
De Hotchkiss H35, ook bekend als Char léger modèle 1935 H, was een Franse lichte tank die werd ontwikkeld in de jaren 1930. Deze tank was oorspronkelijk ontworpen als een infanterie-ondersteuningstank, maar vond uiteindelijk toepassing binnen de cavalerie.
Inhouds opgave
Ontwikkeling van de Hotchkiss H35
Achtergrond en Initiële Ontwikkeling
In 1926 besloot de Franse overheid om autonome tankbataljons te creëren ter ondersteuning van de reguliere infanteriedivisies. Dit leidde tot de behoefte aan een lichte, goedkope tank die deze rol kon vervullen, bekend als de char d’accompagnement. De Char D1 was een vroege poging om aan deze vraag te voldoen, maar voldeed niet aan de eisen vanwege zijn hoge kosten en gewicht.
In 1933 stelde de Hotchkiss-fabriek een nieuw ontwerp voor. Dit ontwerp maakte gebruik van geavanceerde gietstaaltechnologie, wat resulteerde in een volledig gegoten romp. Dit was een belangrijke innovatie voor die tijd, omdat het zorgde voor een betere bescherming en structurele integriteit. Op 30 juni 1933 keurde de Franse overheid het voorstel goed en werd een specificatie vastgesteld: een tank met een gewicht van 6 ton en 30 mm pantserbescherming rondom.
Concurrentie en Aanpassingen
Hotchkiss was niet de enige partij die een prototype ontwierp. Renault introduceerde een concurrerend model, de Renault R35, dat eerder werd geleverd. In januari 1935 werd het eerste prototype van de Hotchkiss H35 gepresenteerd. Hoewel dit model veelbelovend was, bleek dat de specificaties inmiddels waren aangepast. De pantserdikte-eisen waren verhoogd naar 40 mm, waardoor het originele ontwerp niet langer voldeed. Na enkele aanpassingen aan het ontwerp, inclusief een nieuw gegoten APX-koepel, werd het derde prototype in augustus 1935 goedgekeurd.
Productie en Eerste Orders
De eerste order voor 200 tanks werd geplaatst op 6 november 1935. Hoewel de leveringen oorspronkelijk gepland waren tussen juli 1936 en juli 1937, werd de eerste tank pas op 12 september 1936 geleverd. De productie werd geleidelijk opgeschaald met aanvullende orders, maar bleef relatief langzaam verlopen. Tegen januari 1937 waren 132 rompen geproduceerd, hoewel geen enkele daarvan op dat moment was uitgerust met een koepel.
Afwijzing door de Infanterie en Acceptatie door de Cavalerie
Testresultaten en Kritiek
Bij uitgebreide tests van het eerste productiemodel in december 1936 bleek de tank moeilijk te besturen op oneffen terrein. Dit maakte hem onveilig voor infanterieondersteuning, wat leidde tot afwijzing door de infanterie. Alleen de laatste honderd voertuigen werden geaccepteerd om twee bataljons uit te rusten: het 13e en 38e Bataljon Chars de Combat.
Overname door de Cavalerie
Politieke druk verhinderde het stopzetten van de productie. Hierdoor werd het type aangeboden aan de cavalerie, die het accepteerde om te voorkomen dat zij zonder budget voor tanks bleef. Voor cavalerie-eenheden, die meer afhankelijk waren van wegennetwerken, was de beperkte terreinvaardigheid van de H35 minder problematisch. Met een topsnelheid van 28 km/u was de tank bovendien iets sneller dan de Renault R35.
Technische Specificaties
De Hotchkiss H35 had een gegoten romp, bestaande uit zes secties die waterdicht werden gemaakt met een teer-lime mengsel. Het pantser varieerde tot een maximale dikte van 34 mm, wat lager was dan de gespecificeerde 40 mm. De tank was uitgerust met een korte 37 mm SA18-kanon en een coaxiaal 7,5 mm Reibel-machinegeweer.
De bemanning bestond uit twee personen: de bestuurder, die voorin zat, en de commandant, die zich in de geschutskoepel bevond. De mobiliteit van de tank werd beperkt door een complexe versnellingsbak en een onvoorspelbaar stuurgedrag. Het voertuig had een bereik van 129 kilometer en een topsnelheid van 28 km/u op harde ondergrond.
Operationele Geschiedenis van de Hotchkiss H35
Frankrijk: Gebruik tijdens de Tweede Wereldoorlog
Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in september 1939 waren er 640 Hotchkiss-tanks afgeleverd aan het Franse leger. Hiervan waren 300 H35-modellen toegewezen aan de cavalerie en 100 aan de infanterie. De overige voertuigen waren van het gemodificeerde H39-model, dat sneller was en een betere motor had.
De cavalerie gebruikte de Hotchkiss H35 als vervanging voor lichtere voertuigen zoals de AMR 33 en AMR 35. Ze werden ingezet in divisies met beperkte aantallen zwaardere tanks, zoals de SOMUA S35. Hierdoor was de H35 een belangrijk onderdeel van de mechanisatie van de Franse cavalerie.
De Slag om Frankrijk (1940)
Tijdens de Duitse inval in mei 1940 werden de Hotchkiss-tanks ingezet in verschillende gemotoriseerde en gepantserde divisies. De H35 was echter vaak niet opgewassen tegen de Duitse tanks, zoals de Panzer III en Panzer IV, vanwege zijn zwakkere bewapening en beperkte mobiliteit. De Franse divisies werden snel overrompeld door de Duitse tactiek van blitzkrieg, waarbij snelheid en coördinatie doorslaggevend waren.
Ondanks deze tekortkomingen speelden de Hotchkiss-tanks een belangrijke rol in verschillende veldslagen. Ze dienden als ondersteuning voor infanterie en als obstakel voor Duitse pantserdivisies. Toch was het aantal tanks met de verbeterde 37 mm SA38-kanonnen beperkt, waardoor de slagkracht ontoereikend was om serieuze schade aan te richten.
Gebruik door Duitsland en Geallieerden
Duitse Aanpassing en Inzet
Na de capitulatie van Frankrijk in juni 1940 namen de Duitsers ongeveer 550 Hotchkiss-tanks in beslag. Deze voertuigen werden hernoemd tot Panzerkampfwagen 35H 734(f) (voor H35-modellen) en Panzerkampfwagen 38H 735(f) (voor H39-modellen). De Duitsers gebruikten deze tanks voor secundaire taken zoals bezetting, training en anti-partisanenacties in bezette gebieden.
Om de effectiviteit van de voertuigen te verhogen, werden sommige tanks aangepast. Enkele voertuigen werden omgebouwd tot zelfrijdende kanonnen, zoals de 7,5 cm PaK40(Sf) auf Geschützwagen 39H(f) en de 10,5 cm leFH18(Sf) auf Geschützwagen 39H(f). Deze aangepaste tanks werden voornamelijk ingezet in Frankrijk en op het Oostfront.
Geallieerde Herinzet
Na de geallieerde landingen in Noord-Afrika tijdens Operatie Torch in 1942 werden enkele Hotchkiss-tanks gebruikt door Vichy-troepen tegen de geallieerden. Deze gevechten waren beperkt, en de voertuigen werden later geïntegreerd in de geallieerde strijdkrachten na de overgave van Vichy-troepen.
Sommige Hotchkiss H39-modellen werden na de oorlog hergebruikt door de Franse strijdkrachten in koloniale gebieden, zoals in Indochina. Bovendien werden tien voertuigen clandestien verkocht aan Israël, waar ze dienden in de vroege jaren van de Israëlische Defensiemacht.
Gebruik in Andere Landen
De Hotchkiss H35 en H39 werden ook geëxporteerd naar andere landen of doorgegeven via Duitse bezettingskrachten:
- Polen: In 1939 werden drie H39-tanks getest door de Poolse strijdkrachten. Deze tanks werden tijdens de Duitse invasie gebruikt, maar gingen verloren door brandstoftekorten en gevechten.
- Turkije: Twee voertuigen werden in 1940 aan Turkije geleverd.
- Bulgarije: In 1943 leverden de Duitsers negentien H39-tanks aan Bulgarije voor trainingsdoeleinden.
- Hongarije: Vijftien H39-tanks werden in 1942 geleverd en ingezet voor anti-partisanenacties.
- Kroatië: Een klein aantal voertuigen werd in 1942 aan Kroatië geleverd voor militaire operaties.
Technische Aanpassingen door Verschillende Gebruikers
De aanpassingen van de Hotchkiss-tanks weerspiegelden de uiteenlopende eisen van verschillende gebruikers. De Duitsers pasten bijvoorbeeld een aantal voertuigen aan voor gebruik als mobiele artillerie of antitankkanonnen, terwijl andere tanks eenvoudigweg werden gebruikt voor beveiliging en training. Deze veelzijdigheid zorgde ervoor dat de tanks, ondanks hun verouderde ontwerp, nog lang na hun oorspronkelijke productieperiode in gebruik bleven.
Conclusie
De Hotchkiss H35 en zijn verbeterde variant, de H39, weerspiegelen de technologische en strategische uitdagingen waarmee Frankrijk werd geconfronteerd tijdens het interbellum en de Tweede Wereldoorlog. Oorspronkelijk ontworpen als een lichte infanterie-ondersteuningstank, bleek de H35 ongeschikt voor het beoogde doel, waardoor het uiteindelijk werd ingezet door de cavalerie. Hoewel de tank innovatieve kenmerken had, zoals een volledig gegoten romp en dikke bepantsering voor zijn tijd, had hij belangrijke tekortkomingen, waaronder een zwak kanon, matige mobiliteit en complexe bediening.
Tijdens de Slag om Frankrijk in 1940 speelden de Hotchkiss-tanks een defensieve rol, maar konden ze niet op tegen de superieure Duitse tanks en tactieken. Na de Franse capitulatie werden honderden voertuigen door de Duitsers in beslag genomen en aangepast voor diverse taken, waaronder bezetting, training en het dragen van zware wapens zoals antitankkanonnen. Andere landen, zoals Bulgarije, Hongarije en Israël, maakten ook gebruik van de Hotchkiss-tanks in verschillende contexten.
De veelzijdigheid en aanpassingsmogelijkheden van de Hotchkiss H35 en H39 maakten het mogelijk om deze tanks decennialang in gebruik te houden, ondanks hun verouderde ontwerp. Vandaag de dag herinneren de overgebleven exemplaren in musea en monumenten ons aan de technische ontwikkelingen en militaire complexiteit van het interbellum en de Tweede Wereldoorlog.
Bronnen en meer informatie
- Afbeelding: No machine-readable author provided. Bukvoed assumed (based on copyright claims)., CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons
- Vauvillier, François (2011). “Gamelin impose le Hotchkiss à la Cavalerie.” Histoire de Guerre, Blindés & Matériel. ISSN 1765-0828.
- Bingham, Major James (1971). Chars Hotchkiss H35 H39 and Somua S35. Windsor: Profile Publications. ISBN 978-1-84603-807-5.
- Danjou, Pascal (2006). Hotchkiss H35 / H39. Ballainvilliers: Editions du Barbotin. ISBN 978-2-9520988-8-5.
- Jeudy, Jean-Gabriel (1997). Chars de France. Boulogne-Billancourt: E.T.A.I. ISBN 978-2-7268-8369-3.
- Touzin, Pierre (1979). Les véhicules blindés français, 1900–1944. Paris: Editions Publitout (EPA). ISBN 978-2-85120-094-5.
- Kuusela, Kari (2004). Panzers in Finland. Helsinki: Kari Kuusela Publications. ISBN 951-97506-3-0.
- Trewhitt, Philip (1999). Armored Fighting Vehicles. London: Brown Packaging Books. ISBN 978-1-897884-45-4.
- Szabó, Kristóf (2011). “A 101-s harckocsiszázad vázlatos történelme.” Katonaújság. ISSN 1216-452X.
- Boisdron, Mathieu (2010). “Le Blindorama : La genèse de la force blindée bulgare 1935–1943.” Batailles & Blindés. ISSN 1765-0828.
- Bronnen Mei1940