MG 18 TuF: Duits zwaar machinegeweer voor tanks en vliegtuigen

De MG 18 TuF, een Duits zwaar machinegeweer uit WO I, ontworpen voor zowel antitank- als luchtafweerrollen.
De MG 18 TuF was ontworpen om tanks en vliegtuigen te bestrijden tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar werd nooit grootschalig ingezet.

Het Maschinengewehr 18 Tank und Flieger, beter bekend als de MG 18 TuF, was een Duits zwaar machinegeweer, ontworpen voor zowel anti-tank- als luchtafweertaken. Ontwikkeld aan het einde van de Eerste Wereldoorlog, vuurde het het krachtige 13,25 × 92 mm SR pantserdoorborende patroon af, dat later ook werd gebruikt in het Mauser 1918 T-Gewehr antitankgeweer.

Specificaties van de MG 18 TuF

De MG 18 TuF was een indrukwekkend wapen, niet alleen vanwege zijn multifunctionele inzetbaarheid, maar ook door zijn aanzienlijke fysieke afmetingen en gewicht. Hieronder volgt een overzicht van de technische specificaties:

  • Gewicht:
    • Totaal: 133,7 kg (294,8 lb)
    • Wapen: 37 kg (81,6 lb)
    • Affuit: 86 kg (189,6 lb)
  • Lengte: 1.590 mm (62,6 in)
  • Looplengte: 960,1 mm (37,8 in)
  • Munitie: 13×92mm TuF (pantserdoorborende patronen)
  • Sluitsysteem: Kort-rekyl, klemsluiting
  • Vuursnelheid:
    • 500 schoten per minuut (theoretisch)
    • 300 schoten per minuut (praktisch)
  • Mondingssnelheid: 550 m/s (1.804 ft/s)
  • Effectief schietbereik: 500 meter (horizontaal)
  • Maximaal schietbereik:
    • Horizontaal: 6.400 meter
    • Verticaal: 3.000 meter
  • Voedingssysteem: 75-patronen riem (anti-tank), 50-patronen trommel (luchtafweer)

Deze technische gegevens benadrukken de veelzijdigheid en het aanzienlijke vermogen van het wapen, maar ook de nadelen van zijn gewicht en complexiteit.

Ontstaansgeschiedenis van de MG 18 TuF

De ontwikkeling van de MG 18 TuF is onlosmakelijk verbonden met de opkomst van tanks op het slagveld tijdens de Eerste Wereldoorlog. Britse en Franse tanks begonnen een belangrijke rol te spelen aan het westelijk front in 1916 en 1917. Het Duitse leger had dringend behoefte aan wapens die deze nieuwe dreiging konden tegengaan.

De ontwikkeling van een nieuw wapen

In oktober 1917 kondigde de Gewehr Prüfungs Kommission (GPK), handelend namens het Duitse Ministerie van Oorlog, een competitie aan voor de ontwikkeling van een automatisch wapen dat in staat was de nieuwe 13,25 × 92 mm SR munitie af te vuren. Deze munitie was speciaal ontworpen door de Polte patroonfabriek in Maagdenburg voor het vernietigen van tanks . Twee fabrikanten streden uiteindelijk om het contract: Rheinmetall en Maschinenfabrik Augsburg-Nürnberg (MAN).

Selectieproces en goedkeuring

De ontwerpen van beide fabrikanten waren aanzienlijk verschillend. Rheinmetall stelde een machinegeweer voor met een bovenop gemonteerde magazijntrommel, vergelijkbaar met het Britse Lewis-geweer, terwijl MAN koos voor een riemgevoed wapen. Na verschillende tests en aanpassingen werd het ontwerp van MAN op 13 augustus 1918 officieel goedgekeurd door het Duitse leger .

Beperkte productie en het einde van de oorlog

Ondanks de goedkeuring was de geplande massaproductie van het wapen (er zouden 4.000 eenheden geproduceerd worden vanaf januari 1919) zeer beperkt. Geschat wordt dat slechts 50 MG 18 TuF-geweren daadwerkelijk werden vervaardigd voor het tekenen van de wapenstilstand op 11 november 1918 . Dit beperkte productieaantal werd beïnvloed door verschillende factoren, zoals de hoge kosten, de complexiteit van het wapen en de logistieke moeilijkheden rondom de mobiliteit van het systeem. De ineenstorting van het Duitse Keizerrijk en het Verdrag van Versailles, dat strikte beperkingen oplegde aan de ontwikkeling en productie van wapens, maakten een definitief einde aan de verdere ontwikkeling van de MG 18 TuF.

Beschrijving en werking van de MG 18 TuF

De MG 18 TuF was in veel opzichten een vergrootte versie van de MG 08, een zwaar machinegeweer dat op zijn beurt gebaseerd was op het Maxim-geweer. Net als de Maxim werkte de MG 18 volgens het principe van kort-rekyl met een klemsluitsysteem. Dit betekent dat het wapen, nadat het gespannen en afgevuurd was, automatisch door bleef vuren zolang de trekker ingedrukt bleef of totdat alle munitie verbruikt was .

Munitie en prestaties

De MG 18 vuurde hetzelfde 13,25 × 92 mm SR-pantserdoorborende projectiel af als het Mauser 1918 T-Gewehr antitankgeweer. Hoewel de loop van de MG 18 korter was, waardoor de mondingssnelheid lager uitviel (550 m/s vergeleken met 785 m/s voor het T-Gewehr), had het nog steeds voldoende kracht om 20 mm gehard staal op 100 meter te penetreren en 15 mm op 300 meter .

Luchtafweer en antitankrol

De MG 18 was ontworpen voor twee verschillende taken: als antitank- en als luchtafweerwapen. In de antitankrol werd het gevoed door een 75-patronen riem, terwijl het in de luchtafweerrol gebruikmaakte van een 50-patronen trommel. Door het aanzienlijke gewicht van het wapen en zijn affuit, wat samen meer dan 130 kg woog, was een team van zes man nodig om het wapen te bedienen. Dit maakte de MG 18 minder mobiel en moeilijker inzetbaar in het snel veranderende slagveld.

De rol van de MG 18 TuF in de Eerste Wereldoorlog

Hoewel de MG 18 TuF nooit in grootschalige gevechten werd ingezet, biedt het wapen een fascinerende blik op de ontwikkelingen in de oorlogsvoering tijdens de laatste fase van de Eerste Wereldoorlog. De Duitse militaire planners zochten naar oplossingen voor de opkomst van tanks en vliegtuigen, wat leidde tot innovatieve maar complexe wapens zoals de MG 18 TuF.

Technologische vooruitgang en beperkingen

De MG 18 TuF vertegenwoordigt een belangrijk technologisch experiment in de overgang van traditionele infanterieoorlogsvoering naar een tijdperk waarin mechanisatie en luchtmacht een steeds grotere rol speelden. Ondanks de innovatieve concepten van het wapen was het door zijn gewicht, complexiteit en logistieke uitdagingen beperkt in zijn praktische inzetbaarheid .

Invloed op toekomstige wapenontwikkeling

Na de oorlog en door de beperkingen van het Verdrag van Versailles stopte de verdere ontwikkeling van de MG 18 TuF. Toch had het wapen invloed op de wapenontwikkeling in de daaropvolgende decennia. Veel van de lessen die werden geleerd bij de ontwikkeling van antitankwapens en luchtafweergeschut tijdens de Eerste Wereldoorlog, werden in latere conflicten toegepast. De opkomst van gespecialiseerde antitank- en luchtafweerwapens in de Tweede Wereldoorlog is hier een direct gevolg van.

Conclusie

De MG 18 TuF was een innovatief maar imperfect wapen dat het resultaat was van de snelle technologische vooruitgang tijdens de Eerste Wereldoorlog. Hoewel het zijn volledige potentieel nooit bereikte vanwege de vroege beëindiging van de oorlog en de beperkingen van het Verdrag van Versailles, blijft het een belangrijk voorbeeld van de zoektocht naar wapens die meerdere dreigingen konden neutraliseren, zoals tanks en vliegtuigen. Het beperkte aantal geproduceerde exemplaren en de afwezigheid van het wapen op het slagveld benadrukken echter de praktische uitdagingen waarmee de Duitse wapenindustrie destijds werd geconfronteerd.

Bronnen en meer informatie

  1. John Walter, Guns of the Reich, Arms & Armour Press, 1978.
  2. Ian V. Hogg, German Artillery of World War One, Secker & Warburg, 1975.
  3. “Maschinengewehr 18 TuF,” Forgotten Weapons, www.forgottenweapons.com.
  4. Mark Galeotti, World War I: The Essential Reference Guide, ABC-CLIO, 2013.
  5. Afbeelding: MG 18 TuF CC BY-SA 4.0 via Wiki Commens