Sebastiano Gallina: Italiaanse generaal in WOI en WOII

Foto van Sebastiano Gallina, een Italiaanse generaal die diende in koloniale oorlogen en de Tweede Wereldoorlog.
Generaal Sebastiano Gallina, veteraan van koloniale conflicten en de Tweede Wereldoorlog, gefotografeerd in zijn militaire uniform.

Sebastiano Gallina (5 oktober 1873 – 9 januari 1945) was een Italiaanse generaal die diende in de Italo-Turkse Oorlog, de Eerste Wereldoorlog, de Pacificatie van Libië, de Tweede Italo-Ethiopische Oorlog en de Tweede Wereldoorlog. Hij stond bekend als een van de meest ervaren Italiaanse generaals in koloniale oorlogsvoering vanwege zijn uitgebreide diensttijd in de Afrikaanse kolonies van Italië.

Vroege jaren en militaire loopbaan

Gallina werd op 5 oktober 1873 geboren in Cortemilia, Piemonte, als zoon van Patrizio en Camilla Genina. Op jonge leeftijd besloot hij een militaire carrière na te streven en sloot hij zich aan bij het Koninklijk Italiaans Leger als infanterieofficier. Zijn militaire loopbaan begon serieus vorm te krijgen tijdens de Italo-Turkse Oorlog (1911-1912), waarin Italië vocht om Libië te veroveren op het Ottomaanse Rijk.

De Italo-Turkse Oorlog en vroege successen

Tijdens de Italo-Turkse Oorlog, waarin Italië vocht om zijn invloed in Noord-Afrika uit te breiden, diende Gallina als luitenant in het 18e Infanterieregiment. Hij onderscheidde zich in de Slag bij Sciara-Sciat op 9 november 1911, waar hij een belangrijke bijdrage leverde aan het succes van de Italiaanse strijdkrachten. Voor zijn moed werd hij beloond met een bronzen medaille voor Militaire Dapperheid. Na afloop van de oorlog bleef hij in Libië, waar hij betrokken was bij de onderdrukking van de opstanden van lokale rebellen in de regio Fezzan in 1914 .

Eerste Wereldoorlog: van Libië naar Italië

Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog keerde Gallina terug naar Italië om te vechten aan het front. Hij werd gepromoveerd tot luitenant-kolonel en diende bij het Vijfde Legerkorps van het Italiaanse leger. Hij vocht mee in de beruchte Slag bij Caporetto, waar Italië een verpletterende nederlaag leed tegen Oostenrijks-Duitse troepen in 1917. Tijdens deze veldslag raakte Gallina tweemaal gewond, maar hij bleef standhouden en toonde uitzonderlijke moed. Voor zijn daden ontving hij een zilveren medaille voor Militaire Dapperheid .

Terugkeer naar Libië: de pacificatie van Libië

Na de Eerste Wereldoorlog keerde Gallina opnieuw terug naar Libië, dat inmiddels een Italiaanse kolonie was geworden na de Italo-Turkse Oorlog. Hij kreeg een leidende rol binnen het Koninklijk Korps van Koloniale Troepen van Tripolitanië, en nam deel aan de zogenaamde “pacificatie” van Libië. Deze campagne was bedoeld om de Libische bevolking onder controle te krijgen en Italiaanse heerschappij te vestigen over het hele gebied. Gallina onderscheidde zich wederom tijdens gevechten bij Ras El Gattara (21-22 februari 1923) en Beni Ulid (27 december 1923), waarvoor hij twee extra bronzen medailles ontving voor Militaire Dapperheid .

Zijn reputatie als effectieve koloniale commandant werd hierdoor verder versterkt, en hij bleef in Libië totdat hij eind jaren twintig werd bevorderd tot kolonel. Hij nam toen het bevel over het 43e Infanterieregiment “Forlì” op zich, waarna hij tijdelijk het leger verliet .

Tweede Italo-Ethiopische Oorlog

In maart 1935 keerde Gallina terug naar actieve dienst en werd hij naar Eritrea gestuurd om deel te nemen aan de Tweede Italo-Ethiopische Oorlog, een conflict waarin Italië probeerde Ethiopië (Abessinië) te veroveren. Hij kreeg het bevel over de 1e Gemengde Eritrese Brigade en leidde een flankcolonne tijdens de opmars naar Addis Abeba. Ondanks het feit dat hij en zijn troepen door zeer moeilijk terrein moesten trekken, slaagde Gallina erin al zijn doelstellingen te bereiken. Zijn colonne was zelfs de eerste die Addis Abeba in zicht kreeg, na een mars van meer dan 400 kilometer onder zware omstandigheden. Na de verovering van de hoofdstad werd Gallina belast met het beveiligen van de spoorlijn naar Djibouti, een cruciale verbinding voor de Italiaanse troepen .

Na de oorlog in Ethiopië werd Gallina gepromoveerd tot generaal-majoor wegens zijn verdiensten tijdens de veldtocht. Echter, zijn betrokkenheid bij oorlogsmisdaden tijdens deze oorlog leidde ertoe dat hij later door de geallieerden op een lijst van oorlogsmisdadigers werd geplaatst .

Wereldwijde conflicten en gevangenschap

Met de Italiaanse verovering van Ethiopië achter de rug, bleef Gallina in Oost-Afrika, waar hij leiding gaf aan operaties tegen guerrillatroepen die zich bleven verzetten tegen de Italiaanse bezetting. Voor zijn acties tijdens deze operaties ontving hij nog twee zilveren medailles voor Militaire Dapperheid. Hij werd in 1939 bevorderd tot luitenant-generaal .

Tweede Wereldoorlog: de Italiaanse invasie van Egypte

Op 10 juni 1940, bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, was Gallina nog steeds gestationeerd in Zuid-Libië. Ondanks zijn leeftijd (66 jaar) kreeg hij vanwege zijn uitgebreide ervaring met oorlogsvoering in Afrika het bevel over het Libische Legerkorps, bestaande uit de 1e en 2e Libische Divisie, samen met de “Maletti”-groep. Deze eenheden namen deel aan de Italiaanse invasie van Egypte in september 1940, een campagne die begon met een beperkte Italiaanse opmars over de Egyptische grens, die eindigde met de verovering van Sidi Barrani op 16 september .

Na deze eerste successen hielden de Italiaanse troepen hun positie, maar de situatie verslechterde snel. Tijdens de Britse tegenaanval in december 1940 werd Gallina’s korps vernietigd en hijzelf werd gevangengenomen. Hij werd overgebracht naar een krijgsgevangenenkamp in India, waar hij in Dehradun werd opgesloten .

Latere jaren en overlijden

Tijdens zijn gevangenschap in India onderging Gallina een ernstige mentale ineenstorting, waarna hij in maart 1943 om medische redenen werd gerepatrieerd naar Italië als onderdeel van een gevangenenruil in Turkije. Na zijn terugkeer trok hij zich terug uit het publieke leven en ging wonen in Trana, een plaats in de buurt van Turijn .

Op 9 januari 1945 kwam Gallina tragisch om het leven. Terwijl hij per trein reisde tussen Giaveno en Turijn, werd het voertuig aangevallen door geallieerde vliegtuigen en raakte hij dodelijk gewond .

Conclusie

Sebastiano Gallina’s leven en militaire loopbaan weerspiegelen de turbulente geschiedenis van Italië in de eerste helft van de 20e eeuw. Als veteraan van verschillende koloniale conflicten en beide wereldoorlogen, stond hij bekend om zijn ervaring in koloniale oorlogvoering. Zijn betrokkenheid bij de onderdrukking van opstanden in Libië en Ethiopië, evenals zijn deelname aan de Tweede Wereldoorlog in Noord-Afrika, maken hem tot een belangrijke, maar controversiële figuur in de militaire geschiedenis van Italië.

Bronnen en meer informatie

  1. Bronnen Mei1940
  2. Afbeelding: Miles Forum, Public domain, via Wikimedia Commons