijkheid van de motorproductie door Alfa Romeo beperkten de productieaantallen . Vergeleken met andere jagers, zoals de Duitse Messerschmitt Bf 109, die in ongeveer 4.500 tot 6.000 manuren werd geproduceerd, vereiste de productie van de C.202 meer dan 22.000 manuren per vliegtuig .
Technische Specificaties
| Kenmerk | Specificatie |
|---|---|
| Bemanning | 1 |
| Lengte | 8,85 m |
| Spanwijdte | 10,58 m |
| Hoogte | 3,49 m |
| Vleugeloppervlak | 16,82 m² |
| Leeggewicht | 2.491 kg |
| Maximaal startgewicht | 2.930 kg |
| Motor | Alfa Romeo RA.1000 R.C.41-I Monsone |
| Max. snelheid | 600 km/u |
| Actieradius | 765 km |
| Dienstplafond | 11.500 m |
| Bewapening | 2 × 12,7 mm Breda-SAFAT machinegeweren, 2 × 7,7 mm Breda-SAFAT machinegeweren, bommen tot 160 kg |
Operationele Geschiedenis
De Eerste Missies
De C.202 Folgore werd voor het eerst operationeel ingezet in juli 1941 door de Regia Aeronautica. Het toestel bewees al snel zijn waarde als een effectief jachtvliegtuig, vooral in luchtdogfights. De Folgore nam deel aan belangrijke campagnes in Noord-Afrika, Malta, en zelfs aan het Oostfront .
Noord-Afrika en Malta
De C.202 werd voor het eerst in groten getale ingezet tijdens gevechten boven Malta in 1941. De Folgore bleek superieur te zijn aan de Britse Hawker Hurricane II, maar kampte met zwakke bewapening, wat een nadeel was tijdens luchtaanvallen . Niettemin werd de C.202 geprezen om zijn wendbaarheid en snelheid.
In Noord-Afrika was de C.202 een geduchte tegenstander voor geallieerde jagers zoals de Curtiss P-40 en de Supermarine Spitfire. Ondanks de zwakke bewapening kon de C.202 zich goed weren door de uitstekende vliegprestaties . Gedurende de Slag om Bir Hakeim en andere veldslagen bleek de Folgore een succes te zijn in het gebruik van “dive and zoom”-tactieken .
Het Oostfront
Op het Oostfront werd de C.202 ingezet door het 21° Gruppo Autonomo C.T., een Italiaanse luchtmachtseenheid die samenwerkte met de Duitse Luftwaffe. De Folgores werden gebruikt voor zowel escorte- als grondaanvalsmissies, hoewel de extreme kou en slechte weersomstandigheden de operaties beperkten . Ondanks deze uitdagingen bleven de C.202-jagers actief tijdens de harde wintercampagnes van 1942-1943.
Sterke en Zwakke Punten
Sterke Punten
- Wendbaarheid en Prestaties: De C.202 werd geroemd om zijn uitstekende wendbaarheid en snelheid, vooral op lage en middellange hoogtes. Dit maakte het een geduchte tegenstander voor geallieerde jagers zoals de Spitfire en P-40 .
- Sterke Constructie: Het toestel had een stevige constructie die piloten in staat stelde om scherpe duiken te maken zonder het vliegtuig te beschadigen .
Zwakke Punten
- Bewapening: Een van de grootste nadelen van de C.202 was de relatief lichte bewapening. De standaardbewapening bestond uit slechts twee 12,7 mm machinegeweren, wat onvoldoende bleek tegen goed bepantserde geallieerde bommenwerpers .
- Onbetrouwbare Radio’s: Veel piloten klaagden over de onbetrouwbaarheid van de radioapparatuur, waardoor vaak visuele signalen zoals het wiebelen van de vleugels werden gebruikt om te communiceren .
Latere Varianten
C.202AS
Deze variant was uitgerust met stofilters voor operaties in Noord-Afrika. Hierdoor werd het toestel aangeduid als de C.202AS (Africa Settentrionale). Het toestel verloor nauwelijks snelheid door de toevoeging van de filters en werd een standaarduitrusting voor Folgores die in Noord-Afrika vlogen .
C.202CB
Deze versie van de C.202 was uitgerust met ondervleugelpylonen voor het dragen van bommen of brandstoftanks, waardoor het toestel in staat was om als jachtbommenwerper (CB – Caccia Bombardiere) te opereren .
Conclusie
De Macchi C.202 Folgore was een van de meest succesvolle Italiaanse gevechtsvliegtuigen van de Tweede Wereldoorlog. Hoewel het toestel enkele tekortkomingen had, zoals een zwakke bewapening en onbetrouwbare radioapparatuur, compenseerde het dit met zijn superieure snelheid, wendbaarheid en robuuste constructie. De C.202 speelde een belangrijke rol in verschillende grote campagnes, waaronder die in Noord-Afrika, Malta, en aan het Oostfront. Tegen het einde van de oorlog werden veel C.202’s omgebouwd tot trainers of gebruikt door bondgenootschappelijke en collaborerende luchtmachten.
Bronnen
- Mondey, David. Axis Aircraft of World War II. Chancellor Press, 1996.
- Ciampaglia, Giuseppe. The Macchi Fighters. Osprey Publishing, 1999.
- Ethell, Jeffery, and Pietro Tonizzo. Fighter Aircraft of World War II. Salamander Books, 2001.
- Cattaneo, Gianni. Italian Fighters in World War II. Squadron/Signal Publications, 1983.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: it.wikipedia.org, Public domain, via Wikimedia Commons
