SMS Hildebrand was een van de zes kustverdedigingsschepen van de Siegfried-klasse, gebouwd in de late 19e eeuw voor de Duitse Keizerlijke Marine. Het schip diende voornamelijk als onderdeel van de kustverdediging en had een ondersteunende rol tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hoewel Hildebrand geen directe gevechtsactie zag, illustreert haar geschiedenis de technologische ontwikkelingen en militaire strategieën van Duitsland in deze periode.
Inhouds opgave
Ontwerp en Technische Specificaties
Algemeen Ontwerp
De Siegfried-klasse schepen werden ontworpen met een focus op kostenbeheersing en bruikbaarheid. Deze schepen waren bedoeld om strategische waterwegen, zoals het Kaiser Wilhelm Kanaal, te verdedigen. SMS Hildebrand was 79 meter lang, 14,9 meter breed en had een maximale diepgang van 5,74 meter. Haar normale waterverplaatsing was 3.500 ton, oplopend tot 3.741 ton bij volle belading. De romp had een lange boeg en een ramsteven, kenmerkend voor marineschepen uit die tijd. De bemanning bestond uit 20 officieren en 256 manschappen.
Bewapening en Pantser
De hoofdbewapening van SMS Hildebrand bestond uit drie 24 cm kanonnen, geplaatst in drie enkele geschuttorens: twee naast elkaar vooraan en één achter de hoofdopbouw. Ter verdediging tegen torpedoboten had het schip een secundaire batterij van acht 8,8 cm kanonnen, en vier torpedobuizen van 35 cm op het dek.
Het pantser van het schip was ontworpen om vitale delen te beschermen: een pantsergordel van 240 mm dikte bij de centrale citadel, een pantserdek van 30 mm en een commandotoren met 80 mm dik pantser.
Voortstuwing
SMS Hildebrand werd aangedreven door twee drievoudige-expansiestoommachines, elk verbonden met een schroef. Vier kolengestookte ketels leverden de benodigde stoom. Het schip kon een topsnelheid van 14,8 knopen bereiken, met een actieradius van 1.490 zeemijlen bij een kruissnelheid van 10 knopen.
Aanpassingen en Moderniseringen
Gedurende haar loopbaan onderging SMS Hildebrand meerdere aanpassingen. De belangrijkste modernisering vond plaats tussen 1901 en 1902. Het schip werd verlengd tot 86,13 meter, waardoor de waterverplaatsing toenam tot 4.236 ton bij volle belading. Deze verlenging maakte plaats voor nieuwe waterpijpketels en een extra schoorsteen. De topsnelheid werd verhoogd tot 15,3 knopen en de actieradius bijna verdubbeld tot 3.400 zeemijlen bij 10 knopen. Bovendien werd de secundaire batterij uitgebreid tot tien 8,8 cm kanonnen, en de oudere torpedobuizen werden vervangen door drie nieuwe van 45 cm.
Vroege Dienstjaren (1890-1914)
Bouw en Indienststelling
SMS Hildebrand werd gebouwd door de Kaiserliche Werft in Kiel. De kiellegging vond plaats op 9 december 1890, en het schip werd te water gelaten op 6 augustus 1892. Na indienststelling in oktober 1893 werd het schip aanvankelijk ingezet als bewakingsschip in Kiel.
In de jaren 1890 nam Hildebrand deel aan verschillende vlootmanoeuvres en fungeerde ze als vlaggenschip van divisies binnen de reservevloot. Deze oefeningen waren gericht op simulaties van vijandelijke aanvallen op de Duitse kust.
Dienst tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918)
Mobilisatie en Rol binnen VI Eskader
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 werd SMS Hildebrand opnieuw in dienst gesteld en toegewezen aan VI Slageskader van de Duitse Hochseeflotte. Dit eskader, bestaande uit zes schepen van de Siegfried-klasse en twee van de Odin-klasse, voerde kustverdedigings- en patrouillemissies uit in de Duitse Bocht.
Hoewel het eskader geen actieve rol speelde in grote zeeslagen, bleef het operationeel voor de bescherming van belangrijke riviermondingen en havens. De beperkte snelheid en bewapening maakten de schepen minder geschikt voor moderne oorlogssituaties.
Incidenten en Reparaties
Tijdens een poging in december 1914 om het gestrande stoomschip Answald te assisteren, liep SMS Hildebrand zelf aan de grond. Dit resulteerde in aanzienlijke schade aan de buiten- en binnenbekleding van de romp. Het schip werd gerepareerd in Wilhelmshaven, een proces dat maanden in beslag nam.
Na herstel in 1915 werd het schip ingezet bij de monding van de Elbe en later in de Oostzee, waar het voornamelijk een stationaire rol vervulde.
Ontmanteling en Gebruik na de Oorlog
Decommissionering en Herbestemming
In januari 1916 werd SMS Hildebrand uit actieve dienst gehaald en omgebouwd tot een accommodatie- en destillatieschip (Het omzetten van zoutwater naar zoutwater). Haar generatoren werden gebruikt om stroom te leveren aan havenfaciliteiten in Libau en Windau.
Na de oorlog werd het schip op 17 juni 1919 uit het marinebestand geschrapt en verkocht voor sloop. Tijdens het transport naar Nederland liep het schip echter in een storm aan de grond nabij Scheveningen.
Sloop en Laatste Resten
De resten van SMS Hildebrand bleven jaren op hun plek liggen. Pas in 1933 werd het wrak opgeblazen en ter plekke ontmanteld, waarmee een einde kwam aan de geschiedenis van dit kustverdedigingsschip.
Conclusie
SMS Hildebrand vertegenwoordigt een belangrijke fase in de ontwikkeling van kustverdedigingsschepen binnen de Duitse Keizerlijke Marine. Hoewel ze nooit in gevecht werd ingezet, speelde het schip een ondersteunende rol in het beschermen van strategische waterwegen en havens tijdens een periode van snelle maritieme en technologische veranderingen.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Siegfried or Odin-class, public domain, via wiki commens
- Dodson, Aidan. The Kaiser’s Battlefleet: German Capital Ships 1871–1918. Seaforth Publishing, 2016. ISBN 978-1-84832-229-5.
- Gröner, Erich. German Warships: 1815–1945. Vol. I: Major Surface Vessels. Naval Institute Press, 1990. ISBN 978-0-87021-790-6.
- Hildebrand, Hans H.; Röhr, Albert; Steinmetz, Hans-Otto. Die Deutschen Kriegsschiffe: Biographien – ein Spiegel der Marinegeschichte von 1815 bis zur Gegenwart. Vol. 4. Mundus Verlag, 1993. ISBN 978-3-8364-9743-5.
- Lyon, Hugh. In Gardiner, Robert; Chesneau, Roger; Kolesnik, Eugene M. (eds.). Conway’s All the World’s Fighting Ships 1860–1905. Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5.
- Bronnen Mei1940
