De USS Hammann (DD-412) was een torpedobootjager van de Sims-klasse, gebouwd voor de Amerikaanse marine en actief tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit schip werd genoemd naar Ensign Charles Hammann, een drager van de Medal of Honor voor zijn daden tijdens de Eerste Wereldoorlog. De USS Hammann speelde een cruciale rol in enkele van de meest gedenkwaardige zeeslagen van de oorlog, waaronder de Slag om de Koraalzee en de Slag om Midway, voordat zij tragisch zonk op 6 juni 1942.
Inhouds opgave
Ontwerp en bouw van de USS Hammann
De bouw van de Hammann begon bij de Federal Shipbuilding and Drydock Company in Kearny, New Jersey. Het schip werd te water gelaten op 4 februari 1939 en gedoopt door Miss Lillian Hammann, een familielid van de naamgever. Op 11 augustus 1939 werd de Hammann in dienst genomen onder bevel van Commandant Arnold E. True. Tijdens de maanden na de indienststelling voerde het schip oefeningen en proefvaarten uit langs de Amerikaanse oostkust, waarmee het de basis legde voor haar latere militaire operaties.
Algemene kenmerken van de Sims-klasse torpedobootjagers
De Sims-klasse torpedobootjagers, waartoe de Hammann behoorde, waren een verbeterde versie van eerdere klassen. Ze combineerden hoge snelheid en manoeuvreerbaarheid met zware bewapening, ontworpen om zowel vijandelijke schepen aan te vallen als eigen eenheden te beschermen. Hieronder volgen de belangrijkste technische kenmerken van de USS Hammann:
- Waterverplaatsing:
1.570 long tons (standaard); 2.211 long tons (volledig geladen). - Afmetingen:
Lengte: 106,2 meter; breedte: 11 meter; diepgang: 4,1 meter. - Aandrijving:
Hoge-drukketels met superverhitting, aangedreven door turbines en dubbele schroeven met een totaal vermogen van 50.000 pk. - Snelheid:
Maximale snelheid van 35 knopen (ongeveer 65 km/u). - Bereik:
3.660 nautische mijlen bij een snelheid van 20 knopen. - Bemanning:
192 bemanningsleden, inclusief 10 officieren. - Bewapening:
Vier 5-inch/38 kaliber kanonnen, vier .50 kaliber machinegeweren, twee sets van vier 21-inch torpedobuizen en 10 dieptebommen.
Vroege dienstperiode
Na haar ingebruikname voerde de USS Hammann oefeningen uit langs de oostkust van de Verenigde Staten. Gedurende twee jaar nam ze deel aan diverse trainings- en operationele missies aan zowel de oost- als de westkust. Het schip demonstreerde haar indrukwekkende prestaties tijdens verschillende tests.
Op 14 juni 1939 meldde de krant The Evening Star dat de Hammann een snelheid van 40 knopen bereikte tijdens haar proefvaart nabij Fire Island. De torpedobootjager wist volledig tot stilstand te komen in slechts 58 seconden door haar schroeven in volle achteruit te zetten. Dit gaf een indruk van haar vermogen om snel te reageren in gevechtssituaties.
Overgang naar de Tweede Wereldoorlog
De USS Hammann maakte een snelle overgang van vredestijdoperaties naar gevechtsmissies toen de Verenigde Staten betrokken raakten bij de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 bevond het schip zich in IJslandse wateren, waar het deel uitmaakte van de North Atlantic Patrol. Na het ontvangen van nieuws over de aanval, keerde de Hammann terug naar de Verenigde Staten om haar taken opnieuw te oriënteren en zich voor te bereiden op de oorlogsinspanningen.
Verplaatsing naar de Stille Oceaan
Op 17 december 1941 arriveerde de USS Hammann in Norfolk, Virginia, om brandstof en voorraden aan te vullen en extra bemanningsleden in te schepen. Vanuit Charleston, South Carolina, begon het schip aan een lange reis door het Panamakanaal, samen met het slagschip USS New Mexico en het troepentransportschip President Hayes. De eenheid zette koers naar de westkust en bereikte uiteindelijk Pearl Harbor op 22 januari 1942. Hier voegde de USS Hammann zich bij Task Force 17 onder leiding van viceadmiraal Frank Jack Fletcher.
Vroege operaties in de Stille Oceaan
In de eerste maanden van 1942 nam de USS Hammann deel aan oefeningen en trainingsmanoeuvres in de buurt van Nieuw-Caledonië. Ze kreeg haar eerste gevechtstaak op 27 april 1942, toen Task Force 17 een verrassingsaanval uitvoerde op Japanse invasietroepen bij Tulagi, een strategische locatie in de Salomonseilanden. Tijdens deze operatie voerde de Hammann meerdere ondersteunende taken uit, zoals het beschermen van vliegdekschepen en het bewaken van neergestorte vliegtuigen.
Slag om de Koraalzee
De slag om de Koraalzee, die van 4 tot 8 mei 1942 plaatsvond, was een keerpunt in de oorlog in de Stille Oceaan. Het was de eerste zeeslag in de geschiedenis waarbij de strijd uitsluitend werd gevoerd door vliegtuigen vanaf vliegdekschepen. De USS Hammann speelde een cruciale rol in deze confrontatie als onderdeel van de escorte van het vliegdekschip USS Lexington.
Bescherming van de vliegdekschepen
Tijdens de Japanse luchtaanvallen op 8 mei 1942 beschermde de Hammann de vliegdekschepen door luchtafweervuur te geven. Ze slaagde erin meerdere vijandelijke torpedovliegtuigen te beschadigen of neer te halen. Een bomexplosie dicht bij de stuurboordzijde van de USS Hammann illustreerde de intensiteit van de gevechten.
Reddingsoperaties na het verlies van de USS Lexington
De USS Lexington, het belangrijkste vliegdekschip van de Task Force, werd getroffen door torpedo’s en bommen, wat leidde tot catastrofale interne explosies. Toen duidelijk werd dat het schip niet gered kon worden, nam de USS Hammann deel aan de evacuatie van de bemanning. Bijna 500 overlevenden werden door het schip gered voordat de Lexington later die avond werd vernietigd door een torpedo van de USS Phelps om te voorkomen dat het schip in vijandelijke handen viel.
Slag om Midway
Na de slag om de Koraalzee, die de Japanse zuidoostelijke opmars tijdelijk had gestuit, keerde de USS Hammann terug naar Pearl Harbor voor reparaties en herbevoorrading. Dit bleek echter slechts een korte adempauze, aangezien de dreiging van een Japanse aanval op Midway-eiland zich snel aftekende. Op 30 mei 1942 vertrok de Hammann opnieuw met Task Force 17 om zich voor te bereiden op wat een beslissend moment in de oorlog zou worden.
Bescherming van de USS Yorktown
Tijdens de slag om Midway op 4 juni 1942 kreeg de USS Hammann de opdracht om het vliegdekschip USS Yorktown te beschermen. De USS Yorktown werd al snel het doelwit van hevige Japanse luchtaanvallen. Ondanks verwoede pogingen van de luchtverdediging, waaronder die van de USS Hammann, werd de USS Yorktown geraakt door twee torpedo’s en begon ze zwaar te hellen. In de loop van de middag werd het bevel gegeven om het vliegdekschip te verlaten. De Hammann evacueerde talloze bemanningsleden, waaronder kapitein Elliott Buckmaster.
Pogingen tot berging
De volgende dag werd besloten om de zwaar beschadigde USS Yorktown te redden. Een skelettencrew keerde terug aan boord van het vliegdekschip, terwijl de USS Hammann naast het schip kwam liggen om hulp te bieden. Ze leverde water, stroom en andere benodigdheden voor de bergingspogingen. Deze werkzaamheden werden echter abrupt onderbroken door een aanval van de Japanse onderzeeër I-168.
Het einde van de USS Hammann
Op 6 juni 1942 vuurde de I-168 vier torpedo’s af op de Yorktown en haar begeleidende schepen. Eén torpedo trof de Hammann midscheeps. Het schip brak onmiddellijk in tweeën en zonk binnen vier minuten. Terwijl de bemanning probeerde te ontsnappen, veroorzaakte een onderwaterexplosie—waarschijnlijk van dieptebommen die op de Hammann waren opgeslagen—extra slachtoffers onder de overlevenden. In totaal kwamen 80 bemanningsleden van de USS Hammann om het leven.
De overlevenden werden gered door nabijgelegen schepen, waaronder de torpedobootjagers USS Benham en USS Balch. Ondanks haar verlies speelde de USS Hammann een cruciale rol in de bergingspogingen en bij het beschermen van de USS Yorktown tot het laatste moment.
Eerbetoon en nalatenschap
De USS Hammann (DD-412) en haar bemanning worden herinnerd vanwege hun moed en toewijding in enkele van de meest kritieke zeeslagen van de Tweede Wereldoorlog. Het schip ontving meerdere onderscheidingen voor haar dienst, waaronder twee battle stars voor haar bijdrage tijdens de slag om de Koraalzee en de slag om Midway.
Individuele onderscheidingen
Verschillende bemanningsleden van de Hammann kregen onderscheidingen voor hun heldhaftigheid. Commandant Arnold True ontving zowel de Navy Cross als de Navy Distinguished Service Medal voor zijn leiderschap tijdens de gevechten bij de Koraalzee en Midway. Ook anderen, zoals Ensign Theodore E. Krepski, werden geëerd, met name voor hun moed bij het redden van bemanningsleden tijdens de evacuatie van de USS Lexington.
Invloed op de marinegeschiedenis
De inzet en opoffering van de USS Hammann en haar bemanning hebben een blijvende indruk achtergelaten op de Amerikaanse marinegeschiedenis. Het schip belichaamt de cruciale rol van torpedobootjagers als escortes en redders in de intense zeeslagen van de Stille Oceaan. Ondanks haar verlies leverde de Hammann een bijdrage aan de geallieerde overwinningen die het tij van de oorlog keerden.
Conclusie
De USS Hammann (DD-412) vertegenwoordigt de moed, vastberadenheid en opoffering van de Amerikaanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Als onderdeel van cruciale operaties, zoals de slag om de Koraalzee en de slag om Midway, speelde ze een sleutelrol in het beschermen van vliegdekschepen en het redden van talloze bemanningsleden. Haar verlies op 6 juni 1942 benadrukt de risico’s en offers die werden gebracht door schepen en bemanningen in een tijd van wereldwijde crisis. De herinnering aan de Hammann blijft een eerbetoon aan haar bemanning en hun bijdrage aan de geallieerde overwinning.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: USS Hammann (DD-412) Public Domain, via wiki commens
- “New Destroyer Does 40 Knots, Crash Stop in 58 Seconds: Senator Lundeen, Aboard, Calls Latest U.S. Warship’s Trial Astounding” (The Sunday Star, 11 juni 1939).
- “Latest in Destroyers” (The Evening Star, 14 juni 1939).
- “Joseph Sanes Collection: Veterans History Project” (Library of Congress, 6 november 2019).
- “Destroyer Escort Carlson Launched at Charlestown” (The Boston Globe, 11 mei 1943).
- “Five New Ships Hit the Waves of New England” (The Press and Sun-Bulletin, 6 mei 1943).
- Bronnen Mei1940