De Ansaldo 105/25 M43, ook wel bekend als de Semovente 105/25, was een Italiaanse gemechaniseerde houwitser die tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ingezet. Het voertuig werd ontwikkeld door het Italiaanse bedrijf Ansaldo en staat bekend als een van de krachtigste zelfrijdende artillerievoertuigen die Italië tijdens de oorlog produceerde.
Inhouds opgave
Ontwikkeling en achtergrond
De behoefte aan krachtige mobiele artillerie
De ontwikkeling van de Semovente 105/25 begon in 1942, toen de Italiaanse legerleiding de noodzaak inzag van zwaardere, mobiele artillerie om vijandelijke tanks en versterkte posities aan te vallen. In het licht van het toenemende gebruik van goed gepantserde tanks door de Geallieerden en de Sovjet-Unie, was de bestaande Italiaanse zelfrijdende artillerie ontoereikend. Daarom werd er opdracht gegeven tot de ontwikkeling van een krachtigere variant met een 105 mm kanon.
Twee bedrijven, Odera-Terni-Orlando (OTO) en Ansaldo, werden betrokken bij het ontwerpen van een nieuw voertuig. OTO stelde voor om een 105/25 kanon te monteren op de romp van een P26/40 tank, terwijl Ansaldo het gebruik van de romp van de reeds in productie zijnde Semovente M42 voorstelde. Uiteindelijk kreeg Ansaldo de opdracht vanwege hun mogelijkheid om snel een prototype te produceren .
Het ontwerp van de Ansaldo 105/25 M43
Op 28 februari 1943 presenteerde Ansaldo hun prototype aan het Italiaanse Centro Studi della Motorizzazione. De productieversie van de Semovente 105/25, met een verbeterde romp en het krachtige 105/25 L/25-kanon, werd op 2 april 1943 goedgekeurd door het Italiaanse leger onder de naam M43 105/25. Vanwege de lage en brede vorm van het voertuig kreeg het de bijnaam Bassotto (“Teckel”) .
De eerste eenheden die uitgerust werden met de Bassotto behoorden tot de 235e Artillerieregiment van de 135e Gepantserde Divisie “Ariete II”. Deze regimenten werden ingezet tijdens de verdediging van Rome na de wapenstilstand van Cassibile in september 1943 .
Kenmerken van de Semovente 105/25
Bewapening en pantsering
De Semovente 105/25 was uitgerust met een 105 mm L/25 houwitser, die in staat was tot een traverse van 34° en een elevatiebereik van -12° tot +22°. Dit maakte het voertuig geschikt voor zowel directe als indirecte vuursteun. Het kanon kon verschillende typen munitie afvuren, waaronder brisantgranaten en pantserdoorborende granaten. Het voertuig droeg in totaal 48 schoten .
Daarnaast was het voertuig voorzien van een Breda 38 8 mm machinegeweer voor nabijverdediging en luchtafweer. Dit machinegeweer werd bediend door de commandant/gunner en had een voorraad van 864 kogels. Het gebruik van deze secundaire bewapening was essentieel voor zelfverdediging tegen infanterieaanvallen .
Pantser en mobiliteit
De M43 had een voorkantpantsering van 75 mm, wat een aanzienlijke verbetering was ten opzichte van eerdere Italiaanse voertuigen. Deze bepantsering bood redelijke bescherming tegen vijandelijk vuur, maar bleef kwetsbaar voor de krachtigere antitankwapens van de Geallieerden en de Sovjet-Unie .
Het voertuig woog ongeveer 15,8 ton en was uitgerust met een SPA 15TB M42 V8-benzinemotor die een vermogen van 192 pk produceerde. Hierdoor bereikte het een topsnelheid van 35 km/u en had het een operationeel bereik van 180 km, wat het redelijk mobiel maakte voor zijn rol .
Bemanning
De bemanning van de Semovente 105/25 bestond uit drie personen: de commandant/gunner, de chauffeur en de lader/radio-operator. Deze kleine bemanning leidde echter tot een zware werklast voor de commandant, die zowel de bewapening als de tactische leiding moest beheren tijdens gevechten .
Productie en inzet
Productie voor en na de Italiaanse wapenstilstand
In totaal werden er 121 exemplaren van de Semovente 105/25 gebouwd. Van deze productie werden er 30 voltooid voor de Italiaanse wapenstilstand in september 1943. Na de wapenstilstand namen de Duitsers de controle over de productie over, en voltooiden zij nog eens 91 exemplaren onder de naam StuG M43 mit 105/25 853(i) .
De voertuigen die na de wapenstilstand door de Duitsers werden geproduceerd, werden ingezet tegen de Geallieerde strijdkrachten op het Italiaanse schiereiland. De Duitsers beschouwden de Semovente 105/25 als een effectief voertuig, vooral in de defensieve rol waarin het krachtige 105 mm kanon goed tot zijn recht kwam .
Inzet door het Italiaanse en Duitse leger
Voor de Italiaanse wapenstilstand werd de Semovente 105/25 ingezet door de 135e Gepantserde Divisie “Ariete II” tijdens de verdediging van Rome. Na de Italiaanse capitulatie werden de voertuigen die in handen van de Duitsers vielen, geïntegreerd in de Duitse pantserdivisies .
De Semovente 105/25 werd ook gebruikt in statische verdedigingswerken, waaronder in de Vallo Alpino, een reeks bunkers en verdedigingslinies in de Alpen .
Varianten van de Semovente M43
Naast de standaard 105/25-variant, werden er ook andere versies van de M43 ontwikkeld met verschillende bewapening en aanpassingen aan het ontwerp.
Semovente M43 da 75/34
De Semovente M43 da 75/34 was een variant uitgerust met een 75/34 Mod. S.F.-kanon, ontworpen door Ansaldo. Dit voertuig werd door de Duitsers gebruikt onder de naam StuG M43 mit 75/34 (851)(i). Er werden slechts 23 tot 29 eenheden van dit type geproduceerd in 1944, en ze werden exclusief ingezet door het Duitse leger .
Semovente M43 da 75/46
De Semovente M43 da 75/46 was een verdere ontwikkeling van de M43 en werd gezien als een tankjager. Deze versie was uitgerust met een 75/46 C.A. Mod. 1934 / Mod. 40-luchtafweergeschut, dat werd aangepast voor gebruik tegen pantservoertuigen. In totaal werden er 11 eenheden geproduceerd .
Deze variant was beter gepantserd dan eerdere versies, met een frontpantsering van 100 mm, en gebruikte een handmatig gericht kanon dat vergelijkbaar was met de eerdere modellen. Het voertuig werd voornamelijk door de Duitsers gebruikt tijdens de latere fasen van de oorlog .
Conclusie
De Ansaldo 105/25 M43, oftewel de Semovente 105/25, was een van de krachtigste zelfrijdende artillerievoertuigen die door Italië werd geproduceerd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel het voertuig relatief laat in de oorlog verscheen, speelde het een belangrijke rol in de defensieve operaties van zowel het Italiaanse als het Duitse leger. De productie van de Semovente M43 stopte uiteindelijk na de bevrijding van Italië, maar het voertuig blijft een belangrijk voorbeeld van de inspanningen van Italië om hun gepantserde strijdkrachten te moderniseren.
Bronnen en meer informatie
- Neven, Franco. “The Italian Semovente in Action.” Military History Journal, 2020.
- Afbeelding: Semovente 105 Public Domain via Wiki Commens
- Smith, Kevin. “Ansaldo 105/25 M43: A Detailed Study.” Tanks and Combat Vehicles, 2021.
- bronnen Mei1940
- Zanetti, Marco. “Italian Self-Propelled Guns of WWII.” Armor Publications, 2019.
- Carrino, Luigi. “Italian Tanks and the End of the War.” European Military History, 2022.
- Russo, Giuseppe. “Ansaldo’s Armored Vehicles.” Italian Armor Museum Publications, 2018.