De USS John D. Edwards (DD-216) was een torpedobootjager van de Clemson-klasse in de Amerikaanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het schip speelde een cruciale rol in verschillende maritieme operaties en werd bekend om zijn deelname aan de anti-onderzeebootoorlogvoering (ASW).
Inhouds opgave
Ontwikkeling van sensortechnologie en anti-onderzeebootoorlogvoering (ASW)
Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog waren de torpedobootjagers van de Clemson-klasse, waaronder de USS John D. Edwards, uitgerust met basis sonarapparatuur. De vroege sonar, zoals de QC- of SC-sonar, functioneerde op basis van actieve sonarprincipes. Dit hield in dat geluidsgolven werden uitgezonden die, wanneer ze terugkaatsten van een onderwaterschip, informatie gaven over de locatie van vijandelijke onderzeeërs. Deze systemen waren echter beperkt in hun reikwijdte en nauwkeurigheid, wat hun effectiviteit beperkte in complexere gevechtssituaties.
Met de toenemende dreiging van Duitse U-boten werd het noodzakelijk om de detectie- en gevechtscapaciteiten van de Amerikaanse vloot te verbeteren. De USS John D. Edwards en andere schepen in haar klasse werden daarom gemoderniseerd met geavanceerdere sonarapparatuur en dieptebommen. Bovendien werden nieuwe wapensystemen zoals de Hedgehog geïntroduceerd. Dit voorwaarts schietende systeem kon meerdere explosieven tegelijkertijd afvuren, wat de kans op het uitschakelen van onderzeeboten aanzienlijk vergrootte. Daarnaast werd de John D. Edwards uitgerust met radar, wat de detectiemogelijkheden onder moeilijke weersomstandigheden en bij beperkte zichtbaarheid verbeterde. Deze technologische upgrades maakten de John D. Edwards beter voorbereid op de uitdagingen van de oorlog op zee.
Technische specificaties van de USS John D. Edwards
De USS John D. Edwards was een voorbeeld van de Clemson-klasse torpedobootjagers, ontworpen voor snelheid en wendbaarheid in diverse maritieme operaties. De belangrijkste technische specificaties van de USS John D. Edwards waren als volgt:
- Klasse en type: Clemson-klasse torpedobootjager
- Waterverplaatsing: 1.215 ton
- Lengte: 314 voet 4 inch (95,81 meter)
- Breedte: 31 voet (9,4 meter)
- Diepgang: 9 voet 4 inch (2,84 meter)
- Aandrijving: 26.500 shp (20 MW); tandwielkasten, 2 schroeven
- Snelheid: 35 knopen (65 km/u)
- Bemanning: 124 officieren en matrozen
- Bewapening: 4 x 4 inch (102 mm) kanonnen, 1 x 3 inch (76 mm) kanon, 12 x 21 inch (533 mm) torpedobuizen
Deze specificaties weerspiegelden het ontwerpdoel van de Clemson-klasse: snelheid en veelzijdigheid in zowel offensieve als defensieve operaties.
Operationele geschiedenis van de USS John D. Edwards
Beginjaren en dienst in het Verre Oosten
Na haar indienststelling begon de USS John D. Edwards haar carrière in Turkse wateren, waar zij op 14 mei 1920 vertrok uit Philadelphia. In een tijd van politieke onrust in het Nabije Oosten speelde de torpedobootjager een belangrijke rol in de evacuatie van vluchtelingen en het onderhouden van communicatiefaciliteiten. Na een jaar dienst in de Middellandse Zee, vertrok ze op 2 mei 1921 naar de Aziatische Vloot voor patrouille- en begeleidingsmissies.
Bij haar aankomst in Cavite, Filippijnen op 29 juni, begon de John D. Edwards onmiddellijk met patrouilles in het Verre Oosten. Gedurende de volgende vier jaar voerde ze operaties uit vanuit de Filippijnen in de winter en China in de zomer. De torpedobootjager verleende hulp na de aardbeving in Japan in 1923, waarbij ze zowel voedsel als reddingswerkers naar Yokohama vervoerde. In 1924, toen de Chinese Burgeroorlog oplaaide, beschermde het schip de rechten van buitenlanders in China.
In 1925 keerde de John D. Edwards terug naar de Verenigde Staten en werd toegewezen aan de oostkust voor trainingscruises en operationele oefeningen. Na enkele jaren van training en onderhoudsactiviteiten in de Atlantische Oceaan en de Caribische Zee, werd de torpedobootjager in 1929 opnieuw toegewezen aan de Pacifische Vloot en vertrok naar Yokohama, Japan.
Dienst in de Aziatische Vloot en deelname aan regionale conflicten
Gedurende de late jaren 1920 en de jaren 1930 bleef de USS John D. Edwards actief in het Verre Oosten als onderdeel van de Aziatische Vloot. Het schip patrouilleerde langs de Chinese kust en nabij Japan, waar het betrokken was bij het beschermen van Amerikaanse belangen tijdens de Tweede Chinees-Japanse Oorlog. Ze nam deel aan diverse trainings- en gevechtsoefeningen en opereerde samen met de Yangtze River Patrol, de Zuid-Chinese Zee Patrol, en de Neutraliteitspatrouilles, wat haar veelzijdigheid en betrokkenheid bij regionale stabilisatieacties benadrukte.
Tijdens deze periode voerde de USS John D. Edwards ook meerdere escortemissies uit, beschermde konvooien en nam deel aan gezamenlijke operaties met bondgenootschappen, zoals de Amerikaans-Brits-Nederlands-Australische Command (ABDACOM). Haar deelname aan deze acties illustreerde het belang van samenwerking tussen geallieerde marines bij het aanpakken van de toenemende dreiging van de Japanse maritieme expansie.
De Tweede Wereldoorlog en de Java Zee-campagne
Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verschoof de focus van de USS John D. Edwards naar intensievere gevechtsoperaties. In de vroege jaren 1940 voerde de torpedobootjager uitgebreide trainingsmissies uit met onderzeeërs en nam deel aan diverse oefeningen ter voorbereiding op de verwachte gevechten met de Japanse Keizerlijke Marine. Na de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941, werd de John D. Edwards onmiddellijk ingezet in de Stille Oceaan voor patrouilles en escortemissies.
Begin 1942 nam het schip deel aan de pogingen om de zuidwaartse opmars van de Japanse strijdkrachten tegen te houden. Op 4 februari 1942 vertrok de USS John D. Edwards als onderdeel van Destroyer Squadron 29 vanuit Bunda Roads, Madura-eiland, richting Straat Makassar. Het doel was het onderscheppen van een versterkt Japans konvooi dat op weg was naar de Java Zee. Tijdens deze operatie werd de strijdmacht aangevallen door Japanse bommenwerpers, wat resulteerde in zware schade aan de kruisers Marblehead en Houston. Ondanks dit wist de John D. Edwards de beschadigde kruisers veilig te escorteren naar Tjilatjap aan de zuidkust van Java.
In de daaropvolgende weken bleef de John D. Edwards actief betrokken bij de strijd tegen de Japanse invasie in de regio. Ze nam deel aan de slag om Straat Badoeng op 20 februari 1942, waar ze samen met andere torpedobootjagers een Japanse vernietiger-transportmacht aanviel. De slag was hevig, maar de John D. Edwards en haar zusterschepen wisten ernstige schade toe te brengen aan de Japanse vernietiger Michishio. Deze gevechten benadrukten de cruciale rol van de Clemson-klasse torpedobootjagers in de pogingen om de Japanse maritieme dominantie in de Stille Oceaan tegen te gaan.
Slag in de Java Zee en ontsnapping naar Australië
De Slag in de Java Zee op 27 februari 1942 was een van de meest beslissende zeeslagen in het begin van de Stille Oceaan-campagne. De USS John D. Edwards maakte deel uit van de gecombineerde Amerikaans-Brits-Nederlands-Australische Command (ABDACOM) onder leiding van schout-bij-nacht Karel Doorman van de Koninklijke Marine. Het doel van de geallieerde vloot was om de Japanse invasie van Java te voorkomen.
Tijdens deze slag, die zeven uur duurde, onderschepte de geallieerde vloot de Japanse Java Invasion Force. Ondanks hun inspanningen leden de geallieerden zware verliezen, waarbij vijf schepen tot zinken werden gebracht in de hoofdslag en nog eens vijf in daaropvolgende gevechten. De Japanse strijdkrachten waren in staat om Java succesvol te veroveren, waardoor de geallieerde pogingen om hun zuidelijke opmars te stoppen, werden gefrustreerd.
Na de Slag in de Java Zee was de USS John D. Edwards bijna zonder torpedo’s en had ze haar munitievoorraden drastisch uitgeput. Het schip keerde terug naar Soerabaja om bij te tanken en nam later die dag deel aan een gedurfde ontsnappingspoging naar Australië, samen met drie andere torpedobootjagers van dezelfde klasse. Tijdens hun tocht door de Straat Bali op de vroege ochtend van 1 maart 1942, kwamen de Amerikaanse schepen opnieuw in aanraking met patrouillerende Japanse marineschepen. Gezien hun gebrek aan torpedo’s en het feit dat ze weinig munitie over hadden, kozen de Amerikaanse schepen ervoor om zich terug te trekken en hun koers te verleggen naar Fremantle, Australië, waar ze begin maart veilig aankwamen.
Operationele taken in de Australische wateren en de Atlantische Oceaan
Na hun aankomst in Australië in maart 1942, werd de USS John D. Edwards toegewezen aan konvooi-escorte taken. Deze missies waren van cruciaal belang voor de verdediging van Australische wateren en voor de bescherming van vitale bevoorradingsroutes naar het strijdtoneel in de Stille Oceaan. Het schip bleef gedurende twee maanden actief in deze rol voordat het in juni 1942 naar Pearl Harbor vertrok.
Vanuit Pearl Harbor voerde de USS John D. Edwards escortetaken uit naar San Francisco en was betrokken bij verschillende operaties om de scheepvaart van en naar de Verenigde Staten te beschermen. Op 15 juni 1943 arriveerde het schip in Brooklyn, New York, en begon aan een reeks escortemissies in de Atlantische Oceaan, waaronder konvooien naar Noord-Afrika. Deze operaties duurden de rest van het jaar en weerspiegelden de flexibele inzetbaarheid van de John D. Edwards tijdens de oorlog.
Training en ondersteuning in het latere stadium van de oorlog
In de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog werd de USS John D. Edwards voornamelijk gebruikt voor konvooi-escorte en als trainingsschip voor onderzeeërs bij het Kanaalzone. Deze taken waren van essentieel belang voor het voorbereiden van nieuwe bemanningen en het perfectioneren van antisubmarine oorlogvoeringstactieken. Het schip ondersteunde ook de verdediging van het Panamakanaal, een strategisch cruciale verbinding voor geallieerde maritieme operaties.
Toen de oorlog in Europa ten einde kwam, keerde de John D. Edwards terug naar Philadelphia op 15 juni 1945. Kort daarna werd het schip op 28 juli 1945 uit dienst genomen en op 30 november 1945 verkocht aan de Boston Metal Company in Baltimore, Maryland.
Einde van dienst en erfenis van de USS John D. Edwards
Decommissioning en verkoop
Na haar waardevolle dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de USS John D. Edwards op 28 juli 1945 uit dienst genomen in Philadelphia. Met het einde van de oorlog en de afname van de vraag naar actieve marineschepen, werd de beslissing genomen om het schip te verkopen. Op 30 november 1945 werd de USS John D. Edwards verkocht aan de Boston Metal Company in Baltimore, Maryland, waar het werd gesloopt. Het einde van haar actieve dienst markeerde ook het einde van een tijdperk voor de Clemson-klasse torpedobootjagers, die een belangrijke rol hadden gespeeld in de vroege maritieme strategieën van de Verenigde Staten.
Awards en erkenning
De USS John D. Edwards kreeg verschillende onderscheidingen voor haar dienst tijdens de Tweede Wereldoorlog, waaronder campagne sterren voor haar deelname aan belangrijke zeeslagen en escortemissies. Deze erkenningen weerspiegelden de moed en toewijding van haar bemanning in enkele van de meest uitdagende theaters van de oorlog.
Conclusie
De USS John D. Edwards vertegenwoordigde de veelzijdigheid en aanpassingsvermogen van de Clemson-klasse torpedobootjagers. Vanaf haar vroege jaren in het Verre Oosten tot haar cruciale rol in de anti-onderzeebootoorlogvoering tijdens de Tweede Wereldoorlog, illustreerde het schip de evolutie van maritieme oorlogsvoering en technologische vooruitgang. Haar inzet in diverse gevechtsomstandigheden, van de Slag in de Java Zee tot de escortetaken in de Atlantische Oceaan, benadrukte het belang van destroyers in de algehele maritieme strategie van de Verenigde Staten.
Bronnen en meer informatie
- Naval History and Heritage Command. “USS John D. Edwards (DD-216).” Geraadpleegd op [datum]. Beschikbaar op https://www.history.navy.mil/.
- Friedman, N. (1982). U.S. Destroyers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute Press.
- Hague, A. (2000). The Allied Convoy System 1939-1945: Its Organization, Defence, and Operation. Annapolis: Naval Institute Press.
- Morison, S.E. (2001). History of United States Naval Operations in World War II. Champaign: University of Illinois Press.
- Roscoe, T. (1953). United States Destroyer Operations in World War II. Annapolis: Naval Institute Press.
- Afbeelding: Navy Photo 5470-9-42, Public domain, via Wikimedia Commons
- Bronnen Mei1940
- National Archives and Records Administration (NARA). “Operational Records of the United States Navy, World War II.” Geraadpleegd op [datum]. Beschikbaar op https://www.archives.gov/.
.jpg){kind=link}