Hans von Tettau (geboren 30 November 1888, Bautzen, Saksen, gestorven 30 Januari 1956, Mönchengladbach) was in dienst getreden op 1 Maart 1909, na zijn opleiding tot officier, als vaandrig in de 6de Royal Saxon Infantry Regiment “King William II van Württemberg” nr. 105 boek.
Op 21 Januari 1910 werd hij bevorderd tot 2e luitenant. Met het regiment nam hij deel aan de 1e Wereldoorlog. Het meest actief was hij als compagniescommandant in zijn regiment. Na de Eerste Wereldoorlog werd hij overgeplaatst naar het keizerlijke leger. Hij werd opgenomen in het 100.000-man tellende leger na de 1e wereldoorlog. Op 1 Mei 1934 bevorderd tot luitenant-kolonel, werd hij op 1 Oktober 1935 Commander Infanterie Regiment 101. Op 1 April 1936 werd hij gepromoveerd tot kolonel en nam deel met zijn regiment in de Poolse campagne.
Op 1 Gepromoveerd tot generaal-majoor maart 1940, werd hij commandant in juni 1940 24. Infantry. Op 1 Maart 1942 werd gevolgd door bevordering tot luitenant-generaal en op 5 Mei 1942 die de Duitse Kruis in goud uitgereikt. Voor de uitvoering van zijn divisie op de verovering van Sevastopol, werd hij op 3 September 1942 met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis toegekend. Op 24 Februari 1943 werd hij overgeplaatst naar de reserve en op de 1e september 1943 belast met de opleidingen van personeel in Nederland.
Medio januari 1945 werd hij belast met de leiding van een korps in Pommeren. Op 16 maart 1945 benoemd tot generaal van de infanterie, waarna hij werd overgeplaatst naar de OKH als reserve-officier. Op 5e April 1945 kreeg hij voor zijn leiderschap en prestaties het ijzerenkruis met de Oak Leaves.
