Thomas Woodrow Wilson (28 december 1856 – 3 februari 1924) was de 28e president van de Verenigde Staten, bekend om zijn progressieve hervormingen en zijn rol tijdens de Eerste Wereldoorlog. Wilson speelde een sleutelrol bij het vormgeven van zowel het Amerikaanse binnenlandse als buitenlandse beleid in het begin van de 20e eeuw, maar zijn erfenis is complex, vooral vanwege zijn steun voor rassenscheiding en zijn beperkingen op burgerlijke vrijheden.
Inhouds opgave
Vroege Leven en Opleiding
Woodrow Wilson werd geboren in Staunton, Virginia, op 28 december 1856. Hij groeide op in het zuiden van de Verenigde Staten tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog en de daaropvolgende Reconstructieperiode. Zijn vader, Joseph Ruggles Wilson, was een presbyteriaanse predikant en ondersteunde de Geconfedereerde Staten tijdens de oorlog.
Na zijn vroege opleiding begon Wilson aan zijn academische loopbaan. Hij studeerde af aan het College of New Jersey (nu Princeton University) en behaalde later een Ph.D. in geschiedenis en politieke wetenschappen aan de Johns Hopkins University. Dit maakte hem de enige Amerikaanse president die een doctoraat had. Zijn academische carrière leidde hem uiteindelijk naar het presidentschap van Princeton University.
Politieke Carrière en Gouverneurschap van New Jersey
In 1910 begon Wilson aan zijn politieke carrière toen hij gouverneur van New Jersey werd. Zijn gouverneurschap stond in het teken van hervormingen. Wilson voerde wetgeving door die partijbazen buiten spel zette en werkten aan antitrustmaatregelen en arbeidsrechten. Hij verwierf al snel nationale bekendheid als een hervormer en progressief leider.
Presidentschap: Binnenlandse Hervormingen
In 1912 won Wilson de Amerikaanse presidentsverkiezingen als kandidaat van de Democratische Partij. Zijn binnenlandse agenda, bekend als het New Freedom-programma, richtte zich op het verminderen van de invloed van grote bedrijven, het verlagen van tarieven en het hervormen van het banksysteem. Enkele van zijn belangrijkste prestaties waren de ondertekening van de Federal Reserve Act in 1913, die het Amerikaanse banksysteem hervormde, en de Clayton Antitrust Act, die de antitrustwetgeving versterkte.
Een controversieel aspect van Wilsons eerste termijn was zijn goedkeuring van rassenscheiding binnen de federale overheid. Zijn regering introduceerde formele segregatie in verschillende federale instellingen, een beslissing die hem gedurende zijn presidentschap en daarna bekritiseerd zou worden.
Segregatie binnen de federale overheid
Wilson staat bekend om zijn negatieve invloed op de positie van Afro-Amerikanen binnen de federale overheid. Hij stelde dat segregatie een “rationele en wetenschappelijke” benadering was, waardoor veel Afro-Amerikanen werden ontslagen of naar lagere functies werden overgeplaatst. Dit beleid sloot Afro-Amerikanen grotendeels buiten van carrières binnen de overheid, wat de kansen van de zwarte middenklasse sterk beperkte.
Eerste Wereldoorlog: Neutraal, Tot Het Niet Meer Kon
Toen de Eerste Wereldoorlog in 1914 uitbrak, verklaarde Wilson dat de Verenigde Staten neutraal zouden blijven. Hij probeerde te bemiddelen tussen de strijdende partijen, maar toen Duitse onderzeeërs Amerikaanse schepen begonnen aan te vallen, werd zijn neutraliteitsbeleid steeds moeilijker te handhaven.
In april 1917 vroeg Wilson het Congres om de oorlog aan Duitsland te verklaren. Hij beschouwde de deelname van de Verenigde Staten als een kans om de wereld veiliger te maken voor democratie. Wilson stelde zijn beroemde Veertien Punten voor, een reeks idealistische doelstellingen voor een vredesregeling die nationale zelfbeschikking en de oprichting van een Volkenbond omvatten om toekomstige oorlogen te voorkomen.
Het Verdrag van Versailles en de Volkenbond
Na de overwinning van de geallieerden speelde Wilson een cruciale rol bij de onderhandelingen over het Verdrag van Versailles in 1919. Hoewel Wilson erin slaagde de oprichting van de Volkenbond in het verdrag op te nemen, faalde hij erin het Amerikaanse Congres te overtuigen het verdrag te ratificeren. De Verenigde Staten traden nooit toe tot de Volkenbond, wat een grote klap was voor Wilsons idealistische visie op een vreedzamere wereldorde.
Thuisfront: Oorlogstijd en Vrijheden
Tijdens de oorlog nam de federale overheid onder Wilson maatregelen om de oorlogsinspanningen te steunen, waaronder de oprichting van de War Industries Board en de invoering van de dienstplicht via de Selective Service Act van 1917. Tegelijkertijd introduceerde de regering vergaande beperkingen op burgerlijke vrijheden. De Espionage Act van 1917 en de Sedition Act van 1918 beperkten het recht op vrije meningsuiting, en duizenden Amerikanen werden gearresteerd wegens het bekritiseren van de regering of de oorlogsinspanningen.
Wilsons Latere Jaren en Gezondheidsproblemen
In oktober 1919 kreeg Wilson een beroerte die hem gedeeltelijk verlamde en zijn vermogen om te regeren sterk beperkte. Zijn vrouw, Edith Wilson, nam veel van zijn taken over, wat aanleiding gaf tot de bewering dat zij de “eerste vrouwelijke president” was.
Hoewel hij in 1920 nog steeds een derde termijn ambieerde, maakte zijn slechte gezondheid en politieke impopulariteit dit onmogelijk. Wilson trok zich terug uit de politiek en overleed op 3 februari 1924.
Conclusie: Wilsons Complexe Erfgoed
Woodrow Wilson wordt algemeen beschouwd als een van de meest invloedrijke Amerikaanse presidenten, maar zijn erfenis is omstreden. Zijn progressieve hervormingen op binnenlands gebied, waaronder de oprichting van de Federal Reserve en de versterking van antitrustwetgeving, hebben een blijvende invloed gehad op de Verenigde Staten. Zijn rol in de Eerste Wereldoorlog en de oprichting van de Volkenbond blijft een belangrijk onderdeel van zijn buitenlandse beleid.
Toch blijft zijn nalatenschap getekend door zijn raciale segregatiebeleid en zijn beperkingen op burgerlijke vrijheden tijdens de oorlog. Hoewel zijn idealisme over de Volkenbond en wereldvrede tot op zekere hoogte zijn blijven voortleven in instellingen zoals de Verenigde Naties, blijft Wilson een president wiens prestaties en tekortkomingen zowel worden geprezen als bekritiseerd.
Bronnen en meer informatie
- Woodrow Wilson Presidential Library & Museum
- Berg, A. Scott. Wilson. New York: G.P. Putnam’s Sons, 2013.
- Cooper, John Milton Jr. Woodrow Wilson: A Biography. New York: Knopf, 2009.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: Harris & Ewing, Public domain, via Wikimedia Commons
.jpg){kind=link}