De USS Waller (DD/DDE-466) was een torpedobootjager van de Fletcher-klasse van de Amerikaanse marine, vernoemd naar generaal-majoor Littleton Waller van het United States Marine Corps (1856–1926). Het schip speelde een belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog en daarna, met deelname aan cruciale campagnes in de Stille Oceaan en later in de Koreaanse en Vietnamoorlogen.
Inhouds opgave
Bouw en indienststelling
De Waller werd op 12 februari 1942 gelegd bij de Federal Shipbuilding and Drydock Company in Kearny, New Jersey. Het schip werd op 15 augustus 1942 te water gelaten en gesponsord door mevrouw Littleton W.T. Waller, de weduwe van de generaal. Op 1 oktober 1942 werd de torpedobootjager officieel in dienst genomen onder het commando van luitenant-commandant Laurence H. Frost.
Technische specificaties van de USS Waller
- Klasse en type: Fletcher-klasse torpedobootjager
- Verplaatsing: 2.050 ton
- Lengte: 114,7 meter
- Breedte: 12,1 meter
- Diepgang: 5,4 meter
- Snelheid: 35 knopen (65 km/u)
- Bewapening: 5 × 127 mm kanonnen, 5 × 40 mm luchtafweer, 7 × 20 mm luchtafweer, torpedobuizen en dieptebommen
De sensoren en verwerkingssystemen van de USS Waller (DD/DDE-466) omvatten:
- Mk37 GFCS (Gun Fire Control System): Gebruikt voor het richten van het geschut om nauwkeurig vijandelijke doelen te bestoken.
- SC surveillance radar: Radar voor het detecteren en volgen van doelen op lange afstand.
- SG air-search radar: Radar voor het opsporen van luchtdoelen.
- QC-serie sonar: Sonarsysteem voor het detecteren van onderzeese doelen, zoals vijandelijke onderzeeërs.
De rol van de USS Waller (DD-466) tijdens de Tweede Wereldoorlog
De USS Waller werd na haar indienststelling in oktober 1942 snel klaargestoomd voor de oorlogsinzet in de Stille Oceaan. Na een trainingsperiode in Casco Bay en het escorteren van onderzeeërs in New London, vertrok ze vanuit New York richting de Stille Oceaan. Ze arriveerde op Efate in januari 1943 en werd toegewezen aan Task Force 18 (TF 18) onder bevel van schout-bij-nacht Robert C. Giffen. Deze taskforce was belast met het beschermen van transporten die troepen en voorraden naar Guadalcanal brachten.
Slag bij Rennell Island (januari 1943)
Op 29 januari 1943 maakte de Waller deel uit van Task Force 18 (TF 18) onder leiding van schout-bij-nacht Robert C. Giffen. De Amerikaanse strijdmacht stuitte nabij Rennell Island op een aanval van Japanse Mitsubishi G4M “Betty” torpedobommenwerpers. Tijdens deze nachtelijke aanval wist de Waller met succes één vijandelijk vliegtuig neer te schieten en twee andere te beschadigen. Ondanks hevig verzet werd de kruiser USS Chicago zwaar beschadigd en later tot zinken gebracht. De operatie leidde tot het veiligstellen van Amerikaanse transporten naar Guadalcanal, ondanks de Amerikaanse verliezen.
Slag bij Blackett Strait (maart 1943)
In maart 1943 leidde kapitein Arleigh Burke de Waller in een verrassingsaanval op Japanse schepen in de Blackett Strait. Tijdens deze operatie ontdekte de Waller twee Japanse torpedobootjagers, de Murasame en de Minegumo. De aanval resulteerde in de vernietiging van beide vijandelijke schepen en versterkte de Amerikaanse controle over de wateren rond de Salomonseilanden.
Nachtgevechten en patrouilles (1943)
Gedurende 1943 bleef de Waller actief in de Solomoneilanden, waar ze deelnam aan verschillende nachtelijke gevechten en bombardementen op vijandelijke stellingen. Ze ondersteunde operaties rond Kolombangara en Vella Lavella en bood bescherming aan geallieerde konvooien. De bemanning moest regelmatig vechten in moeilijke omstandigheden, zoals slechte zichtbaarheid tijdens nachtelijke operaties en zware regenval.
Operaties in de Solomoneilanden (1943–1944)
De Waller bleef actief in de Solomoneilanden en nam deel aan verschillende gevechts- en escortemissies, waaronder nachtelijke gevechten en het bombarderen van Japanse posities op Kolombangara en Vella Lavella. De operaties van de Waller droegen bij aan het ondermijnen van de Japanse bevoorradingslijnen, bekend als de “Tokyo Express”.
Slag bij Kula Gulf (juli 1943)
Op 6 juli 1943 maakte de Waller deel uit van een task force onder leiding van schout-bij-nacht W.L. Ainsworth. Tijdens de slag bij Kula Gulf werden verschillende Japanse torpedobootjagers en de Amerikaanse kruiser USS Helena tot zinken gebracht. De Waller ondersteunde de reddingsacties van overlevenden van de Helena en voerde anti-onderzeebootoorlogvoering uit.
Incident met PT-boten (juli 1943)
Tijdens een patrouille nabij Kolombangara op 29 juli 1943 vuurde de Waller per ongeluk op eigen PT-boten. Gelukkig resulteerde dit incident niet in slachtoffers, maar het benadrukte de uitdagingen van nachtelijke operaties.
Landingen bij Vella Lavella (augustus 1943)
Op 15 augustus 1943 ondersteunde de Waller de amfibische landingen bij Vella Lavella door vijandelijke luchtaanvallen af te slaan. Het schip bewees opnieuw haar waarde door meerdere Japanse vliegtuigen te beschieten en neer te halen.
Campagnes in de Marianas en de Filipijnen (1944–1945)
In juni 1944 voegde de Waller zich bij de strijd om de Marianen, waaronder de slag om Saipan, waar ze vuursteun verleende aan mariniers. Het schip bleef ook actief tijdens de invasie van Guam en de campagne rond Tinian. In november 1944 nam de Waller deel aan de operaties rond Leyte en Ormoc Bay, waarbij ze succesvolle bombardementen uitvoerde en een Japanse onderzeeër vernietigde.
Oorlogshandelingen in de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog
Van mei tot juli 1945 voerde de Waller escortetaken uit bij de geallieerde campagne tegen Borneo. Ze keerde terug naar de 3e vloot en stond klaar voor de geplande invasie van Japan, maar dit werd overbodig door de Japanse overgave in augustus 1945. Na de overgave speelde de Waller een rol bij het ontwapenen van Japanse troepen in China en ondersteunde ze mijnenveegoperaties rond Shanghai.
Dienst na de Tweede Wereldoorlog: Korea en Vietnam
Na een periode van inactiviteit werd de Waller in 1950 heringedeeld als escortetorpedojager (DDE-466) voor de Koreaanse Oorlog. Ze voerde bombardementen uit op Noord-Koreaanse stellingen en bleef actief in de Westelijke Stille Oceaan tot het einde van de oorlog.
Conclusie
De USS Waller (DD/DDE-466) speelde een cruciale rol in meerdere grote conflicten, van de Tweede Wereldoorlog tot de Koreaanse en Vietnamoorlog. Het schip werd uiteindelijk in 1969 uit dienst genomen en in 1970 tot zinken gebracht als doelwit. Haar geschiedenis getuigt van de flexibiliteit en effectiviteit van de Fletcher-klasse torpedobootjagers.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: U.S. Navy, Public domain, via Wikimedia Commons
- Naval History and Heritage Command – Officiële bron van de Amerikaanse marine met uitgebreide documentatie over schepen en operaties. Website: https://www.history.navy.mil/
- The National WWII Museum – Betrouwbare bron voor informatie over militaire campagnes en de rol van de Amerikaanse marine in de Tweede Wereldoorlog. Website: https://www.nationalww2museum.org/
- Bronnen Mei1940
, een belangrijke torpedobootjager van de Amerikaanse marine tijdens WOII){kind=link}
_underway_at_sea,_circa_in_1961.jpg){kind=link}