We Dive at Dawn is een Amerikaanse oorlogsfilm uit 1943 onder regie van Anthony Asquith, met in de hoofdrollen John Mills en Eric Portman als onderzeeërs van de Royal Navy in de Tweede Wereldoorlog. Het werd geschreven door Val Valentine en J. B. Williams met niet-gecrediteerde hulp van Frank Launder. Het werd geproduceerd door Edward Black. De sets van de film zijn ontworpen door Walter Murton.
Luitenant Taylor (John Mills) en de rest van de bemanning van de onderzeeër Sea Tiger krijgen een week verlof na een mislukte patrouille. Hobson (Eric Portman) gaat naar huis om zijn huwelijk te redden, terwijl een onwillige Corrigan (Niall MacGinnis) naar zijn bruiloft gaat. Dan wordt de bemanning teruggeroepen, tot grote opluchting van Corrigan, hoewel hij later twijfelt. Sea Tiger krijgt de topgeheime missie toegewezen om het nieuwe slagschip van nazi-Duitsland, de Brandenburg, tot zinken te brengen voordat ze het Kielerkanaal ingaat om te beginnen met proefvaarten in de Oostzee.
Onderweg pikt de onderzeeër drie neergeschoten Luftwaffe-piloten op van een reddingsboei. Wanneer de onderzeeër een mijnenveld betreedt, raakt een piloot in paniek en onthult dat de Brandenburg verder is dan gedacht. Taylor besluit een wanhopige gok te wagen en in de achtervolging de door Duitsland gecontroleerde Oostzee in te gaan.
Wanneer de Brandenburg wordt opgemerkt, vuurt Sea Tiger al zijn torpedo’s af en duikt vervolgens om Duitse torpedobootjagers te ontwijken die dieptebommen laten vallen. Door olie en ander puin te verdrijven, houdt Taylor de Duitsers voor de gek door te geloven dat de onderzeeër is gezonken. Ze vertrekken, maar Sea Tiger heeft niet meer genoeg brandstof om terug te keren naar Groot-Brittannië.
Taylor besluit zijn bemanning het schip te laten verlaten in de buurt van een Deens eiland. Hobson, een voormalige koopvaardijschipper die Duits spreekt en de haven op het eiland kent, overtuigt Taylor om hem in een van de uniformen van de vliegeniers aan land te laten gaan om olie te vinden. Dat lukt hem. Sea Tiger tankt bij terwijl Hobson en andere bemanningsleden het Duitse garnizoen tegenhouden. Terwijl ze hen tegenhouden, wordt Pincher (de kok) gedood en raken Oxford en luitenant Johnson gewond, maar ze gaan allemaal terug naar de onderzeeër.
Wanneer ze terugkeren naar de basis, hoort de bemanning dat ze de Brandenburg tot zinken hebben gebracht. Op hen wachten Corrigans verloofde en Hobsons vrouw en zoon.
