De USS Blue (DD-744) was een Amerikaanse torpedobootjager van de Allen M. Sumner-klasse en het tweede marineschip dat vernoemd werd naar Luitenant-commandant John S. Blue (1902–1942). Het schip werd te water gelaten op 28 november 1943 en op 20 maart 1944 in dienst gesteld. Gedurende de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog speelde de USS Blue een actieve rol in diverse maritieme operaties.
Inhouds opgave
Technische Specificaties
Algemene beschrijving
De USS Blue had een waterverplaatsing van 2.200 ton en een lengte van 114,76 meter. Het schip was uitgerust met twee schroeven en een voortstuwingssysteem van 60.000 shp (45.000 kW), waarmee het een topsnelheid van 34 knopen (63 km/h) kon bereiken. De bemanning bestond uit 336 personen, inclusief officieren en manschappen.
Bepantsering
Hoewel torpedobootjagers doorgaans beperkt waren in bepantsering, werd de USS Blue ontworpen met een versterkt dek en romp, specifiek ontworpen om de overlevingskansen te vergroten in vijandelijke aanvallen. De bepantsering bood echter geen volledige bescherming tegen zware artillerie of torpedo’s.
Bewapening
De primaire bewapening van de USS Blue bestond uit:
- 6 × 5 inch (127 mm) kanonnen
- 12 × 40 mm luchtafweerkanonnen
- 11 × 20 mm luchtafweerkanonnen
- 10 × 21 inch (533 mm) torpedobuizen
- 6 dieptebomwerpers
- 2 dieptebomrails
Deze uitrusting gaf de USS Blue een veelzijdig arsenaal, geschikt voor zowel luchtafweer, oppervlaktegevechten als onderzeebootbestrijding.
Sensoren
Radar
De USS Blue was uitgerust met een Mk37 Gun Fire Control System (GFCS) en SC-radar voor luchtopsporing. Deze systemen boden essentiële gegevens voor gevechtsnavigatie en luchtafweer.
Sonar
Het schip had sonarcapaciteiten die voornamelijk gericht waren op anti-onderzeebootoperaties. Deze technologie speelde een belangrijke rol in het detecteren van vijandelijke onderzeeërs.
Vuurleiding
Met het geavanceerde Mk37 GFCS kon de USS Blue nauwkeurige schoten uitvoeren tegen vijandelijke vliegtuigen en schepen, zelfs onder slechte weersomstandigheden of bij nachtelijke operaties.
HF/DF
De High Frequency Direction Finding (HF/DF) apparatuur ondersteunde de USS Blue bij het onderscheppen van vijandelijke radiocommunicatie, wat vooral belangrijk was bij anti-onderzeebootoperaties.
Combat Information Center (CIC)
De USS Blue beschikte over een Combat Information Center (CIC), dat een centrale rol speelde in de coördinatie van radar-, sonar- en communicatiegegevens.
Modificaties tijdens de en na oorlog
Tijdens haar actieve dienst onderging de USS Blue verschillende upgrades, waaronder:
- FRAM II-modernisering (Fleet Rehabilitation and Modernization): Deze aanpassing in 1960-1961 introduceerde een flight deck voor QH-50 DASH drones en nieuwe Mk32 torpedobuizen.
- Radar- en sonarsystemen: De technologische verbeteringen stelden het schip in staat om zowel oppervlaktedoelen als onderwaterbedreigingen beter te detecteren.
- Aanvullende luchtafweer: Extra 40 mm en 20 mm kanonnen werden toegevoegd om het schip beter te beschermen tegen luchtaanvallen.
Operationele geschiedenis
Tweede Wereldoorlog
De USS Blue sloot zich in juli 1944 aan bij de Amerikaanse Pacifische Vloot en nam deel aan meerdere campagnes, waaronder:
Invasie van de Filippijnen (1944): Tijdens deze campagne speelde de USS Blue een sleutelrol in het ondersteunen van geallieerde luchtaanvallen en amfibische landingen. Het schip bood luchtafweerbescherming aan transport- en landingsschepen terwijl het vijandelijke luchtaanvallen afweerde. Daarnaast ondersteunde het schip kustbombardementen om de troepen op het land te helpen hun doelen te bereiken. Deze taken waren essentieel om de geallieerde troepen veilig aan land te brengen en de logistieke ondersteuning tijdens de strijd te waarborgen.
Slag om Iwo Jima (1945): Tijdens de Slag om Iwo Jima vervulde de USS Blue een onmisbare ondersteunende rol. Het schip bood vuursteun aan de amfibische landingen van de geallieerde troepen door vijandelijke stellingen op het eiland onder vuur te nemen. Bovendien speelde het een belangrijke rol in de luchtafweer, waarbij het aanvallen van Japanse vliegtuigen wist af te slaan om de transport- en landingsschepen te beschermen. Gedurende de strijd opereerde de USS Blue in zware omstandigheden, inclusief constante bedreigingen vanuit de lucht en van vijandelijke kustbatterijen. Deze acties droegen bij aan het succes van de geallieerde operatie om het strategisch belangrijke eiland in te nemen.
Conquest of Okinawa: Tijdens de campagne rond Okinawa kreeg de USS Blue te maken met zware weersomstandigheden, waaronder een verwoestende tyfoon die aanzienlijke schade aanrichtte aan het schip. Desondanks wist de bemanning het schip veilig naar Leyte te navigeren, waar uitgebreide reparaties werden uitgevoerd. Na herstel keerde de USS Blue terug naar de frontlinie om deel te nemen aan de laatste fasen van de operatie, waaronder kustbombardementen en het bieden van luchtverdediging. Het schip speelde een belangrijke rol in het ondersteunen van de geallieerde troepen bij de verovering van het strategisch vitale eiland, ondanks de voortdurende bedreiging door kamikaze-aanvallen en andere vijandelijke acties.
Op 27 augustus 1945 accepteerde de USS Blue de overgave van de Japanse onderzeeër I-400 en escorteerde het schip de USS Missouri naar de baai van Tokio voor de ondertekening van de Japanse capitulatie.
Koreaanse Oorlog
In de Koreaanse Oorlog hervatte de USS Blue haar actieve dienst en voerde ze patrouilles uit in Koreaanse en Japanse wateren. Het schip verleende vuursteun en voerde anti-onderzeebootoperaties uit als onderdeel van Task Force 77.
Latere dienst
Na de Koreaanse Oorlog werd de USS Blue gebruikt voor nucleaire tests op de Bikini-atol in 1954. Na moderniseringen in de jaren ‘60 bleef het schip operationeel tot het in 1974 uit dienst werd genomen en uiteindelijk in 1977 als doelschip werd vernietigd.
Conclusie
De USS Blue speelde een essentiële rol in de Tweede Wereldoorlog, de Koreaanse Oorlog en de vroege Koude Oorlog. Dankzij haar veelzijdige bewapening en geavanceerde technologie leverde het schip een belangrijke bijdrage aan maritieme operaties in de 20e eeuw. Haar moderniseringen en aanpassingen zorgden ervoor dat ze zich kon aanpassen aan de veranderende eisen van maritieme oorlogsvoering.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: U.S. Navy, Public domain, via Wikimedia Commons
- Bennett, Geoffrey (2005). Naval Battles of the First World War. Barnsley: Pen & Sword Military Classics. ISBN 978-1-84415-300-8.
- Friedman, Norman (2004). US Destroyers: An Illustrated Design History (Revised ed.). Annapolis: Naval Institute Press. pp. 129–131. ISBN 1-55750-442-3.
- Bronnen mei1940
_underway_at_sea_on_14_May_1944_(80-G-237962).jpg){kind=link}