
De USS Massachusetts (BB-59) was het derde schip in de South Dakota-klasse slagschepen, gebouwd voor de Amerikaanse marine tijdens de jaren 1930. Dit slagschip speelde een cruciale rol in zowel de Atlantische als de Stille Oceaan tijdens de Tweede Wereldoorlog. Met krachtige bewapening en een robuust ontwerp, ondersteunde de Massachusetts belangrijke operaties zoals de invasie van Noord-Afrika en de gevechten in de Stille Oceaan.
Inhouds opgave
Ontwerp en bouw van USS Massachusetts
De USS Massachusetts werd gebouwd als onderdeel van de South Dakota-klasse, een reeks snelle slagschepen ontworpen in reactie op de toenemende militaire spanningen in de jaren 1930. Dit was een periode waarin het Washington Naval Verdrag, dat beperkingen oplegde aan de grootte en bewapening van slagschepen, begon te vervallen. De schepen van de South Dakota-klasse waren de eerste Amerikaanse slagschepen die profiteerden van een “escalator clause” die toestond dat het kaliber van de hoofdbatterijen werd verhoogd naar 16-inch (406 mm) kanonnen.
Het ontwerp werd echter beperkt door een maximum verplaatsing van 35.000 long tons (ongeveer 36.000 ton), wat resulteerde in een relatief compacte romp, maar met een zware bewapening en dikke bepantsering. De USS Massachusetts was uitgerust met:
- Hoofdbatterij: 9 × 16 inch (406 mm) kanonnen
- Secundaire batterij: 20 × 5 inch (127 mm) dubbele-doelkanonnen
- Anti-luchtbatterij: Verschillende luchtafweerkanonnen, waaronder 40 mm Bofors en 20 mm Oerlikon kanonnen
Het schip had een lengte van 210 meter, een breedte van 33 meter, en een diepgang van 10,7 meter. Het was in staat een snelheid van 27,5 knopen (ongeveer 51 km/u) te halen dankzij de vier General Electric stoomturbines, gevoed door acht Babcock & Wilcox ketels. Dit maakte de USS Massachusetts een van de snelste slagschepen van haar tijd, ideaal voor operaties in zowel de Atlantische als de Stille Oceaan.
Vuurleiding en radar van de USS Massachusetts
De USS Massachusetts was uitgerust met geavanceerde vuurleidingssystemen die haar indrukwekkende vuurkracht effectief konden benutten. Deze systemen speelden een cruciale rol bij het richten van haar zware artillerie, vooral tijdens nachtelijke gevechten en bij het aanvallen van vijandelijke luchtdoelen.
Mark 8 vuurleidingsradar
De belangrijkste vuurleiding van de USS Massachusetts werd ondersteund door de Mark 8 radar, een van de eerste effectieve vuurleidingsradars van de Amerikaanse marine. Deze radar was speciaal ontworpen om de hoofdbatterijen van 16-inch kanonnen te richten en had de mogelijkheid om nauwkeurige informatie te verstrekken over de afstand en positie van vijandelijke schepen, zelfs in slechte weersomstandigheden of tijdens nachtelijke operaties. Dit gaf het schip een groot tactisch voordeel, vooral in gevechten waar visuele waarneming beperkt was.
Secundaire batterij vuurleiding
Naast de Mark 8 radar voor de hoofdbatterijen, was de USS Massachusetts uitgerust met de Mark 4 vuurleidingsradars voor haar 5-inch dubbele-doelkanonnen. Deze radars hielpen bij het richten van de secundaire batterijen op zowel luchtdoelen als oppervlakte-eenheden. Tijdens de oorlog werd de Mark 4 later vervangen door de meer geavanceerde Mark 12/22 radars, wat de nauwkeurigheid van het richten aanzienlijk verbeterde.
Radarupgrades tijdens de oorlog
De radarinstallaties van de USS Massachusetts werden tijdens de oorlog voortdurend verbeterd. Aanvankelijk was het schip uitgerust met de SC luchtzoekradar in de voormast, die later werd vervangen door de krachtigere SK luchtzoekradar. Daarnaast werd een SG oppervlakzoekradar toegevoegd voor het detecteren van vijandelijke schepen, wat haar defensieve en offensieve capaciteiten verder versterkte. Tegen het einde van de oorlog beschikte Massachusetts ook over de Mark 27 microgolf radarsystemen, die dienden als vervanging voor traditionele uitkijkposten.
Combat Information Center (CIC)
De Combat Information Center (CIC) was een cruciale ruimte op de USS Massachusetts waar tactische beslissingen werden genomen op basis van realtime informatie. Dit zenuwcentrum werd tijdens de Tweede Wereldoorlog steeds belangrijker, vooral vanwege de groeiende complexiteit van lucht- en oppervlakteoorlogsvoering.
Functie van de CIC
De CIC diende als het informatieknooppunt van het schip, waar gegevens van de radars, sonar en vuurleidingssystemen werden geanalyseerd. De bemanning in de CIC coördineerde de defensieve en offensieve acties van het schip, waarbij ze voortdurend informatie doorgaven aan de commandant en de artillerie-eenheden. Dit stelde de USS Massachusetts in staat snel te reageren op vijandelijke dreigingen, zowel uit de lucht als vanaf zee.
Radar en communicatie in de CIC
De CIC had toegang tot verschillende soorten radarinformatie, zoals lucht- en oppervlakzoekradars, die essentieel waren voor het detecteren van vijandelijke vliegtuigen, schepen en onderzeeërs. Daarnaast was er in de CIC intensieve communicatie met andere schepen in de vloot om gecoördineerde aanvallen uit te voeren en gezamenlijk de luchtverdediging te organiseren tegen vijandelijke luchtaanvallen.
Elektronische oorlogsvoering
Tijdens de laatste fasen van de oorlog werd de USS Massachusetts uitgerust met de TDY jammer, een vroeg systeem voor elektronische oorlogsvoering dat bedoeld was om vijandelijke radars te storen. Dit gaf het schip een extra verdedigingslaag tegen vijandelijke detectie en aanval, vooral tijdens luchtaanvallen
Operationele geschiedenis
Inzet in Operatie Torch
De USS Massachusetts voltooide haar bouw in mei 1942 en werd al snel ingezet in Operatie Torch, de geallieerde invasie van Frans Noord-Afrika in november van datzelfde jaar. Tijdens deze operatie nam de Massachusetts deel aan de zeeslag bij Casablanca, waar ze betrokken was bij een artillerieduel met het Franse slagschip Jean Bart. Ondanks dat Jean Bart nog niet volledig was uitgerust, slaagde de Massachusetts erin haar hoofdgeschut uit te schakelen, waarmee ze een cruciale bijdrage leverde aan de succesvolle invasie van Noord-Afrika.
Verplaatsing naar de Stille Oceaan
Na haar succes in Noord-Afrika werd de USS Massachusetts in 1943 verplaatst naar de Stille Oceaan, waar ze de rest van de oorlog diende. Ze nam deel aan belangrijke campagnes zoals de Gilbert- en Marshalleilanden en de Slag om de Filipijnen. In deze periode diende de Massachusetts voornamelijk als escorte voor vliegdekschepen, die de kern vormden van de Amerikaanse aanvalsmacht in de Stille Oceaan. Het slagschip bood bescherming tegen vijandelijke luchtaanvallen en droeg bij aan de bombardementen op vijandelijke posities.
Campagnes in de Filipijnen en de Slag om Okinawa
In 1944 en 1945 nam de USS Massachusetts deel aan de campagnes in de Filipijnen en de Slag om Okinawa, enkele van de bloedigste en meest strategisch belangrijke veldslagen in de Stille Oceaan. Tijdens de Slag om Leyte Golf, een van de grootste zeeslagen in de geschiedenis, stond de Massachusetts klaar om de Amerikaanse troepen te ondersteunen bij de invasie van de Filipijnen. Hoewel haar rol voornamelijk bestond uit het beschermen van vliegdekschepen, nam ze ook deel aan bombardementen op Japanse doelen, waaronder industriële installaties in Honshu in de zomer van 1945.
Na de oorlog: Museumschip
Na het einde van de Tweede Wereldoorlog werd de USS Massachusetts in 1947 uit actieve dienst genomen en overgebracht naar de reservevloot. Ze bleef in reserve tot 1962, toen ze officieel werd geschrapt uit het Naval Vessel Register. In plaats van gesloopt te worden, werd het schip overgedragen aan de Massachusetts Memorial Committee, die haar in 1965 omvormde tot een museumschip bij Battleship Cove, in Fall River, Massachusetts.
Restauratie en behoud
In de jaren 1980 werd de USS Massachusetts gedeeltelijk gestript van onderdelen om de modernisering van de Iowa-klasse slagschepen mogelijk te maken, die opnieuw werden geactiveerd. Desondanks is de USS Massachusetts grotendeels bewaard gebleven in haar oorspronkelijke staat uit de Tweede Wereldoorlog. Tegenwoordig is ze een belangrijke historische attractie en een herinnering aan de Amerikaanse marine-ervaring tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Technische specificaties
De technische kenmerken van de USS Massachusetts zijn indrukwekkend en geven een goed beeld van de kracht en veelzijdigheid van dit slagschip. Hieronder volgt een overzicht van enkele van de belangrijkste technische specificaties:
- Verplaatsing: 37.970 long tons (standaard); 44.519 long tons (volledig geladen)
- Snelheid: 27,5 knopen (50,9 km/u)
- Bereik: 15.000 zeemijl bij 15 knopen
- Bewapening:
- 9 × 16 inch kanonnen
- 20 × 5 inch dubbele-doelkanonnen
- 7 × quad 40 mm Bofors kanonnen
- 35 × enkele 20 mm Oerlikon kanonnen
- Bepantsering:
- Gordel: 12,2 inch (310 mm)
- Dek: 6 inch (152 mm)
- Torentjes: 18 inch (457 mm)
- Bemanning: 1.793 (vrede), 2.500 (oorlog)
Conclusie
De USS Massachusetts (BB-59) speelde een cruciale rol in de Amerikaanse oorlogsinspanningen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Van haar inzet in Operatie Torch tot haar deelname aan de grote veldslagen in de Stille Oceaan, dit slagschip was een symbool van Amerikaanse maritieme kracht. Na de oorlog werd ze een waardevol museumschip, dat de herinnering aan de offers en de technologie van de Tweede Wereldoorlog levend houdt.