De Kishinami was een torpedobootjager van de Yūgumo-klasse, ontworpen en gebouwd door de Keizerlijke Japanse Marine tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze schepen speelden een belangrijke rol in maritieme operaties, dankzij hun snelheid, bewapening en veelzijdigheid.
Inhouds opgave
Ontwerp en Technische Specificaties
De Yūgumo-klasse, waartoe de Kishinami behoorde, was een verbeterde versie van de eerdere Kagerō-klasse. Met kleine aanpassingen aan hun bewapening en anti-luchtafweer bood deze klasse betere prestaties op zee.
Technische Specificaties
- Afmetingen en gewicht: De Kishinami had een totale lengte van 119,17 meter, een breedte van 10,8 meter en een diepgang van 3,76 meter. Ze woog 2.110 ton bij standaard belading en 2.560 ton bij volle belading.
- Aandrijving en snelheid: De torpedobootjager werd aangedreven door twee Kampon stoomturbines, gevoed door drie Kampon ketels. Dit systeem genereerde een vermogen van 52.000 pk, wat een topsnelheid van 35 knopen mogelijk maakte.
- Bemanning: Het schip bood plaats aan 228 bemanningsleden, waaronder officieren en matrozen.
Bewapening
De Kishinami beschikte over een bewapening die veelzijdig was in verhouding tot haar grootte:
- Hoofdgeschut: Zes Type 3 127 mm kanonnen, verdeeld over drie dubbeltorens.
- Anti-luchtafweergeschut: Aanvankelijk vier Type 96 25 mm kanonnen, later uitgebreid tot meer dan 20 eenheden.
- Torpedo’s: Acht torpedobuizen voor de gevreesde Type 93 “Long Lance”-torpedo’s, met één herlaadset per buis.
- Dieptebommen: Twee dieptebomwerpers met in totaal 36 dieptebommen, bedoeld voor anti-onderzeeër operaties.
De bewapening van de Yūgumo-klasse werd tijdens de oorlog regelmatig aangepast om het hoofd te bieden aan de toenemende dreiging vanuit de lucht. Door verbeteringen beschikte de Kishinami uiteindelijk over meer luchtafweergeschut en radarapparatuur.
Radar en sensoren
Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef de radar- en sonarontwikkeling van de Keizerlijke Japanse Marine achter bij die van de geallieerden. De Japanse torpedobootjagers, waaronder de Kishinami, waren uitgerust met basisradars zoals de Type 22 (voor oppervlaktebewaking) en Type 13 (voor luchtdetectie). Deze technologieën waren echter minder effectief en betrouwbaar dan de geavanceerde systemen van de geallieerden. De Japanse radar kon doelen detecteren, maar bood onvoldoende precisie voor gevechtscoördinatie, wat resulteerde in een beperkte operationele waarde.
Sonarapparatuur, essentieel voor anti-onderzeeëroperaties, bleef ook onderontwikkeld. Hoewel schepen zoals de Kishinami waren uitgerust met sonar en dieptebommen, konden ze niet concurreren met de nauwkeurige detectie- en aanvalsmogelijkheden van geallieerde schepen.
Operationele Geschiedenis
De Kishinami trad in dienst in de eerste helft van de Tweede Wereldoorlog en nam deel aan verschillende belangrijke operaties in de Stille Oceaan.
Rol in Zeeslagen
- Onderzeebootbestrijding: Op 29 februari 1944 nam de Kishinami deel aan de vernietiging van de Amerikaanse onderzeeboot USS Trout, waarbij alle 81 bemanningsleden omkwamen.
- Slag in de Filipijnenzee: Tijdens deze slag, in juni 1944, was de Kishinami onderdeel van de “Van Force”, een Japanse zeemacht die probeerde de Amerikaanse vloot tegen te houden.
- Slag in de Golf van Leyte: De Kishinami was toegewezen aan de Eerste Afleidingsaanvalsmacht en assisteerde bij het redden van overlevenden van de kruiser Atago, inclusief viceadmiraal Takeo Kurita.
Schade en Reparaties
Tijdens operaties in oktober 1944 liep de Kishinami lichte schade op door luchtaanvallen. Ze liep ook aan de grond op een rif nabij Brunei, wat haar topsnelheid beperkte tot 12 knopen. Het schip werd gerepareerd in Singapore en keerde in november 1944 terug naar actieve dienst.
Laatste Missies en Ondergang
In december 1944 vertrok de Kishinami vanuit Manila voor een escorteopdracht. Ze begeleidde het transportschip Hakko Maru naar Singapore. Op 4 december werd de Kishinami echter getorpedeerd door de Amerikaanse onderzeeër USS Flasher, ten westen van Palawan-eiland, op positie 13°12′N 116°37′E. Het schip zonk met verlies van 90 bemanningsleden, waaronder commandant Mifune en vaandrig Susumu Nagumo, zoon van viceadmiraal Chuichi Nagumo. Ongeveer 150 overlevenden werden gered door de Japanse schepen Yurishima en CD-17.
Algemene Kenmerken van de Kishinami
Specificaties
- Klasse en type: Yūgumo-klasse torpedobootjager
- Waterverplaatsing: 2.520 ton (vol beladen)
- Lengte: 119,15 m
- Breedte: 10,8 m
- Diepgang: 3,75 m
- Snelheid: 35 knopen
- Bemanning: 228
Bewapening
- Hoofdgeschut: 6 × 127 mm (5,0 inch) Type 3 kanonnen
- Anti-luchtafweer: Tot 28 × Type 96 25 mm luchtafweerkanonnen en 4 × 13,2 mm mitrailleurs
- Torpedo’s: 8 × 610 mm torpedobuizen voor Type 93 torpedo’s
- Dieptebommen: 36 stuks
De continue verbeteringen van luchtafweergeschut en radar, zoals de Type 13 en Type 22 radars, maakten de Yūgumo-klasse beter bestand tegen geallieerde luchtaanvallen, hoewel deze verdediging nog steeds beperkt was.
Belangrijke Inzichten over de Kishinami en de Yūgumo-klasse
De Kishinami weerspiegelt de ontwerpbenadering van de Japanse marine tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij snelheid, torpedocapaciteiten en zwaar geschut prioriteit kregen. Hoewel deze torpedobootjagers effectief waren in offensieve operaties op open zee, hadden ze aanzienlijke beperkingen. Vooral de kwetsbaarheid voor luchtaanvallen en een gebrek aan geavanceerde radar- en sonartechnologie maakten hen minder effectief in verdediging en in het bestrijden van geallieerde onderzeeboten. Deze nadelen beperkten hun strategische waarde in een oorlog waarin technologische superioriteit steeds belangrijker werd.
Conclusie
De Kishinami was een representatief schip van de Yūgumo-klasse, die de mogelijkheden en beperkingen van Japanse torpedobootjagers tijdens de Tweede Wereldoorlog weerspiegelde. Hoewel het schip krachtig en snel was, leidden technologische achterstanden in luchtafweer en radar tot haar uiteindelijke ondergang. De Kishinami’s geschiedenis biedt waardevolle inzichten in de maritieme oorlogsvoering en strategische keuzes van de Keizerlijke Japanse Marine.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: MacMoreno, CC BY-SA 4.0, via Wikimedia Commons
- Campbell, John (1985). Naval Weapons of World War II. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press. ISBN 0-87021-459-4.
- Jentschura, Hansgeorg; Jung, Dieter & Mickel, Peter (1977). Warships of the Imperial Japanese Navy, 1869–1945. Annapolis, Maryland: United States Naval Institute. ISBN 0-87021-893-X.
- Morison, Samuel E. (1958). Leyte June 1944–January 1945. Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-534-9.
- Sturton, Ian (1980). “Japan”. In Chesneau, Roger (ed.). Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. Greenwich, UK: Conway Maritime Press. ISBN 0-85177-146-7.
- Whitley, M. J. (2000). Destroyers of World War Two: An International Encyclopedia. London: Cassell & Co. ISBN 1-85409-521-8.
- Bronnen Mei1940
