De Hawker Tempest was een Brits jachtvliegtuig dat voornamelijk door de Royal Air Force (RAF) werd ingezet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vliegtuig werd ontworpen als een verbeterde versie van de Hawker Typhoon, met als doel de prestatieproblemen van de Typhoon op grote hoogte te verhelpen. Door zijn grote snelheid en slagkracht werd de Tempest een van de meest formidabele vliegtuigen van de oorlog, vooral effectief in het onderscheppen van de Duitse V-1-vliegende bommen en later in luchtgevechten tegen de Messerschmitt Me 262, het eerste operationele straalvliegtuig van Duitsland.
Inhouds opgave
Ontwikkeling van de Hawker Tempest
Oorsprong
De ontwikkeling van de Hawker Tempest begon als een poging om de prestaties van de Hawker Typhoon te verbeteren. De Typhoon kampte met verscheidene problemen, zoals motorstoringen en een onvoldoende prestatievermogen op grote hoogte. De ontwerper, Sydney Camm, en zijn team besloten een nieuw, dunner laminaire stromingsvleugelprofiel te gebruiken om de aerodynamica te verbeteren. Dit resulteerde in een compleet herontworpen vliegtuig dat aanvankelijk de “Typhoon II” werd genoemd. Later, vanwege de aanzienlijke verschillen met het originele model, werd het hernoemd tot de “Tempest”.
Een van de belangrijkste verbeteringen was de nieuwe vleugel, die dunner en gestroomlijnder was dan die van de Typhoon, waardoor het vliegtuig sneller en wendbaarder werd. De nieuwe vleugelstructuur leidde tot een indrukwekkende snelheid, wat cruciaal bleek voor het succes van de Tempest in zijn onderscheppingstaken.
Prototypes en productie
Het eerste prototype van de Tempest, de Mk.V, vloog voor het eerst op 2 september 1942. Hoewel dit prototype nog steeds was uitgerust met de Napier Sabre II-motor en een “chin” radiator zoals de Typhoon, was het al snel duidelijk dat het nieuwe ontwerp superieur was aan zijn voorganger. Testpiloten merkten op dat de Tempest veel betere vliegeigenschappen had en wendbaarder was.
In maart 1944 was de eerste productielijn voor de Tempest volledig operationeel. Gedurende de rest van de oorlog werden meerdere varianten van de Tempest ontwikkeld, waaronder de Mk.II, die was uitgerust met een Bristol Centaurus radiale motor. Deze variant werd echter pas na het einde van de oorlog in gebruik genomen en was oorspronkelijk bedoeld voor gebruik in Zuidoost-Azië in de strijd tegen Japan.
Operaties tijdens de Tweede Wereldoorlog
V-1 Vliegende Bommen en Operation Market Garden
De Tempest was in 1944 voor het eerst operationeel en werd aanvankelijk ingezet als onderscheppingsvliegtuig tegen de Duitse V-1 vliegende bommen, die een ernstige bedreiging vormden voor Londen en het zuidoosten van Engeland. Dankzij de hoge snelheid en uitstekende prestaties op lage hoogte was de Tempest zeer effectief in deze rol. Geschat wordt dat de Tempest verantwoordelijk was voor het neerhalen van 638 van de in totaal 1.846 V-1’s die door de RAF werden vernietigd.
Later in 1944 ondersteunden Tempest-eenheden geallieerde grondtroepen tijdens Operation Market Garden, de poging om een bruggenhoofd over de Rijn te vestigen. De Tempest speelde een belangrijke rol in het aanvallen van Duitse grondtroepen, spoorlijnen en andere strategische doelen.
Luchtgevechten tegen de Luftwaffe
Naarmate de oorlog vorderde, werd de Tempest ook ingezet in luchtgevechten tegen de Luftwaffe. Vooral de snelheid van de Tempest maakte het een effectief wapen tegen de nieuwe generatie Duitse straalvliegtuigen, zoals de Messerschmitt Me 262. Het toestel stond bekend als de snelste propellervliegtuig op lage hoogte, wat het tot een gevaarlijke tegenstander maakte.
Tempest-eenheden voerden ook verkenningsmissies uit diep in vijandelijk gebied, waarbij ze vijandelijke vliegvelden, treinen en voertuigen aanvielen. Deze missies, bekend als “Rangers”, waren zeer riskant maar droegen bij aan de verzwakking van de Duitse militaire infrastructuur.
Technische specificaties
Algemene kenmerken
- Bemanning: 1
- Lengte: 10,26 m
- Spanwijdte: 12,50 m
- Hoogte: 4,52 m
- Vleugeloppervlak: 28,1 m²
- Leeggewicht: 4.000 kg
- Totaal gewicht: 5.171 kg
- Motor: 1 × Napier Sabre IIB H-24 motor met 2.420 pk
- Brandstofcapaciteit: 730 liter intern, met optionele externe brandstoftanks
Prestaties
- Maximale snelheid: 700 km/h op 5.200 m hoogte
- Vliegbereik: 680 km
- Dienstplafond: 11.100 m
- Klimsnelheid: 24 m/s
- Bewapening: 4 × 20 mm Hispano kanonnen, 8 × RP-3 raketten of 2 × 500 lb (230 kg) bommen
Ontwerp en innovatie
De belangrijkste innovaties van de Tempest lagen in zijn vleugelontwerp en motor. De laminaire stromingsvleugel was speciaal ontworpen om de luchtweerstand te verminderen en de snelheid te verhogen. Dit ontwerp was destijds revolutionair en werd ook toegepast op andere succesvolle vliegtuigen, zoals de North American P-51 Mustang.
Daarnaast speelde de Napier Sabre-motor een cruciale rol in het succes van de Tempest. Hoewel de motor in het begin problemen kende, leverde hij uiteindelijk een betrouwbare en krachtige aandrijving die het vliegtuig zijn uitzonderlijke snelheid gaf. De vierbladige propeller en het gestroomlijnde ontwerp van de romp zorgden voor een aanzienlijke vermindering van trillingen, waardoor de Tempest een soepelere vlucht had dan zijn voorganger.
Varianten van de Hawker Tempest
Tempest Mk.V
De meest geproduceerde variant van de Tempest was de Mk.V, aangedreven door de Napier Sabre II-motor. Deze versie werd voornamelijk ingezet in Europa, waar hij deelnam aan enkele van de belangrijkste lucht- en grondoperaties in de laatste jaren van de oorlog. De Mk.V stond bekend om zijn effectiviteit in luchtgevechten en grondaanvallen, en werd beschouwd als een van de beste jagers van de geallieerden.
Tempest Mk.II
De Tempest Mk.II was uitgerust met de Bristol Centaurus radiale motor en was bedoeld voor gebruik in Zuidoost-Azië tegen Japan. Hoewel deze variant pas na het einde van de oorlog in gebruik werd genomen, was hij belangrijk vanwege zijn betrouwbaarheid en duurzaamheid, vooral in tropische omstandigheden. Het was ook de enige variant van de Tempest die in grote aantallen werd geproduceerd na de oorlog.
Tempest Mk.VI
De Mk.VI was een verder ontwikkelde versie van de Tempest, uitgerust met een krachtigere Napier Sabre V-motor. Deze versie was ontworpen voor gebruik in warme klimaten en was voornamelijk gestationeerd in het Midden-Oosten na de oorlog. De Mk.VI zag beperkte actie, maar werd beschouwd als een van de meest geavanceerde propellervliegtuigen van zijn tijd.
Naoorlogse dienst en erfenis
Dienst na de Tweede Wereldoorlog
Na de oorlog bleef de Tempest in dienst bij de RAF, waar hij werd ingezet in conflicten zoals de Malayan Emergency. Het vliegtuig werd echter snel vervangen door straaljagers, die veel betere prestaties leverden. De Tempest Mk.II werd ook geëxporteerd naar landen zoals India en Pakistan, waar het tot in de jaren vijftig in dienst bleef.
Invloed op latere vliegtuigen
De technologische vooruitgang die in de Tempest werd bereikt, had een blijvende invloed op de ontwikkeling van jachtvliegtuigen. Het dunne vleugelontwerp en de krachtige motoren werden belangrijke kenmerken van latere vliegtuigen. De Tempest was een van de laatste succesvolle propellervliegtuigen voordat straaljagers de luchtstrijd domineerden, maar de lessen die tijdens zijn ontwikkeling werden geleerd, droegen bij aan de evolutie van de luchtvaarttechnologie.
Conclusie
De Hawker Tempest speelde een cruciale rol in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog. Met zijn superieure snelheid, wendbaarheid en vuurkracht was het een van de beste geallieerde jachtvliegtuigen van de oorlog. Het vliegtuig bewees zijn waarde in luchtgevechten tegen Duitse straaljagers en in het neerhalen van V-1-vliegende bommen. Na de oorlog bleef de Tempest korte tijd in dienst, maar het luidde ook het einde van het propellervliegtuig-tijdperk in, aangezien de luchtvaart snel overging op straaljagers.
Bronnen en meer informatie
- Airvectors.net, “Hawker Tempest,” beschikbaar op: https://www.airvectors.net/avcfury.html
- WWII Aircraft Performance, “Material Command Tempest,” beschikbaar op: http://www.wwiiaircraftperformance.org/tempest/material-command-tempest.pdf
- Ridgman, Leonard (ed.). The Hawker Tempest. Jane’s Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946.
- Brown, Charles E. Camera Above the Clouds Volume 1. Shrewsbury, UK: Airlife Publishing, 1988.
- Buttler, Tony. British Secret Projects: Fighters and Bombers 1935–1950. Hinckley: Midland, 2004.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: RAF, Public domain, via Wikimedia Commons
