De Heinkel He 70 Blitz was een snel, eendekker vliegtuig dat in de vroege jaren 1930 werd ontwikkeld door de Duitse vliegtuigfabrikant Heinkel Flugzeugwerke. Het was aanvankelijk bedoeld als een postvliegtuig voor Deutsche Lufthansa, maar werd later ingezet als militair toestel door de Luftwaffe, de Koninklijke Hongaarse Luchtmacht en het Spaanse Ejército del Aire. Dit artikel gaat in op de ontwikkeling, het gebruik en de invloed van de Heinkel He 70, evenals de specificaties en militaire tekortkomingen van het toestel.
Inhouds opgave
Ontwikkeling van de Heinkel He 70
De ontwikkeling van de He 70 begon begin jaren 1930 in opdracht van Deutsche Lufthansa, die op zoek was naar een snel postvliegtuig dat concurrentie zou kunnen bieden aan Amerikaanse en Zwitserse vliegtuigen zoals de Lockheed Model 9 Orion. Heinkel ontwierp een laagdekker met een cantilever vleugel die verschillende technologische innovaties bevatte om de luchtweerstand te verminderen. Het toestel werd uitgerust met een gestroomlijnde, elliptische vleugel, een gladde buitenafwerking en een intrekbaar landingsgestel.
Het eerste prototype van de He 70 maakte zijn eerste vlucht op 1 december 1932 en vestigde in de daaropvolgende maanden acht wereldrecords voor snelheid. Het toestel werd aangedreven door een BMW VI 7.3 Z V-12 motor, die een vermogen van 550 kW (740 pk) kon leveren. Dit leverde de He 70 een topsnelheid van 360 km/u op, een aanzienlijke prestatie voor die tijd.
Technische specificaties
De Heinkel He 70 had de volgende algemene kenmerken en prestatiecijfers:
Algemene kenmerken
- Bemanning: 3 (piloot, radio-operator en schutter)
- Lengte: 11,7 m
- Spanwijdte: 14,8 m
- Hoogte: 3,1 m
- Vleugeloppervlak: 36,5 m²
- Leeggewicht: 2.360 kg
- Maximaal startgewicht: 3.500 kg
- Motor: 1 × BMW VI 7.3 Z V-12 vloeistofgekoelde zuigermotor, 550 kW (740 pk)
Prestaties
- Topsnelheid: 360 km/u
- Kruissnelheid: 295 km/u
- Bereik: 1.820 km
- Dienstplafond: 6.000 m
- Klimtijd naar 1.000 m: 2 minuten en 30 seconden
Bewapening
- Machinegeweer: 1 × 7,92 mm MG 15 machinegeweer in de achterste cockpit
- Bommen: 6 × 50 kg of 24 × 10 kg bommen intern
Civiele inzet van de He 70
De Heinkel He 70 werd in 1934 in gebruik genomen door Deutsche Lufthansa, waar het voornamelijk werd ingezet voor korte, snelle post- en passagiersdiensten. Routes die bediend werden, waren onder andere de verbindingen tussen Berlijn, Frankfurt, Hamburg en Keulen. Tussen 1934 en 1936 vloog het toestel ook internationale routes, zoals van Stuttgart naar Sevilla, waar het onderdeel was van de Zuid-Amerikaanse postdienst. De He 70 bleek zeer geschikt voor deze taken vanwege zijn hoge snelheid en aerodynamische efficiëntie.
In 1937 werden de meeste civiele He 70’s overgedragen aan de Luftwaffe voor militair gebruik. Dit betekende het einde van de commerciële carrière van het toestel, hoewel het nog een belangrijke rol zou spelen in verschillende militaire operaties.
Militair gebruik en tekortkomingen
Luchtwaffe en buitenlandse operaties
Vanaf 1935 werd de He 70 door de Luftwaffe ingezet als licht bommenwerper en verkenningsvliegtuig. De Luftwaffe gebruikte het toestel vooral voor snelle verkenningsmissies, vanwege de hoge snelheid en het relatief eenvoudige ontwerp. Echter, met de introductie van nieuwere en meer gespecialiseerde toestellen, zoals de Heinkel He 111 en de Junkers Ju 88, werd de He 70 geleidelijk naar secundaire taken gedegradeerd, zoals verbindingen en koeriersvluchten.
In de late jaren 1930 werden 28 He 70’s naar Spanje gestuurd als onderdeel van de Duitse Legion Condor. Deze toestellen werden voornamelijk gebruikt voor verkenningsmissies tijdens de Spaanse Burgeroorlog en stonden daar bekend als de “Rayo” (Spaans voor bliksem). Het toestel was door zijn snelheid goed geschikt voor deze rol, maar had verschillende nadelen, zoals beperkte defensieve bewapening en een korte actieradius.
Koninklijke Hongaarse Luchtmacht en He 170
Hongarije gebruikte een aangepaste versie van de He 70, bekend als de He 170, voor snelle verkenningsmissies. Dit toestel was uitgerust met een Gnome-Rhône Mistral Major radiaalmotor, die in Hongarije onder licentie werd gebouwd. De He 170 had een hogere topsnelheid van 435 km/u, aanzienlijk sneller dan het oorspronkelijke model. In totaal gebruikte de Koninklijke Hongaarse Luchtmacht 18 van deze toestellen van 1937 tot 1942.
Zwaktes in militair gebruik
Ondanks zijn prestaties op het gebied van snelheid, had de He 70 verschillende zwaktes die het minder geschikt maakten voor langdurig militair gebruik. Een belangrijk probleem was het hoge brandgevaar van het toestel. De vleugels bevatten niet-zelfdichtende brandstoftanks, wat het risico op branden bij beschieting verhoogde. Daarnaast was het frame van het toestel deels gemaakt van een magnesiumlegering genaamd “elektron”, dat zeer licht maar ook brandbaar was. Wanneer dit materiaal eenmaal vlam vatte, was het uiterst moeilijk te blussen.
Andere problemen waren onder meer de gebrekkige defensieve bewapening en de beperkte zichtbaarheid vanuit de cockpit. Deze tekortkomingen leidden ertoe dat de He 170’s van de Hongaarse luchtmacht vroegtijdig werden uitgefaseerd en vervangen door oudere Heinkel He 46 vliegtuigen, totdat de Focke-Wulf Fw 189 beschikbaar kwam.
Invloed en latere ontwerpen
De Heinkel He 70 speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van latere Heinkel-ontwerpen, met name de Heinkel He 111, een van de meest geproduceerde bommenwerpers van de Tweede Wereldoorlog. De He 111, die in 1936 voor het eerst vloog, nam veel ontwerpkenmerken van de He 70 over, zoals de gestroomlijnde elliptische vleugels en de aerodynamische romp.
Ook de Heinkel He 112, een jachtvliegtuig dat deelnam aan een competitie tegen de Messerschmitt Bf 109, werd deels gebaseerd op de He 70. Hoewel de He 112 de competitie verloor, werd het toestel in kleine aantallen geproduceerd.
Invloed op buitenlandse ontwerpen
De Heinkel He 70 beïnvloedde ook de ontwikkeling van vliegtuigen buiten Duitsland. Een exemplaar werd naar Japan geëxporteerd en diende als inspiratie voor de Aichi D3A, een Japanse lichte bommenwerper die gebruikt werd op vliegdekschepen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Dit Japanse toestel nam de karakteristieke elliptische vleugelvorm van de He 70 over.
Hoewel vaak gesuggereerd wordt dat de beroemde Britse Spitfire jachtvliegtuig zijn elliptische vleugelontwerp heeft overgenomen van de Heinkel He 70, ontkende de Britse ontwerper Beverley Shenstone dit. Hij stelde dat de voordelen van een elliptische vleugel al langer bekend waren en dat het Spitfire-ontwerp op een heel ander doel was gericht dan dat van de He 70.
Conclusie
De Heinkel He 70 Blitz was een baanbrekend vliegtuig in zijn tijd, dat zowel civiel als militair gebruikt werd. Ondanks zijn indrukwekkende snelheid en aerodynamische ontwerp kende het toestel enkele grote beperkingen, vooral in militaire operaties, waar het kwetsbaar bleek door brandgevaar en beperkte bewapening. Het toestel diende echter als voorloper van de veel succesvollere Heinkel He 111 en had ook invloed op internationale vliegtuigontwerpen. Hoewel de He 70 een relatief korte operationele carrière had, heeft het zijn plaats in de luchtvaartgeschiedenis verdiend door zijn innovaties en prestaties.
Bronnen
- Heinkel, Ernst. Stürmisches Leben. Union Deutsche Verlagsgesellschaft, 1953.
- Nowarra, Heinz J. Heinkel He 70/170 Blitz. Schiffer Publishing, 1997.
- Smith, J.R., Kay, Antony L. German Aircraft of the Second World War. Putnam, 1972.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: SDASM, Public domain, via Wikimedia Commons
