Paul J. Mueller: Generaal in Twee Wereldoorlogen

Major General Paul J. Mueller, bevelhebber van de Amerikaanse aanval op Angaur tijdens de Tweede Wereldoorlog, in 1944.
Major General Paul J. Mueller leidt de Amerikaanse troepen tijdens de aanval op Angaur in de Palau-eilanden, 1944.

Paul John Mueller werd geboren op 16 november 1892 in Union, Missouri. Na zijn middelbare schoolopleiding trad hij in juni 1911 toe tot de United States Military Academy (USMA) in West Point, New York. Hij voltooide zijn opleiding in juni 1915, onderdeel van de beroemde lichting bekend als “the class the stars fell on”. Deze groep omvatte ook toekomstige generaals zoals Dwight D. Eisenhower, Omar Bradley en James Van Fleet.

Bij zijn afstuderen werd Mueller benoemd tot 2e luitenant in de infanterie. Zijn eerste opdrachten waren bij het 21e Infanterieregiment, gestationeerd in Vancouver Barracks, Washington. Later diende hij in San Diego, Californië, en patrouilleerde hij langs de grens met Mexico bij Nogales, Arizona.

Eerste Wereldoorlog

Met de Amerikaanse toetreding tot de Eerste Wereldoorlog in april 1917 werd Mueller instructeur in het kamp Presidio of San Francisco. Vervolgens werd hij overgeplaatst naar het 64e Infanterieregiment, onderdeel van de 7e Divisie, en werd hij voorbereid op uitzending naar het westelijke front.

In juni 1918 arriveerde Mueller in Frankrijk en werd op 25-jarige leeftijd gepromoveerd tot major. Hij nam het bevel over het 1e Bataljon van het 64e Infanterieregiment. Onder zijn leiding nam het bataljon deel aan gevechten in de Marbache Sector, langs de Moezel. Voor zijn dapperheid op 10 oktober 1918, nabij het Bois de Puvenelle, ontving hij de Silver Star.

Interbellum: Tussen de Wereldoorlogen

Na de oorlog keerde Mueller in juni 1919 terug naar de Verenigde Staten en bekleedde verschillende functies in infanteriecommando’s en stafrollen. Hij keerde in 1920 terug naar Europa als lid van de bezettingsmacht in Koblenz, Duitsland, waar hij tot 1922 gestationeerd was.

Professionele Opleiding en Stafrollen

In 1923 rondde Mueller de opleiding aan de Command and General Staff School in Fort Leavenworth, Kansas, af. Tijdens zijn tijd daar ontmoette en trouwde hij op 20 juni 1923 met Margaret Martin Brown. In 1928 voltooide hij de cursus aan het U.S. Army War College, gevolgd door een korte training aan de Chemical Warfare School.

Tussen 1931 en 1934 diende Mueller in de War Plans Division van de General Staff. Vervolgens was hij verbonden aan het 29e Infanterieregiment in Fort Benning, Georgia. Als lt. colonel werkte hij ook als instructeur aan de Command and General Staff School, een functie die hij tot 1940 bekleedde. Hier ontwikkelde hij de training van infanteristen, een cruciaal onderdeel van de voorbereidingen op de Tweede Wereldoorlog.

Tweede Wereldoorlog: Commandant van de 81e Infanteriedivisie

In augustus 1942, na de Amerikaanse toetreding tot de oorlog, kreeg Mueller het bevel over de 81e Infanteriedivisie, ook bekend als de Wildcat Division. Hij leidde de eenheid door intensieve trainingsfases in de Verenigde Staten, voordat deze in 1944 werd ingezet in de Pacific War.

Slag om de Palau-eilanden

Op 17 september 1944 leidde Mueller de 81e Divisie in de aanval op Angaur Island, onderdeel van de Palau-eilanden. Terwijl de meeste troepen Angaur binnentrokken, voegde het 321e Regimental Combat Team (RCT) zich bij de 1e Marinedivisie in de strijd om Peleliu Island. Het 321e RCT was ook verantwoordelijk voor de inname van Ngesebus, Kongauru en andere strategische eilanden.

Mueller kreeg erkenning voor zijn leiderschap en werd onderscheiden met de Navy Distinguished Service Medal. In de officiële citatie wordt zijn vaardigheid geprezen in het uitvoeren van een landing op zwaar verdedigd terrein, het leiden van aanvallen tegen goed voorbereide vijandelijke posities, en het faciliteren van de ontwikkeling van een luchtmachtbasis onder uitdagende omstandigheden.

Latere Operaties

Na de campagnes op de Palau-eilanden leidde Mueller zijn divisie in verdere operaties, waaronder de inname van Pulo Anna Island en Kyangel Atoll. Vanaf mei 1945 nam de 81e deel aan opruimingsoperaties op Leyte, Filipijnen, voordat ze op 18 september 1945 begon aan bezettingsdienst in Japan.

Bezettingsdienst in Japan en de Laatste Fasen van de Oorlog

Na de overwinning in de Tweede Wereldoorlog kreeg Mueller’s 81e Infanteriedivisie een nieuwe rol als bezettingsmacht in Japan. Op 18 september 1945 begon hij met zijn troepen de bezettingsoperaties, waarbij de focus lag op het herstellen van orde en het faciliteren van de wederopbouw in de nasleep van de oorlog. De bezetting onderstreepte Mueller’s bekwaamheid om complexe militaire en bestuurlijke uitdagingen aan te pakken in een nieuw diplomatiek klimaat.

In januari 1946 werd de 81e Infanteriedivisie gedeactiveerd. Daarna kreeg Mueller het bevel over de 86e Infanteriedivisie, waarin hij diende tot april 1946. Dit markeerde een overgangsperiode naar een post-oorlogse focus in zijn militaire carrière.

Naoorlogse Carrière

Na zijn commando over de 86e Divisie diende Mueller als Chief of Staff voor de Supreme Commander for the Allied Powers (SCAP) in Tokio, Japan. Hier werkte hij onder leiding van Generaal Douglas MacArthur en speelde hij een belangrijke rol in de hervorming en reorganisatie van Japanse instellingen tussen 1946 en 1949.

Na zijn diensttijd in Japan keerde Major General Paul J. Mueller terug naar de Verenigde Staten. Hier werd hij benoemd tot plaatsvervangend commandant van het Third Army, een rol die hij bekleedde van 1949 tot 1950. Vervolgens werd hij aangesteld als hoofd van de Career Management Division van het Amerikaanse leger. Deze afdeling speelde een belangrijke rol in het structureren en ontwikkelen van loopbaantrajecten voor officieren, een taak die essentieel was voor het professionaliseren van de Amerikaanse krijgsmacht in de naoorlogse periode.

Pensioen en Overlijden

Na een militaire carrière van bijna 40 jaar vestigde Mueller zich in Washington, D.C., waar hij een rustig leven leidde. Op 25 september 1964 overleed hij aan een hartaanval. Hij werd met militaire eer begraven op Arlington National Cemetery, een plek die symbool staat voor zijn toewijding en dienst aan zijn land.

Bronnen en meer informatie

  1. Afbeelding: US Army, Public domain, via Wikimedia Commons
  2. Tucker, Spencer (2001). Who’s Who in Twentieth Century Warfare. Routledge. ISBN 978-0-415-23497-9.
  3. Gayle, Gordon D. (1996). Bloody Beaches: The Marines at Peleliu. Washington, D.C.: Marine Corps Historical Center. ISBN 978-0-7881-3781-5.
  4. Bronnen Mei1940