
Sadae Inoue (井上 貞衛, Inoue Sadae, 5 november 1886 – 26 oktober 1961) was een generaal in het Japanse Keizerlijke Leger tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij stond aan het hoofd van de Japanse troepen tijdens de Slag om Peleliu en de Slag om Angaur, beide berucht vanwege hun intensiteit en het grote aantal slachtoffers.
Inhouds opgave
Vroege Leven en Opleiding
Sadae Inoue werd geboren in de prefectuur Kumamoto als derde zoon van een plaatselijke politieagent. Hij registreerde zijn officiële woonplaats echter in de prefectuur Kōchi. Inoue volgde militaire voorbereidingsscholen en voltooide in 1908 zijn opleiding aan de 20e klas van de Japanse Keizerlijke Legeracademie. Deze academie was destijds het belangrijkste instituut voor de militaire elite van Japan.
Begin van de Militaire Carrière
Na zijn afstuderen werd Inoue toegewezen aan het 44e Infanterieregiment van het Keizerlijke Leger. Zijn vroege carrière omvatte deelname aan de Siberische Interventie, een militaire operatie tegen bolsjewistische troepen in het oosten van Rusland. Deze interventie vond plaats in het kader van de instabiliteit na de Russische Revolutie.
Met het uitbreken van de Tweede Chinees-Japanse Oorlog kreeg Inoue het bevel over het 5e Infanterieregiment. Dit conflict markeerde een nieuwe fase in zijn loopbaan, waarin hij geleidelijk opklom binnen de militaire hiërarchie. In maart 1939 werd hij bevorderd tot generaal-majoor en kreeg hij het bevel over de 33e Divisie van het Keizerlijke Leger.
Opkomst tot Luitenant-Generaal
In 1941 werd Inoue aangesteld bij de staf van het Taiwan-leger, een cruciale militaire eenheid die belast was met de verdediging van de regio. Een jaar later, in 1942, volgde zijn promotie tot luitenant-generaal. Hij werd commandant van de 69e Divisie, gestationeerd in de provincie Shanxi in China. Tijdens zijn tijd in Shanxi gaf hij leiding aan operaties van het Japanse leger, die gericht waren op het bestrijden van Chinese guerrillagroepen in de regio.
In 1943 kreeg Inoue het bevel over de 14e Divisie, die gevestigd was in Manchukuo (het door Japan gecontroleerde Mantsjoerije). Zijn verantwoordelijkheid voor deze divisie vormde een belangrijk keerpunt, omdat het Japanse Keizerlijke Leger te maken kreeg met toenemende militaire druk van de geallieerden in de Grote Oceaan.
Gevechten in de Pacific: Slag om Peleliu en Angaur
Met de verslechterende militaire situatie voor Japan tijdens de Tweede Wereldoorlog, werd de 14e Divisie van Sadae Inoue toegewezen aan de Southern Expeditionary Army Group. Generaal Hideki Tōjō belastte Inoue persoonlijk met de verdediging van Palau, een strategisch belangrijke eilandengroep in de Stille Oceaan. Hoewel zowel Inoue als Tōjō wisten dat de verdediging waarschijnlijk niet succesvol zou zijn tegen de numerieke en technologische overmacht van de geallieerden, werd besloten dat het eiland met alle middelen verdedigd moest worden.
Slag om Peleliu
De Slag om Peleliu, die begon in september 1944, was een van de bloedigste veldslagen in de Pacific-oorlog. Inoue besloot om een defensieve strategie te hanteren die afweek van eerdere Japanse tactieken. In plaats van grootschalige banzai-aanvallen, koos hij voor een uitputtingsoorlog. Zijn troepen gebruikten het ruige terrein en uitgebreide ondergrondse fortificaties om zware verliezen toe te brengen aan de Amerikaanse mariniers. Deze aanpak resulteerde in langdurige en hevige gevechten, met grote verliezen aan beide zijden.
Slag om Angaur
Tegelijkertijd voerde Inoue het bevel over de verdediging van Angaur, een kleiner eiland in de Palau-groep. Ook hier maakte hij gebruik van een defensieve opstelling. Hoewel de Japanse troepen sterk in de minderheid waren, wisten ze de Amerikaanse opmars tijdelijk te vertragen. Uiteindelijk werden beide eilanden ingenomen door de geallieerden, maar tegen aanzienlijke kosten.
De Japanse strategie in deze veldslagen, onder leiding van Inoue, heeft geleid tot discussie onder historici. Sommigen beschouwen het als een pragmatische poging om de geallieerde opmars te vertragen, terwijl anderen wijzen op de menselijke kosten van dergelijke langdurige gevechten.
Latere Leven en Veroordeling
Na de oorlog werd Sadae Inoue gearresteerd door de Amerikaanse bezettingsautoriteiten en naar Guam gedeporteerd. Hier werd hij berecht voor klasse B- en klasse C-oorlogsmisdaden, in verband met het niet voorkomen van de executie van drie Amerikaanse piloten die gevangen waren genomen op Palau. In 1949 werd hij ter dood veroordeeld op grond van nalatigheid in bevelvoering.
Zijn doodvonnis werd in 1951 omgezet in een levenslange gevangenisstraf, en in 1953 werd hij vrijgelaten. Na zijn vrijlating keerde Inoue terug naar Japan, waar hij in 1961 overleed.
Conclusie
Sadae Inoue’s militaire carrière illustreert de complexe en vaak tragische aard van de oorlogvoering in de Stille Oceaan. Zijn beslissingen in de Slag om Peleliu en Angaur weerspiegelen zowel de strategische uitdagingen als de onmenselijke gevolgen van oorlog. Hoewel hij na de oorlog veroordeeld werd, blijft zijn rol een belangrijk studieobject voor historici die de Tweede Wereldoorlog analyseren.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: See page for author, Public domain, via Wikimedia Commons
- Hallas, James H. (1994). The Devil’s Anvil: The Assault on Peleliu. Praeger Publishers. ISBN 978-0-275-94646-7.
- Hayashi, Saburo; Cox, Alvin D. (1959). Kogun: The Japanese Army in the Pacific War. Quantico, Virginia: The Marine Corps Association. ISBN 978-0-935856-05-7.
- Morison, Samuel Eliot (1958). Leyte: June 1944 – Jan 1945, vol. 12 of History of United States Naval Operations in World War II. Little, Brown and Company. ISBN 978-0-316-58317-6.
- Ross, Bill D. (1991). Peleliu: Tragic Triumph. Random House. ISBN 978-0-394-56588-6.
- Bronnen Mei1940