Petre Dumitrescu (18 februari 1882 – 15 januari 1950) was een belangrijke Roemeense generaal tijdens de Tweede Wereldoorlog, die bekendheid verwierf door zijn leiderschap over het Roemeense Derde Leger aan het Oostfront. Zijn rol in de strijd tegen de Sovjet-Unie droeg bij aan verschillende successen en verliezen voor de Asmogendheden. Dit artikel biedt een overzicht van zijn militaire carrière, beginnend bij zijn vroege jaren en leidend tot zijn cruciale betrokkenheid bij veldslagen zoals de Slag aan de Zee van Azov en de latere terugtrekking.
Inhouds opgave
Vroege jaren en militaire carrière (1882-1939)
Petre Dumitrescu werd geboren op 18 februari 1882 in Dobridor, Dolj County, in het toenmalige Koninkrijk Roemenië. Zijn militaire loopbaan begon in 1901 toen hij zijn opleiding volgde aan de Artillerie- en Ingenieursofficieren School. Na zijn afstuderen in 1903 met de rang van tweede luitenant, klom hij geleidelijk op binnen de militaire hiërarchie.
- Promoties en diplomatieke functies:
In 1913 voltooide hij zijn opleiding aan de Militaire Academie in Boekarest en kreeg hij de rang van kapitein. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een majoor, waarna hij in de jaren twintig en dertig verschillende promoties kreeg, tot generaal-majoor in 1937. Tussen 1937 en het begin van de Tweede Wereldoorlog diende hij als militair attaché in Parijs en Brussel, een cruciale ervaring die zijn strategisch inzicht versterkte.
In 1940 keerde Dumitrescu terug naar Roemenië, waar hij het bevel kreeg over het Eerste Leger. Zijn benoeming tot commandant van het Derde Leger in maart 1941 bleek een sleutelmoment in zijn carrière.
Campagnes en overwinningen aan het Oostfront (1941-1942)
Het Derde Leger van Dumitrescu speelde een belangrijke rol tijdens Operatie München in de zomer van 1941. Deze operatie was gericht op het heroveren van gebieden in Noord-Boekovina en Bessarabië, die in juni 1940 door de Sovjet-Unie waren bezet.
Herovering van Cernăuți en Bessarabië:
Op 5 juli 1941 leidde Dumitrescu de succesvolle aanval op Sovjettroepen in Noord-Boekovina en nam hij de stad Cernăuți (tegenwoordig Chernivtsi) in. Zijn troepen staken de rivier de Proet over en heroverden Noord-Bessarabië. Deze campagnes werden ondersteund door de Duitse 11e Leger, dat de rechterflank van het Derde Leger dekte.Opmars richting de Dnjestr:
Dumitrescu’s troepen bereikten de rivier de Dnjestr, waar ze in september 1941 een Sovjet-tegenaanval afsloegen. Hierna wisselde zijn Derde Leger van positie met de Duitse eenheden, waarbij het Italiaanse leger verder optrok naar de Zuidelijke Boeg. Dumitrescu’s eenheden stabiliseerden hun positie op heroverd Roemeens grondgebied.
Deelname aan de Krim-campagne
Na overleg met de Duitse bevelhebber Ion Antonescu ging Dumitrescu akkoord met de uitbreiding van de operaties buiten de Roemeense vooroorlogse grenzen. Dit leidde tot zijn deelname aan de Slag aan de Zee van Azov, waarbij de gezamenlijke As-troepen een Sovjetformatie omsingelden en zware verliezen toebrachten.
- Militaire successen en verliezen:
Tegen oktober 1941 had het Derde Leger zich 1.700 kilometer verplaatst vanaf Roemenië, deelgenomen aan vier grote veldslagen en 42 kleinere gevechten gevoerd. De troepen van Dumitrescu hadden meer dan 20.000 Sovjettroepen gedood en 40.000 verwond. Daarnaast namen ze 15.565 krijgsgevangenen, 149 tanks en honderden wapens buit. Daartegenover stonden 10.541 eigen verliezen, waaronder 2.555 doden.
Deze prestaties leverden Dumitrescu verschillende militaire onderscheidingen op, waaronder het Ridderkruis van het IJzeren Kruis en de Roemeense Orde van Michaël de Dappere. Op 18 juli 1942 werd hij bevorderd tot generaal, waarmee hij een van de belangrijkste militaire leiders onder Antonescu werd.
Terugtrekking en verliezen aan het Oostfront (1942-1944)
Naarmate de situatie aan het Oostfront verslechterde, kreeg het Derde Leger van Dumitrescu te maken met aanzienlijke uitdagingen. De Duitse troepen leden grote verliezen, met name tijdens de Slag om Stalingrad in 1942, waar veel Duitse eenheden werden overgeplaatst naar het front bij de Wolga. Dit zorgde ervoor dat Dumitrescu met minder middelen een uitgestrekte en kwetsbare frontlinie moest verdedigen.
De slag om Stalingrad en Operatie Uranus
In november 1942 lanceerde het Rode Leger een groot tegenoffensief, bekend als Operatie Uranus, dat gericht was op het omsingelen van de As-troepen bij Stalingrad. Dumitrescu had al herhaaldelijk gewaarschuwd voor de opbouw van Sovjettroepen in de regio, maar zijn rapporten werden genegeerd door het Duitse opperbevel.
- Doorbraak en terugtrekking:
De Sovjet-aanval brak door de Roemeense linies bij Kletskaja, een zwakke plek in de verdediging. Het Derde Leger leed zware verliezen en werd gedwongen zich terug te trekken naar de rivier de Chir. Hoewel ze daar tijdelijk standhielden, dwongen de Sovjets hen uiteindelijk tot een verdere terugtrekking richting het westen. Dumitrescu’s troepen werden voortdurend aangevallen en leden aanzienlijke verliezen aan manschappen en materieel.
In december 1942 besloot het Duitse en Roemeense opperbevel tot een strategische terugtocht om verdere verliezen te beperken. Dumitrescu’s eenheden trokken zich in etappes terug richting Roemeens grondgebied, maar bleven tot 1944 actief aan het front.
Legergroep Dumitrescu en de Jassy-Kishinev-offensieven
In maart 1944 kreeg Dumitrescu het bevel over “Legergroep Dumitrescu”, bestaande uit het Duitse 6e Leger en zijn eigen Roemeense Derde Leger. Deze formatie werd belast met de verdediging van Roemenië tegen het oprukkende Rode Leger.
Eerste Jassy-Kishinev-offensief
Het eerste Jassy-Kishinev-offensief in april 1944 werd door Dumitrescu met succes afgeslagen, maar de situatie bleef precair. De Sovjettroepen waren vastberaden om Roemenië binnen te dringen, en Dumitrescu besefte dat een langdurige verdediging moeilijk zou worden zonder versterkingen.
Tweede Jassy-Kishinev-offensief en de ineenstorting van de verdediging
In augustus 1944 lanceerden de Sovjets het tweede Jassy-Kishinev-offensief, dat een snelle doorbraak forceerde en de Roemeense en Duitse verdediging op de knieën dwong. Dumitrescu trachtte zijn troepen te hergroeperen en zich terug te trekken naar Boekarest zonder grote confrontaties aan te gaan. Ondanks zijn inspanningen werden meer dan 130.000 Roemeense soldaten gevangengenomen door de Sovjets.
Roemenië verandert van kant en de nasleep
Na de ineenstorting van het front verklaarde koning Michaël I op 23 augustus 1944 de wapenstilstand met de geallieerden en verklaarde Roemenië de oorlog aan nazi-Duitsland. Dumitrescu, loyaal aan de nieuwe politieke situatie, gaf het bevel om Duitse eenheden in Roemenië te ontwapenen. Meer dan 6.000 Duitse soldaten werden gevangen genomen door zijn troepen.
Het proces en pensioen na de oorlog
Na de Tweede Wereldoorlog werd Dumitrescu in 1946 gearresteerd door de communistische autoriteiten en berecht voor oorlogsmisdaden. Hij werd echter vrijgesproken wegens gebrek aan bewijs. Dumitrescu leefde de rest van zijn leven onder toezicht en stierf op 15 januari 1950 in Boekarest aan natuurlijke oorzaken.
Conclusie
Petre Dumitrescu was een ervaren militair leider die zowel succes als tegenslag kende aan het Oostfront tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn rol in de herovering van Roemeense gebieden, evenals zijn strategische verdedigingsacties, maakten hem tot een belangrijke figuur in de Roemeense militaire geschiedenis. Ondanks zijn vrijspraak na de oorlog blijft zijn betrokkenheid bij de asmogendheden een onderwerp van historisch debat.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: See page for author, Public domain, via Wikimedia Commons
Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939–1945: Die Inhaber der höchsten Auszeichnung des Zweiten Weltkrieges aller Wehrmachtteile. Friedberg: Podzun-Pallas. ISBN 978-3-7909-0284-6.
Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945: Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives. Jena: Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
Thomas, Franz (1997). Die Eichenlaubträger 1939–1945 Band 1: A–K. Osnabrück: Biblio-Verlag. ISBN 978-3-7648-2299-6.
- Bronnen Mei1940
