Thomas C. Kinkaid: Admiraal in de Tweede Wereldoorlog

By
Redactie Mei 1940
-
0
Vice Admiral Thomas C. Kinkaid, Commander Seventh Fleet, observes Lingayen Gulf landings from the USS Wasatch, January 1945.
Vice Admiraal Thomas C. Kinkaid bekijkt de landingen in de Lingayen Gulf vanaf de USS Wasatch, januari 1945.

Thomas Cassin Kinkaid (3 april 1888 – 17 november 1972) was een admiraal in de Amerikaanse marine. Hij was vooral bekend vanwege zijn leiderschap tijdens de Tweede Wereldoorlog, waar hij geallieerde troepen leidde in verschillende campagnes, zoals de Aleoeten-campagne en de Slag in de Golf van Leyte. Als commandant van de Zevende Vloot onder generaal Douglas MacArthur voerde hij het bevel over een reeks succesvolle amfibische operaties in de Zuidwestelijke Stille Oceaan.

Vroege Leven en Carrière

Jeugd en Opleiding

Thomas Cassin Kinkaid werd geboren op 3 april 1888 in Hanover, New Hampshire. Zijn vader, Thomas Wright Kinkaid, was een marineofficier. Als gevolg hiervan verhuisde het gezin vaak, wat Kinkaid een diverse jeugdervaring gaf. Hij volgde middelbaar onderwijs aan de Western High School voordat hij werd toegelaten tot de United States Naval Academy in 1904.

Tijdens zijn tijd aan de academie onderscheidde hij zich door zijn deelname aan sport, met name roeien. Hij studeerde af in juni 1908, als 136e in een klas van 201. Hoewel hij academisch niet uitblonk, kreeg hij een solide basis voor zijn maritieme carrière.

Eerste Marinejaren

Na zijn afstuderen diende Kinkaid op het slagschip USS Nebraska, dat deel uitmaakte van de beroemde Great White Fleet. Tijdens deze wereldreis deed hij waardevolle ervaring op. In 1911 werd hij bevorderd tot vaandrig en werd hij gespecialiseerd in marine geschut.

In de Eerste Wereldoorlog diende hij als artillerieofficier op de USS Arizona. Daarnaast werkte hij samen met de Britse marine om nieuwe technologieën voor vuurleiding en afstandsmeting te testen. Voor zijn bijdragen werd hij later aanbevolen voor de Navy Distinguished Service Medal.

Tweede Wereldoorlog

Aanvang van de Oorlog

Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog voerde Kinkaid het bevel over Cruiser Division 6, een onderdeel van de Amerikaanse Pacific Fleet. Zijn eenheid speelde een belangrijke rol in de Slag in de Koraalzee in mei 1942. Hier verdedigde zijn vloot de vliegdekschepen USS Lexington en USS Yorktown tegen zware Japanse luchtaanvallen. Hoewel de USS Lexington verloren ging, werd Kinkaid geprezen voor zijn leiderschap.

Tijdens de Slag bij Midway leidde Kinkaid een onderdeel van Task Force 16, waar hij de USS Enterprise beschermde tegen mogelijke Japanse aanvallen. Zijn tactische ervaring groeide verder tijdens de Solomon Islands-campagne, waar hij betrokken was bij de Slag in de Oostelijke Solomons en de Slag bij de Santa Cruz-eilanden.

Aleoeten-campagne

In januari 1943 kreeg Kinkaid het bevel over de Noord-Pacifische Strijdkrachten. Onder zijn leiding heroverden Amerikaanse troepen de door Japan bezette Aleoeten-eilanden, waaronder Attu en Kiska. Deze operaties vonden plaats onder zware weersomstandigheden en op moeilijk terrein, maar Kinkaid wist zijn troepen effectief te coördineren. Hij werd gepromoveerd tot viceadmiraal en ontving een derde Distinguished Service Medal voor zijn prestaties.

Zuidwestelijke Stille Oceaan

Commandant van de Zevende Vloot

In november 1943 werd Kinkaid benoemd tot commandant van de Zevende Vloot, ook bekend als “MacArthur’s Navy.” In deze rol ondersteunde hij de campagne van generaal MacArthur langs de noordkust van Nieuw-Guinea. Zijn vloot voerde 38 amfibische operaties uit, waaronder landingen in de Admiraliteitseilanden en de Golf van Lingayen.

Kinkaid werkte nauw samen met MacArthur, hoewel de commandostructuur vaak leidde tot spanningen tussen de marine en het leger. Desondanks slaagde Kinkaid erin de complexe logistieke en tactische eisen van de operaties te coördineren.

Slag in de Golf van Leyte

In oktober 1944 speelde Kinkaid een sleutelrol in de Slag in de Golf van Leyte, de grootste zeeslag in de geschiedenis. Hij leidde geallieerde troepen in de Straat van Surigao, waar zijn vloot een beslissende overwinning behaalde op de Japanse marine. Het gevecht markeerde het laatste directe treffen tussen slagschepen in de geschiedenis.

Een controverse tijdens de slag ontstond door een misverstand tussen Kinkaid en admiraal Halsey, wat leidde tot een tijdelijke kwetsbaarheid van de geallieerde troepen. Ondanks deze problemen zorgden Kinkaid’s beslissingen ervoor dat de Japanse marine in de regio effectief werd geneutraliseerd.

Latere Carrière en Pensioen

Na de Oorlog

Na de Tweede Wereldoorlog ondersteunde de Zevende Vloot de geallieerde bezettingsoperaties in Korea en China. Kinkaid werd in 1946 benoemd tot commandant van de Eastern Sea Frontier en de Zestiende Vloot. Hij diende in deze functie tot zijn pensioen in 1950.

Eretekens en Erkenning

Kinkaid ontving talrijke onderscheidingen, waaronder de Amerikaanse Legion of Merit en internationale onderscheidingen zoals het Nederlandse Grootkruis in de Orde van Oranje-Nassau en het Britse Ere-Companion in de Orde van het Bad.

Conclusie

Thomas C. Kinkaid was een invloedrijke marinecommandant wiens leiderschap tijdens enkele van de belangrijkste campagnes in de Stille Oceaan van onschatbare waarde was. Zijn tactische inzicht en vermogen om samen te werken met geallieerde strijdkrachten maken hem tot een van de meest opmerkelijke admiraals in de Amerikaanse militaire geschiedenis.

Bronnen en meer informatie

  1. Afbeelding: Official U.S. Navy Photograph, now in the collections of the National Archives, Public domain, via Wikimedia Commons
  2. Ancell, R. Manning; Miller, Christine (1996). The Biographical Dictionary of World War II Generals and Flag Officers: The US Armed Forces. Westport, Connecticut: Greenwood Press. ISBN 978-0-313-29546-1. OCLC 33862161.
  3. Barbey, Daniel E. (1969). MacArthur’s Amphibious Navy: Seventh Amphibious Force Operations, 1943–1945. Annapolis, Maryland: United States Naval Institute. OCLC 52066.
  4. Blair, Clay (1975). Silent Victory: The U.S. Submarine War Against Japan. Philadelphia, Pennsylvania: Lippincott. ISBN 978-0-397-00753-0. OCLC 821363.
  5. Cherpak, E. M., ed. (2004). The Memoirs of Admiral H. Kent Hewitt. Newport, Rhode Island: Naval War College Press. ISBN 978-1-884733-20-8. OCLC 474158793.
  6. Frank, Benis M.; Shaw, Henry I. Jr. (1968). Victory and Occupation (Volume V). Nashville, Tennessee: The Battery Press. OCLC 464448015.
  7. Goldstein, Donald M.; Dillon, Katherin V. (1992). The Williwaw War: The Arkansas National Guard in the Aleutians in World War II. Fayetteville: University of Arkansas Press. ISBN onbekend.
  8. Hoyt, Edwin P. (1989). MacArthur’s Navy: The Seventh Fleet and the Battle for the Philippines. New York, New York: Orion Books. ISBN 978-0-517-56769-2. OCLC 19520893.
  9. Lundstrom, John B. (1976). The First South Pacific Campaign: Pacific Fleet Strategy December 1941 – June 1942. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-0-87021-185-0.
  10. Lundstrom, John B. (1984). The First Team: Pacific Naval Air Combat from Pearl Harbor to Midway. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-471-7.
  11. Lundstrom, John B. (1994). First Team and the Guadalcanal Campaign: Naval Fighter Combat from August to November 1942. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-472-4.
  12. Lundstrom, John B. (2006). Black Shoe Carrier Admiral: Frank Jack Fletcher at Coral Sea, Midway, and Guadalcanal. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-475-5.
  13. Morison, Samuel Eliot (1948). The Struggle for Guadalcanal, August 1942 – February 1943. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 18472361.
  14. Morison, Samuel Eliot (1949). Coral Sea, Midway and Submarine Actions, May 1942 – August 1942. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 499680479.
  15. Morison, Samuel Eliot (1950). Breaking the Bismarcks Barrier: 22 July 1942 – 1 May 1944. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 10310299.
  16. Morison, Samuel Eliot (1951). The Aleutians, Gilberts and Marshalls, June 1942 – April 1944. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 52192323.
  17. Morison, Samuel Eliot (1953). New Guinea and the Marianas, March 1944 – August 1944. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 60250702.
  18. Morison, Samuel Eliot (1958). Leyte, June 1944 – January 1945. Boston, Massachusetts: Little, Brown and Company. OCLC 52204538.
  19. Reynolds, Clark G. (1978). Famous American Admirals. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 978-1-55750-006-9. OCLC 3912797.
  20. Wheeler, Gerald E. (1994). Kinkaid of the Seventh Fleet: A Biography of Admiral Thomas C. Kinkaid, U.S. Navy. Washington, D.C.: Naval Historical Center. ISBN 978-0-945274-26-1. OCLC 31078997.
  21. Bronnen en meer informatie