Shōji Nishimura (西村 祥治, Nishimura Shōji, 30 november 1889 – 25 oktober 1944) was een Japanse admiraal die diende in de Keizerlijke Japanse Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was betrokken bij belangrijke zeeslagen zoals de Slag in de Javazee, de Slag bij Midway en de Slag in de Straat van Surigao. Nishimura kwam om het leven tijdens de Slag in de Golf van Leyte, een van de laatste grote confrontaties tussen Japan en de Verenigde Staten.
Inhouds opgave
Vroege Leven en Carrière
Jeugd en Opleiding
Shōji Nishimura werd geboren op 30 november 1889 in de prefectuur Akita, gelegen in de Tōhoku-regio van Japan. Hij werd in 1911 toegelaten tot de Keizerlijke Japanse Maritieme Academie, waar hij als 21e van de 148 cadetten in zijn klas afstudeerde. Zijn vroege maritieme ervaring begon aan boord van de gepantserde kruiser Aso en het slagschip Mikasa. Na zijn promotie tot vaandrig keerde hij kort terug naar de Aso en werd vervolgens toegewezen aan de slagkruiser Hiei.
Specialisatie en Promoties
Van 1914 tot 1915 volgde Nishimura opleidingen in marine-artillerie en torpedotechniek. Daarna diende hij op verschillende schepen, waaronder de torpedobootjager Yūgiri, de gepantserde kruiser Yakumo en de slagkruiser Haruna.
In 1917 werd hij bevorderd tot luitenant en begon hij zich te specialiseren in navigatie. Hij diende als hoofdnavigator op diverse schepen, waaronder de korvet Yamato, de torpedobootjagers Kawakaze en Tanikaze, de lichte kruisers Kitakami en Ōi, en het slagschip Hizen. In 1928 werd hij bevorderd tot luitenant-commandant en kreeg hij de rol van hoofdnavigator op de gepantserde kruiser Nisshin.
Zijn eerste commando ontving Nishimura op 1 november 1926, toen hij kapitein werd van de torpedobootjager Kiku. In de jaren daarna voerde hij het bevel over meerdere torpedobootjagers, waaronder de Wakatake, Urakaze en Shirakumo.
Tweede Wereldoorlog
Begin van de Oorlog
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog voerde Nishimura het bevel over het 4e Torpedobootjagereskader. Tijdens de Slag in de Javazee in februari 1942 leidde hij zijn eenheid naar een belangrijke overwinning tegen de geallieerde vloot.
In juni 1942 speelde Nishimura een rol in de Slag bij Midway. Hoewel deze slag een keerpunt was dat resulteerde in zware Japanse verliezen, was Nishimura betrokken bij pogingen om de Japanse posities in de Stille Oceaan te verdedigen. Later dat jaar werd hij benoemd tot commandant van de 7e Kruiservloot en nam hij deel aan de Guadalcanal-campagne.
Slag in de Golf van Leyte
Operatie Sho-Go
In 1944 werd Nishimura bevorderd tot viceadmiraal en kreeg hij het bevel over de Zuidelijke Strijdmacht als onderdeel van Operatie Sho-Go. Deze operatie was bedoeld om de Amerikaanse troepen in de Filipijnen te verslaan. Nishimura’s eenheid, bekend als Force C, bestond uit de slagschepen Fusō en Yamashiro, de zware kruiser Mogami en vier torpedobootjagers: Shigure, Michishio, Asagumo en Yamagumo.
Slag in de Straat van Surigao
In de nacht van 25 oktober 1944 voer Nishimura’s vloot door de Straat van Surigao, waar zij opgewacht werden door de Amerikaanse 7e Vloot onder leiding van admiraal Jesse Oldendorf. De Amerikaanse troepen waren beter voorbereid en beschikten over zes slagschepen, acht kruisers, 29 torpedobootjagers en 39 patrouilleboten.
De Amerikanen voerden een klassieke “T-crossing” uit, een tactiek waarbij zij de Japanse schepen van de flank bestookten. Nishimura’s eenheid werd vernietigd. De Fusō en Yamashiro werden gezonken, samen met het grootste deel van zijn vloot. Nishimura kwam om toen zijn vlaggenschip, de Yamashiro, door Amerikaans vuur werd vernietigd.
Conclusie
Shōji Nishimura’s loopbaan als admiraal in de Keizerlijke Japanse Marine weerspiegelt de uitdagingen van de Japanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel hij succes had tijdens de vroege fasen van de oorlog, zoals de Slag in de Javazee, eindigde zijn carrière tragisch in de Slag in de Straat van Surigao. Zijn dood en de nederlaag in de Straat van Surigao markeerden een van de laatste grootschalige zeeslagen van de oorlog in de Stille Oceaan.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: Unknown photographer for the IJN, Public domain, via Wikimedia Commons
- D’Albas, Andrieu (1965). Death of a Navy: Japanese Naval Action in World War II. Devin-Adair Pub. ISBN 0-8159-5302-X.
- Dull, Paul S. (1978). A Battle History of the Imperial Japanese Navy, 1941-1945. Naval Institute Press. ISBN 0-87021-097-1.
- Dupuy, Trevor N. (1992). Encyclopedia of Military Biography. I B Tauris & Co Ltd. ISBN 1-85043-569-3.
- Field, James A. (1947). The Japanese at Leyte Gulf: The Sho Operation. Princeton University Press. ASIN B0006AR6LA.
- Friedman, Kenneth (2001). Afternoon of the Rising Sun: The Battle of Leyte Gulf. Presidio Press. ISBN 0-89141-756-7.
- Parrish, Thomas (1978). The Simon and Schuster Encyclopedia of World War II. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-671-24277-6.
- Van Der Vat, Dan (1978). Pacific Campaign: The U.S.-Japanese Naval War 1941-1945. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-671-79217-2.
- Willmott, H. P. (2005). The Battle Of Leyte Gulf: The Last Fleet Action. Indiana University Press. ISBN 0-253-34528-6.
- Bronnen Mei1940
