Inigo Campioni werd geboren op 14 november 1878 in Viareggio, in de provincie Lucca, Italië. In 1893 trad hij toe tot de Italiaanse Zeekadettenschool in Livorno en rondde deze af in 1896 als guardiamarina (midshipman). Hij kreeg promotie tot sottotenente di vascello (onderluitenant) in 1898 en bereikte de rang van tenente di vascello (luitenant) in 1905. Campioni diende tijdens de Italiaans-Turkse Oorlog van 1911-1912 aan boord van de gepantserde kruiser Amalfi.
Inhouds opgave
De Eerste Wereldoorlog
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in 1914 en Italië’s toetreding aan de kant van de Geallieerden in mei 1915, vervulde Campioni een belangrijke rol in de Italiaanse marine. Hij diende op de slagschepen Conte di Cavour en Andrea Doria. In 1916 werd hij bevorderd tot capitano di corvetta (korvetkapitein) en kreeg het bevel over de torpedobootjager Ardito. Onder zijn leiding escorteerde de Ardito diverse konvooien naar de Adriatische Zee en nam met succes deel aan een zeeslag in september 1917. Voor zijn verdiensten ontving Campioni de Bronzen Medaille voor Militaire Dapperheid en na de oorlog het Oorlogsverdienste Kruis in december 1918.
Tussen de wereldoorlogen
Na de oorlog bleef Campioni in militaire dienst en werd hij in 1919 gepromoveerd tot capitano di fregata (fregatkapitein). Hij was commandant van de verkenningskruiser Tigre van augustus 1924 tot oktober 1925 en werd in 1926 capitano di vascello (kapitein-ter-zee). Campioni speelde een rol in maritieme ontwikkelingsprojecten in La Spezia en was vervolgens maritiem attaché in Parijs. Tussen april en oktober 1929 was hij commandant van het slagschip Duilio en daarna stafchef van de Eerste Vloot tot mei 1930. Vanaf mei 1930 tot mei 1931 voerde hij het bevel over de zware kruiser Trento.
In 1932 werd Campioni bevorderd tot contrammiraglio (schout-bij-nacht), gevolgd door promotie tot ammiraglio di divisione (divisie-admiraal). Hij was kabinetschef van de Italiaanse marine en leidde de 5e Zeedivisie tijdens de Tweede Italiaans-Ethiopische Oorlog van 1935-1936. Zijn promotie tot ammiraglio di squadra (squadronadmiraal) volgde in 1936, en in 1938 werd hij onderchef van de maritieme staf. In 1939 werd hij commandant van het 1e Escader, met de Giulio Cesare als vlaggenschip, en benoemd tot senator van het Koninkrijk Italië.
De Tweede Wereldoorlog: Mediterrane campagne
De Tweede Wereldoorlog begon op 1 september 1939 met de Duitse inval in Polen. Italië sloot zich aan bij de Asmogendheden en verklaarde op 10 juni 1940 de oorlog aan Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk. Campioni bleef de Italiaanse vloot aanvoeren tijdens de vroege fase van de Mediterrane campagne. Zijn commando omvatte gevechten zoals de Slag bij Calabrië op 9 juli 1940, Operatie Hats in september 1940, de Slag bij Tarente in november 1940 en de Slag bij Kaap Spartivento op 27 november 1940.
Ondanks zijn aanzien kreeg Campioni kritiek voor zijn voorzichtigheid tijdens de Slag bij Kaap Spartivento, waar hij er niet in slaagde om Britse konvooien effectief te onderscheppen. Als gevolg hiervan werd hij op 8 december 1940 vervangen door Angelo Iachino en keerde hij terug naar zijn positie als onderchef van de maritieme staf. Voor zijn prestaties werd hij echter benoemd tot Commandeur in de Militaire Orde van Savoye in 1941.
Gouverneurschap van de Dodekanesos
Op 15 juli 1941 werd Campioni benoemd tot gouverneur van de Italiaanse Egeïsche Eilanden (Dodekanesos) en bevelhebber van alle Axis-strijdkrachten in dat gebied. Ondanks zijn pensionering in november 1941 bleef hij actief in zijn rol als gouverneur en militair bevelhebber.
Verzet en overgave
Na de Italiaanse wapenstilstand met de Geallieerden op 8 september 1943, weigerde Campioni om samen te werken met de Asmogendheden. Hij organiseerde het Italiaanse verzet tegen de Duitse bezetting van de Egeïsche Eilanden. Op 11 september 1943, onder dreiging van Duitse luchtaanvallen, tekende hij de overgave van het garnizoen op Rhodos om burgerslachtoffers te voorkomen. Campioni werd gevangengenomen en naar een krijgsgevangenkamp in Schokken, Polen, gestuurd.
Gevangenschap en executie
In januari 1944 werd Campioni overgebracht naar het gebied van de Italiaanse Sociale Republiek, het door de nazi’s gecontroleerde deel van Italië onder leiding van Benito Mussolini. Hij werd gevangengezet in Verona en onderworpen aan herhaalde pogingen tot samenwerking, die hij weigerde. Hij beschouwde de Sociale Republiek als illegaal en erkende alleen de regering van het Koninkrijk Italië, dat zich aan de kant van de Geallieerden had geschaard.
Op 22 mei 1944 vond het zogenaamde Admiraalsproces plaats in Parma. Campioni en admiraal Luigi Mascherpa werden beschuldigd van hoogverraad voor hun trouw aan de regering-Badoglio en het organiseren van gewapend verzet tegen de Duitse bezetting. Onder druk van Mussolini, die de marine verantwoordelijk wilde stellen voor de nederlaag van fascistisch Italië, werden beiden ter dood veroordeeld. De aanklacht werd verlaagd, wat hen een executie in de borst opleverde als een meer eervolle dood.
Laatste momenten en eerbetoon
Campioni kreeg de mogelijkheid tot gratie, op voorwaarde dat hij de Sociale Republiek zou erkennen. Hij weigerde en werd op 24 mei 1944 geëxecuteerd in Parma, door een vuurpeloton van jonge soldaten. In november 1947 werd Campioni postuum onderscheiden met de Gouden Medaille voor Militaire Dapperheid. Hij ligt begraven op de militaire begraafplaats in Bari, Italië.
Conclusie
Inigo Campioni’s leven staat symbool voor loyaliteit en integriteit binnen het Italiaanse militaire apparaat. Zijn weigering om concessies te doen aan een regime dat hij als onwettig beschouwde, onderstreept zijn toewijding aan zijn principes en aan Italië.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: unattributed, Public domain, via Wikimedia Commons
- Bronnen Mei1940
- Marina Militare: Inigo CAMPIONI, Ammiraglio di Squadra, Medaglia d’oro al Valor Militare alla.
- ABC-CLIO SCHOOLS History and the Headlines: Vanzo, John P., en Gordon E. Hogg, “Campioni, Inigo (1878–1944)”.
- Stewart, Walter. Admirals of the World: A Biographical Dictionary, 1500 to the Present. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company, Inc., 2009. ISBN 978-0-7864-3809-9.
