De Nakajima G8N Renzan (連山, “Bergketen”) was een viermotorige langeafstandsbommenwerper die werd ontwikkeld voor de Japanse Keizerlijke Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit geavanceerde vliegtuig, met als marine-aanduiding “Type 18 land-based attack aircraft” (十八試陸上攻撃機), kreeg van de Geallieerden de codenaam “Rita”. Ondanks het veelbelovende ontwerp en de vooruitgang in de ontwikkeling, werd de productie van de G8N uiteindelijk stopgezet door de toenemende oorlogsomstandigheden en schaarste aan essentiële materialen.
Inhouds opgave
Ontwerp en ontwikkeling
Eerste specificaties en ontwerpvereisten
In februari 1943 stelde de Japanse Keizerlijke Marine eisen aan Nakajima Aircraft Company voor de ontwikkeling van een viermotorige bommenwerper. Het ontwerp moest voldoen aan een eerder gestelde specificatie voor een langeafstandsbommenwerper die vanaf het land zou opereren. Op 14 september 1943 werden de uiteindelijke specificaties uitgegeven, waarin een vliegtuig werd geëist dat een topsnelheid van 320 knopen (590 km/h) kon bereiken, met een bommenlast van 4.000 kg (8.800 lb) over een afstand van 2.000 zeemijlen (3.700 km). Bij een verminderde bommenlast zou het vliegtuig een bereik moeten hebben van 4.000 zeemijlen (7.400 km).
Ontwerpkenmerken en technische innovaties
Nakajima’s ontwerp voor de G8N Renzan omvatte een middelhoog gemonteerde vleugel met een klein oppervlak en een hoge aspect ratio. Het vliegtuig was voorzien van een intrekbaar driepootlandingsgestel en een grote enkelvoudige staartvin. De aandrijving werd verzorgd door vier Nakajima NK9K-L “Homare” 24 luchtgekoelde radiale motoren, elk met een vermogen van 2.000 pk (1.500 kW) voor het opstijgen. Deze motoren waren uitgerust met Hitachi 92 turbosuperchargers en dreven vierbladige constant-speed metalen propellers aan. Voor extra koeling werden tegenroterende ventilatoren binnen de motorgondels geplaatst.
Wat bewapening betreft, was de G8N uitgerust met zes 20 mm Type 99 kanonnen, geplaatst in dorsale, ventrale en staarttorens. Daarnaast waren er twee 13 mm Type 2 machinegeweren in de neustoren en nog eens twee in de zijposities van de romp gemonteerd. De bommenlast varieerde van twee 2.000 kg (4.409 lb) bommen als maximale lading tot vier 250 kg (551 lb) bommen als standaardlading.
Prototypen en testfase
Het eerste prototype van de G8N Renzan werd in oktober 1944 voltooid en in januari 1945 aan de marine geleverd voor testen. In totaal werden er drie prototypes gebouwd, waarvan de laatste in juni 1945 werd vernietigd tijdens een aanval door Amerikaanse marinevliegtuigen. Ondanks enkele kleine problemen met de turbosuperchargers, presteerde de Renzan naar tevredenheid. De marine hoopte op een totale productie van 16 prototypes en 48 productieversies van de G8N1 tegen september 1945. Echter, door de verslechterende oorlogsomstandigheden en een kritisch tekort aan lichte aluminiumlegeringen werd het project in juni van dat jaar geannuleerd.
Operationele geschiedenis
Korte operationele levensduur en annulering
Hoewel de G8N Renzan in potentie een zeer capabele langeafstandsbommenwerper was, werd het vliegtuig nooit volledig operationeel ingezet. De snelle achteruitgang van de oorlogssituatie voor Japan, in combinatie met de toenemende schaarste aan materialen zoals aluminium, leidde tot de annulering van het project. Er waren plannen om 48 productieversies van de G8N1 te bouwen, maar deze werden nooit gerealiseerd. De vernietiging van het derde prototype door een aanval van Amerikaanse maritieme vliegtuigen markeerde het begin van het einde voor het project.
Voorstellen voor varianten
Er waren verschillende voorstellen voor varianten van de G8N, waarvan er geen verder dan de ontwerpfase zijn gekomen. Een voorgestelde variant, de G8N2 Renzan-Kai Model 22, zou worden aangedreven door vier Mitsubishi MK9A radiale motoren van elk 2.200 pk. Deze versie was ook ontworpen om de luchtgelanceerde Ohka Type 33 Special Attack Bomber te dragen.
Een ander voorstel was de G8N3 Renzan-Kai Model 23, die net voor de overgave van Japan in augustus 1945 in overweging werd genomen. Deze versie zou volledig uit staal worden vervaardigd vanwege het tekort aan aluminium. Echter, de beëindiging van de vijandelijkheden maakte een verdere ontwikkeling onmogelijk.
Nasleep en invloed
Na de oorlog werd een prototype van de G8N Renzan naar de Verenigde Staten overgebracht voor evaluatie door de United States Army Air Forces (USAAF). Het vliegtuig werd geschilderd in USAAF-markeringen en onderworpen aan verschillende testen. Uiteindelijk werd het toestel gesloopt en is er vandaag de dag geen enkel exemplaar van de G8N bewaard gebleven.
Specificaties van de Nakajima G8N Renzan
Algemene kenmerken
- Bemanning: 10
- Lengte: 22,935 m (75 ft 3 in)
- Spanwijdte: 32,54 m (106 ft 9 in)
- Hoogte: 7,2 m (23 ft 7 in)
- Vleugeloppervlak: 112 m² (1.210 sq ft)
- Vleugelprofiel: root: K251; tip: K159
- Leeggewicht: 17.400 kg (38.360 lb)
- Totaalgewicht: 26.800 kg (59.084 lb)
- Maximaal startgewicht: 32.150 kg (70.879 lb)
- Aandrijving: 4 × Nakajima NK9K-L Homare 24 18-cilinder luchtgekoelde radiale motoren, 1.500 kW (2.000 pk) elk voor opstijgen, 1.380 kW (1.850 pk) op 8.000 m (26.000 ft)
- Propellers: 4-bladige constant-speed metalen propellers
Prestatie
- Maximale snelheid: 593 km/h (368 mph, 320 kn) op 8.000 m (26.000 ft)
- Kruissnelheid: 370 km/h (230 mph, 200 kn) op 4.000 m (13.000 ft)
- Bereik: 3.945 km (2.451 mi, 2.130 nmi)
- Ferrybereik: 7.464 km (4.638 mi, 4.030 nmi)
- Dienstplafond: 10.200 m (33.500 ft)
- Stijgsnelheid: 8.000 m (26.000 ft) in 17 minuten 34 seconden
- Vleugelbelasting: 239,3 kg/m² (49,0 lb/sq ft)
- Vermogen/gewicht: 0,2191 kW/kg (0,1333 hp/lb)
Bewapening
- Kanonnen:
- 6 × 20 mm Type 99 kanon – 2 in de dorsale, ventrale en staarttorens
- 2 × 13 mm Type 2 machinegeweren in de neustoren
- 2 × 13 mm Type 2 machinegeweer in de rompszijde
- Bommen:
- 2 × 2.000 kg (4.409 lb) bommen – maximaal
- 4 × 250 kg (551 lb) bommen – normaal
Conclusie
De Nakajima G8N Renzan vertegenwoordigt een van de meest ambitieuze luchtvaartprojecten van de Japanse Keizerlijke Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vliegtuig was bedoeld als een krachtige langeafstandsbommenwerper met het potentieel om diep in vijandelijk gebied toe te slaan. Ondanks het geavanceerde ontwerp en de belofte die het toestel bood, werd het project uiteindelijk geannuleerd door de ongunstige omstandigheden waarin Japan zich aan het einde van de oorlog bevond. Het lot van de G8N is exemplarisch voor de vele ambitieuze militaire technologieën die nooit volledig tot bloei kwamen als gevolg van de snelle veranderingen in de oorlogsdynamiek en de steeds kritieker wordende materiaalschaarste.
Bronnen en meer informatie
- Francillon, René J. Japanese Aircraft of the Pacific War. Naval Institute Press, 1979. ISBN 0-87021-313-X.
- Mikesh, Robert C., and Shorzoe Abe. Japanese Aircraft 1910-1941. Putnam Aeronautical Books, 1990. ISBN 0-85177-840-2.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: Nakajima G8N1 Renzan Public Domain Wiki Commens
