De Heavy Tank M6 was een zware Amerikaanse tank ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hoewel de tank slechts in kleine aantallen werd geproduceerd en nooit daadwerkelijk in gevechten werd ingezet, markeert de M6 een belangrijke fase in de Amerikaanse tankontwikkeling. In dit artikel bespreken we de oorsprong, het ontwerp, de technische specificaties en de redenen waarom de tank uiteindelijk nooit het slagveld bereikte.
Inhouds opgave
Ontwikkeling van Amerikaanse tanks voor de Tweede Wereldoorlog
In de jaren tussen de Eerste en Tweede Wereldoorlog was het Amerikaanse defensiebudget voor tankontwikkeling beperkt. Dit resulteerde in een aanzienlijk tekort aan geavanceerde tanks bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog. De Verenigde Staten, die tankgevechten in Europa en Azië nauwlettend volgden, merkten echter het succes op van gepantserde eenheden, vooral door het Duitse gebruik van tanks in 1939 en 1940. Dit gaf een impuls aan verschillende Amerikaanse tankprogramma’s, waaronder de ontwikkeling van een zware tank.
Ondanks beperkte eerdere investeringen beschikten de Verenigde Staten over een immense industriële infrastructuur en een groot aantal ingenieurs die massaproductie van tanks mogelijk maakten. Deze factoren speelden een cruciale rol in de ontwikkeling van de M6.
Het begin van het M6-project
In mei 1940, op aanbeveling van de Chief of Infantry, startte het Amerikaanse leger met de ontwikkeling van een zware tank van 50 ton. In juni van datzelfde jaar werd het project goedgekeurd en kreeg de tank de aanduiding Heavy Tank T1. Het oorspronkelijke ontwerp was een multi-turreted tank, geïnspireerd door Europese modellen zoals de Britse Vickers A1E1 Independent en de Sovjet T-35. Deze tanks uit de jaren 1920 en 1930 waren uitgerust met meerdere kanonnen en machinegeweren, maar waren voornamelijk ontworpen om doorbraakoperaties te ondersteunen.
De T1 zou een geavanceerdere versie zijn van deze oudere modellen. Het ontwerp omvatte twee hoofdtorens, elk bewapend met een T6 75 mm kanon, een secundaire toren met een 37 mm kanon en verschillende machinegeweren verspreid over de tank. Deze configuratie leek veel op eerdere Europese doorbraakmodellen, maar op een veel krachtigere schaal. De T1 zou worden beschermd door dikkere bepantsering, geschikt om weerstand te bieden tegen zwaardere vijandelijke wapens.
Overstap naar een enkel-toren ontwerp
Tegen oktober 1940 hadden de Amerikaanse ontwikkelaars hetzelfde inzicht als hun Europese tegenhangers en stapten ze af van het multi-turreted ontwerp. De M6 werd omgebouwd tot een tank met één enkele toren, bewapend met een verticaal gestabiliseerd 76,2 mm kanon en een coaxiaal 37 mm kanon. Deze beslissing vereenvoudigde het ontwerp en verhoogde de effectiviteit op het slagveld.
De bemanning van de M6 bestond uit zes personen: een commandant, schutter, lader, chauffeur, assistent-chauffeur en een extra bemanningslid om munitie naar de toren te brengen. Dit bemanningsconcept leek op dat van de M3 Medium Tank, een van de meer succesvolle Amerikaanse tanks uit die periode.
Technische uitdagingen en varianten
Een van de grootste uitdagingen bij het ontwerpen van de M6 was het ontwikkelen van een geschikt aandrijfsysteem voor zo’n zwaar voertuig. De Wright G-200 luchtgekoelde radiale benzinemotor werd geselecteerd, maar er waren geen geschikte transmissies beschikbaar. Er werden verschillende opties overwogen, waaronder een hydramatische transmissie en een elektrische transmissie. Uiteindelijk werden drie prototypes gebouwd: één met elektrische transmissie en twee met een koppelomvormer-transmissie.
In mei 1942 werden twee varianten gestandaardiseerd: de M6 met een gegoten romp en de M6A1 met een gelaste romp. Hoewel de variant met elektrische transmissie nooit werd goedgekeurd, werd de productie toch aanbevolen.
Productie en problemen
De eerste prototypes van de M6 werden eind 1941 geleverd. In december 1942 begon de productie, maar tegen die tijd had het Amerikaanse leger, specifiek de Armored Corps, de interesse in zware tanks verloren. De voordelen van de M6, zoals zijn dikke bepantsering en krachtigere bewapening, wogen niet op tegen de nadelen zoals zijn hoge profiel, ingewikkelde interne indeling en betrouwbaarheid. Bovendien waren er logistieke uitdagingen vanwege het gewicht van de tank.
In plaats van zware tanks te gebruiken, gaven de Armored Corps de voorkeur aan de lichtere M4 Sherman, die goedkoper en gemakkelijker te transporteren was en voldoende slagkracht bood. Hierdoor werd de productie van de M6 al in 1943 drastisch verminderd, en uiteindelijk stopte de productie na slechts 40 geproduceerde eenheden.
Specificaties van de Heavy Tank M6
| Eigenschap | M6 Specificaties |
|---|---|
| Gewicht | 57,4 ton (combat loaded) |
| Lengte | 8,43 meter (met kanon vooruit) |
| Breedte | 3,12 meter |
| Hoogte | 3 meter (tot het dak van de toren) |
| Bemanning | 6 personen |
| Pantserdikte | 25-92 mm |
| Hoofd bewapening | 76,2 mm M7 kanon (75 granaten) |
| Secundaire bewapening | 37 mm M6 kanon (202 granaten) |
| Machinegeweren | 2x .50 Browning M2HB, 2x .30 Browning M1919A4 |
| Motor | Wright G-200 9-cilinder benzinemotor, 825 pk |
| Max. snelheid | 35 km/u |
| Actieradius | 160 km |
Evaluaties en Annulering van het M6-project
In 1943 werden de M6 en de M6A1 getest op Fort Knox en het Aberdeen Proving Ground. Hoewel de tank redelijk presteerde, werden verschillende nadelen opgemerkt, zoals de inefficiënte interne indeling en het overbodige 37 mm kanon. Tegen die tijd was het ontwerp echter al verouderd, en de tank werd niet als geschikt beschouwd voor de moderne oorlogsvoering.
Een voorstel om 15 speciaal gepantserde en bewapende versies van de M6 te bouwen voor het aanvallen van zwaar versterkte gebieden werd door generaal Eisenhower afgewezen. De tanks werden uiteindelijk gebruikt voor testdoeleinden en propagandashows, zoals het vermorzelen van auto’s tijdens War Bond-campagnes.
Conclusie
De Heavy Tank M6 is een voorbeeld van een project dat door veranderende behoeften en technologische vooruitgang nooit volledig tot bloei kwam. Terwijl de tank de potentie had om een krachtig wapen te worden, bleken andere, lichtere tanks zoals de M4 Sherman geschikter voor de omstandigheden van de Tweede Wereldoorlog. Tegen het einde van de oorlog werd de M6 als verouderd verklaard en alle overgebleven exemplaren, op één na, werden gesloopt. Dit laatste exemplaar staat tentoongesteld in het United States Army Ordnance Museum.
Bronnen en meer informatie
- Zaloga, Steven J. Armored Thunderbolt: The U.S. Army Sherman in World War II. Stackpole Books, 2008.
- Hunnicutt, R.P. Firepower: A History of the American Heavy Tank. Presidio Press, 1988.
- United States Army Ordnance Museum. “T1E1 Heavy Tank M6.”
- Afbeelding: US War Department, Public domain, via Wikimedia Commons
- Bronnen Mei1940
