Paul Gustav Völckers: Duitse generaal in de Tweede Wereldoorlog

Paul Gustav Völckers, Duitse generaal, tijdens een moment van de Parade of the Vanquished in de Tweede Wereldoorlog.
Paul Gustav Völckers, generaal van de Wehrmacht, vastgelegd tijdens een historisch moment in de Tweede Wereldoorlog.

Paul Gustav Völckers (* 15 maart 1891 in Kiel; † 23 januari 1946 in Wladimir, Sovjet-Unie) was een Duitse officier die uiteindelijk de rang van General der Infanterie in de Wehrmacht bereikte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn militaire loopbaan overspant beide wereldoorlogen en omvat diverse belangrijke functies en gebeurtenissen. Hieronder volgt een overzicht van zijn leven en loopbaan, gebaseerd op betrouwbare bronnen.

Vroege Leven en Militaire Loopbaan in de Eerste Wereldoorlog

Paul Gustav Völckers trad in maart 1910 als Fähnrich (vaandrig) toe tot het Duitse leger. Tijdens de Eerste Wereldoorlog diende hij als officier, onder meer als compagniecommandant bij het 5. Garde-Regiment zu Fuß. Gedurende de oorlog bereikte hij de rang van Oberleutnant en vervulde hij de rol van ordonnansofficier bij het Infanterie-Regiment 27​.

Zijn ervaringen in de Eerste Wereldoorlog legden de basis voor zijn verdere militaire loopbaan. De oorlog, die in 1918 eindigde met de wapenstilstand, betekende een grote overgangsperiode voor Duitse officieren zoals Völckers. Na de oorlog sloot hij zich aan bij de Reichswehr, het beperkt toegestane leger van de Weimarrepubliek​.

Dienst in de Reichswehr en de Weg naar de Wehrmacht

In de jaren na de Eerste Wereldoorlog bekleedde Völckers diverse posities binnen de Reichswehr. Hij diende als commandant en stafchef in verschillende eenheden. Deze periode kenmerkte zich door politieke instabiliteit en de beperkingen opgelegd door het Verdrag van Versailles. Ondanks deze uitdagingen ontwikkelde Völckers zich tot een ervaren officier​.

Met de oprichting van de Wehrmacht in 1935 en de geleidelijke herbewapening van Duitsland kreeg Völckers de gelegenheid om een prominentere rol te spelen. In februari 1937 werd hij benoemd tot commandant van het Infanterie-Regiment 115, onderdeel van de 33. Infanterie-Divisie. Onder zijn bevel nam dit regiment deel aan de Duitse invasie van Frankrijk in 1940, ook bekend als de Westfeldzug​.

Rol in Bulgarije en de Tweede Wereldoorlog

Na de veldtocht in het Westen kreeg Völckers nieuwe verantwoordelijkheden. In april 1941 werd hij benoemd tot eerste bevelhebber van de Duitse Heeresmission in Bulgarije. Tot juli 1941 diende hij als generaal bij de Koninklijk-Bulgaarse legerleiding en daarna als chef van de Duitse opleidingsstaf. Deze functie omvatte ook de rol van militair attaché in Sofia​.

Bulgarije was tijdens de Tweede Wereldoorlog een bondgenoot van Duitsland, en Völckers speelde een sleutelrol in de militaire samenwerking tussen de twee landen. Zijn taken omvatten het adviseren en opleiden van Bulgaarse troepen, evenals het coördineren van Duitse militaire activiteiten in de regio​.

Operatie Mars en Commandeur van de 78e Infanteriedivisie

In januari 1942 werd Völckers benoemd tot commandant van de 78e Infanteriedivisie. Deze eenheid werd ingezet aan het Oostfront en speelde een rol in Operatie Mars, een grote Sovjetoffensief in de winter van 1942. Tijdens deze operatie leed de divisie zware verliezen en werd bijna volledig vernietigd. Ondanks deze tegenslag ontving Völckers in december 1942 het Ridderkruis van het IJzeren Kruis, een van de hoogste militaire onderscheidingen van Duitsland​.

In september 1942 werd hij bevorderd tot Generalleutnant en bleef hij actief aan het Oostfront. Zijn leiderschap werd gekenmerkt door uitdagende omstandigheden en voortdurende gevechten tegen Sovjettroepen​.

Bevelhebber van het XXVIIe Legerkorps en Gevangenneming

In juni 1943 kreeg Völckers het bevel over het XXVIIe Legerkorps. In deze rol leidde hij Duitse troepen tijdens enkele van de meest kritieke fasen van de oorlog aan het Oostfront. In september 1943 werd hij bevorderd tot General der Infanterie, een van de hoogste rangen in het Duitse leger​.

Tijdens Operatie Bagration, een grootschalig Sovjetoffensief in de zomer van 1944, werd Völckers op 9 juli gevangen genomen door Sovjettroepen. Dit gebeurde in de regio Mogilev in Wit-Rusland, waar zijn legerkorps zwaar onder druk stond​.

Activiteiten in Gevangenschap en Overlijden

Tijdens zijn gevangenschap in de Sovjet-Unie was Völckers betrokken bij het Bund Deutscher Offiziere, een organisatie van krijgsgevangen Duitse officieren die samenwerkten met het Nationaal Comité voor een Vrij Duitsland. Hij ondertekende diverse oproepen aan het Duitse volk en de Wehrmacht, waarin werd opgeroepen tot het beëindigen van de oorlog en de afzetting van Adolf Hitler​.

Völckers overleed op 23 januari 1946 in gevangenschap in de Sovjet-Unie. Zijn dood markeerde het einde van een loopbaan die zowel successen als tegenslagen omvatte​.

Militaire Onderscheidingen

Paul Gustav Völckers ontving tijdens zijn militaire loopbaan meerdere onderscheidingen, waaronder:

  • IJzeren Kruis (1914), IIe en Ie Klasse
  • Spange zum Eisernen Kreuz, IIe en Ie Klasse
  • Duits Kruis in Goud (1 april 1942)
  • Ridderkruis van het IJzeren Kruis (11 december 1942)​.

Conclusie

Paul Gustav Völckers was een Duitse officier wiens militaire loopbaan zich uitstrekte over beide wereldoorlogen. Hij diende in uiteenlopende rollen, van frontofficier in de Eerste Wereldoorlog tot generaal en bevelhebber tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel zijn loopbaan eindigde in gevangenschap en uiteindelijk zijn dood in 1946, weerspiegelt zijn verhaal de complexiteit en uitdagingen van de militaire geschiedenis in de 20e eeuw.

Bronnen en meer informatie

  1. Afbeelding: Проконвоирование военнопленных немцев через Москву, Public Domain, Via Wiki commens
  2. Günter Wegner (1996). Stellenbesetzung der Deutschen Heere 1815-1939. Biblio Verlag. ISBN 978-3-7648-1779-4.
  3. Samuel W. Mitcham (2007). German Order of Battle: 1st-290th Infantry Divisions in World War II. Stackpole Books. ISBN 978-0-8117-3416-5.
  4. Erich Kosthorst (1998). Die Geburt der Tragödie aus dem Geist des Gehorsam: Deutschlands Generäle und Hitler – Erfahrungen und Reflexionen eines Frontoffiziers. Bouvier Verlag. ISBN 978-3-416-02755-7.
  5. Veit Scherzer (2007). Ritterkreuzträger 1939–1945: Die Inhaber des Eisernen Kreuzes von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündete Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchivs. Scherzers Militaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
  6. Bronnen Mei1940