USS Conway (DD-507): geschiedenis en technische specificaties

USS Conway (DD-507), een torpedobootjager van de U.S. Navy, onderweg in de Zuidelijke Stille Oceaan tijdens het escorteren van een konvooi in augustus 1943.
De USS Conway (DD-507) van de U.S. Navy begeleidt een konvooi in de Stille Oceaan tijdens de Vella Lavella-invasie, augustus 1943.

De USS Conway (DD/DDE-507) was een Fletcher-klasse torpedobootjager van de Amerikaanse marine, genoemd naar William Conway, een zeeman die zich onderscheidde tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog. Het schip, gebouwd in de Bath Iron Works in Maine, speelde een belangrijke rol tijdens de Tweede Wereldoorlog en in de Koude Oorlog.

Bouw en tewaterlating

De USS Conway werd op 5 november 1941 te water gelaten en op 16 augustus 1942 afgebouwd, gesponsord door de echtgenote van kapitein Frank E. Beatty, destijds marine-aide van de Amerikaanse minister van Marine. De tewaterlating van de Conway was onderdeel van een van de grootste massa-lanceringen van schepen in de Amerikaanse geschiedenis tot dat moment, waarbij naast de Conway ook vijf Britse vrachtschepen en het Amerikaanse oorlogsschip USS Cony werden gelanceerd. Op 9 oktober 1942 werd de USS Conway officieel in dienst genomen.

Operationele kenmerken en bewapening

De USS Conway had robuuste operationele capaciteiten, specifiek ontworpen voor torpedoaanvallen, luchtverdediging en onderzeebootbestrijding. De technische kenmerken en bewapening waren als volgt:

  • Klasse en type: Fletcher-klasse torpedobootjager
  • Waterverplaatsing: 2.050 ton
  • Afmetingen: Lengte van 114,7 meter; breedte van 12,1 meter; diepgang van 5,4 meter
  • Voortstuwing: Twee schroeven aangedreven door een vermogen van 60.000 shp (45 MW)
  • Snelheid: 35 knopen (65 km/u)
  • Bereik: 6.500 zeemijl bij een snelheid van 15 knopen
  • Bemanning: 336 manschappen

Bewapening

De bewapening van de USS Conway omvatte een breed scala aan wapens voor oppervlakte- en luchtdoelen:

  • 5 x 127 mm (5 inch) Mk 30-kanonnen
  • 5 x 40 mm luchtafweerkanonnen en 7 x 20 mm luchtafweerkanonnen
  • 2 x 533 mm torpedobuizen
  • 6 dieptebomwerpers en 2 dieptebommenrekken

Sensoren en detectiesystemen

De Conway was uitgerust met geavanceerde vuurleiding- en radarsystemen die haar geschikt maakten voor zowel luchtverdediging als onderzeebootbestrijding. Enkele van deze systemen waren:

  • Mk37 vuurleidingssysteem: Voor nauwkeurige richtingscontrole
  • SC- en SG-radars: Deze radarsystemen gaven de bemanning waardevolle informatie over vijandelijke luchteenheden en onderzeeboten, waardoor de Conway zeer effectief was in haar beschermende en offensieve taken.

Operationele geschiedenis

1943: Operaties in de Stille Oceaan

De USS Conway vertrok op 5 december 1942 vanuit Norfolk naar Nouméa en Efate in de Stille Oceaan, waar ze op 13 januari 1943 aankwam. Op 27 januari nam de Conway deel aan de Slag bij Rennell Island, waar ze onder zwaar vijandelijk luchtvuur diverse Japanse vliegtuigen neerschoot en overlevenden redde van de beschadigde kruiser USS Chicago. Gedurende februari voerde de Conway patrouilles uit tussen Espiritu Santo en Guadalcanal. Van 4 tot 6 maart nam ze deel aan het bombardement op Vila Stanmore en voerde ze een sweep uit van de Kula Golf op vijandige schepen.

1943-1944: Ondersteuning van landingen en bombardementen

Vanaf maart 1943 bleef de Conway patrouilleren en trainde ze in Efate. In juni ondersteunde ze de landingen bij Rendova en nam deel aan de New Georgia-operaties. Hierbij begeleidde ze bevoorradingsschepen en voerde ze bombardementen uit op Kolombangara en Munda. Tussen juli en augustus 1943 was ze actief vanuit Purvis Bay, voerde nachtelijke aanvallen uit op Japanse schepen en ondersteunde landingsoperaties bij Vella Lavella. Na een korte onderhoudsperiode in Fiji en Sydney keerde ze in oktober 1943 terug naar het zuidwestelijke Pacifische oorlogsgebied.

1944: Marianas en de Slag om de Filipijnen

In mei 1944 sloot de Conway zich aan bij de 5e Vloot in Majuro en voerde ze troepen aan voor de invasie van Saipan op 15 juni. Ze bood dekking en vuursteun tijdens de landingen op Saipan, Guam en Tinian, en bleef actief in de Marianas-campagne tot augustus, waarna ze naar San Francisco terugkeerde voor onderhoud.

In november 1944 keerde de Conway terug naar Ulithi om deel te nemen aan de Filipijnse campagne. Ze patrouilleerde in de Camoteszee en ondersteunde de landingen in Leyte en Mindoro. Eind december vertrok ze naar Manus voor onderhoud.

1945: Operaties in de Stille Oceaan en Zuidoost-Azië

Het jaar 1945 begon met ondersteunende operaties tijdens de invasie van Lingayen, Corregidor en andere strategische punten in de Filipijnen. In juni nam de Conway deel aan de Brunei Bay-operatie en ondersteunde ze de landingen in Balikpapan. Met het einde van de oorlog in zicht, was ze betrokken bij mijnenveegoperaties in de Gele Zee en vervoerde ze Chinese troepen van Indo-China naar Formosa en Mantsjoerije. Op 29 december 1945 keerde de USS Conway terug naar de Verenigde Staten.

Na de Tweede Wereldoorlog

In juni 1946 werd de Conway uit dienst gesteld en in reserve geplaatst. Door de opkomst van de Koude Oorlog en de Koreaanse Oorlog werd de torpedobootjager in 1950 opnieuw in dienst genomen, nu als escort destroyer (DDE-507). De Conway werd uitgerust voor anti-onderzeebootoorlogvoering (ASW) en voerde missies uit in de Koreaanse wateren, waaronder patrouilles en bombardementen op vijandelijke posities.

In de jaren 1950 en 1960 was de Conway actief betrokken bij NAVO-oefeningen en diende ze in de Middellandse Zee, de Atlantische Oceaan en de Caraïbische Zee. Ze speelde een rol in de crisis rond Jordanië in 1957 en nam deel aan experimenten met nieuwe ASW-tactieken. In 1962 werd de Conway opnieuw geclassificeerd als DD-507. Ze was betrokken bij verschillende operaties tijdens de Vietnamoorlog en werd uiteindelijk in de jaren 1970 uit dienst genomen.

Bijdragen aan ASW-operaties en NAVO-oefeningen

In de jaren 1950 nam de USS Conway deel aan experimentele ASW-oefeningen met Task Force Alfa. Deze eenheid was gericht op het testen van nieuwe tactieken en technologieën om onderzeebootdreigingen effectiever aan te pakken. De Conway’s bijdrage aan de NAVO-oefeningen in de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan maakte haar tot een belangrijke eenheid in het collectieve defensiesysteem van de Verenigde Staten en haar bondgenoten.

Conclusie

De USS Conway (DD/DDE-507) diende zowel tijdens de Tweede Wereldoorlog als in de Koude Oorlog als een veelzijdig en krachtig oorlogsschip. Met haar sterke bewapening, ASW-mogelijkheden, en betrokkenheid bij cruciale operaties in de Stille Oceaan, de Middellandse Zee en later ook de Vietnamoorlog, heeft de Conway een blijvende bijdrage geleverd aan de maritieme militaire geschiedenis. Haar deelname aan talrijke campagnes, zowel in oorlogstijd als tijdens vredesoperaties, getuigt van de belangrijke rol die destroyers zoals de Conway speelden in het handhaven van de veiligheid op zee.

Bronnen en meer informatie