Georg Bruchmüller (11 december 1863 – 26 januari 1948) was een Duitse artillerieofficier, die een aanzienlijke invloed had op de ontwikkeling van moderne artillerietactieken tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn bijnaam, “Durchbruchmüller”, was een samenvoeging van zijn achternaam met het Duitse woord Durchbruch (doorbraak), verwijzend naar zijn expertise in doorbraakstrategieën. Deze bijnaam onderstreepte zijn reputatie als een van de meest briljante tactici in de militaire geschiedenis.
Inhouds opgave
Vroege jaren en militaire carrière
Georg Bruchmüller werd geboren in Berlijn, als zoon van een middenklassegezin. In 1883 begon hij zijn studie natuurkunde aan de Universiteit van Berlijn. Ondanks zijn academische achtergrond koos hij voor een militaire carrière en meldde zich op 7 augustus 1883 aan als vrijwilliger en officier in opleiding in het Pruisische leger. Hij werd ingedeeld bij het Fußartillerie-Regiment “von Linger” (Ostpreußisches) Nr. 1 in Königsberg, een eenheid gespecialiseerd in zware artillerie, zoals kanonnen, houwitsers en mortieren. Deze wapens waren vooral bedoeld voor belegeringsoperaties, maar kregen in het veld ook een steeds prominentere rol.
Promotie en verdere ontwikkeling
In de loop van zijn carrière ontwikkelde Bruchmüller zich als een belangrijke artilleriespecialist. In 1897 en 1898 diende hij als batterijcommandant in het Fußartillerie-Regiment Nr. 3 in de vesting van Mainz. Vervolgens werd hij in 1901 en 1902 commandant van een batterij in het Lehr-Bataillon van de Koninklijke Pruisische Fußartillerie-Schießschule in Jüterbog, waar hij samenwerkte met de zware artilleriespecialist Hauptmann Arthur Bilse. Deze samenwerking speelde een belangrijke rol in de verdere ontwikkeling van Bruchmüllers tactische inzichten.
In 1908 werd Bruchmüller bevorderd tot majoor en belast met het schrijven van een tactisch handboek voor de voetartillerie. Hij bleef zijn loopbaan voortzetten en werd in 1909 commandant van het 2e bataljon van het Fußartillerie-Regiment “von Hindersin” (1. Pommersches) Nr. 2. Vanwege gezondheidsproblemen werd hij in 1913 met pensioen gestuurd, met de rang van luitenant-kolonel, maar hij zou spoedig weer actief worden opgeroepen.
Eerste Wereldoorlog: De geboorte van moderne artillerietactieken
Met het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd Bruchmüller weer opgeroepen voor actieve dienst. Hij werd snel benoemd tot artilleriecommandant van de 86e divisie aan het oostfront, waar hij in 1915 deelnam aan dertien gevechten en zowel het IJzeren Kruis Eerste als Tweede Klasse ontving.
De Slag om het Narochmeer
Een van Bruchmüllers belangrijkste bijdragen aan de oorlog was zijn betrokkenheid bij de Duitse tegenaanval tijdens het Russische Narochmeer-offensief in maart 1916. Bruchmüller overtuigde Generaloberst Hermann von Eichhorn, commandant van het Duitse Tiende Leger, om de artillerie te centraliseren, wat leidde tot een gecoördineerde en dodelijke barrage. Deze tactiek droeg bij aan de Duitse overwinning en leidde tot Bruchmüllers toekenning van de Pour le Mérite, de hoogste Duitse militaire onderscheiding.
Vernieuwende tactieken: Kortdurende en intense bombardementen
In tegenstelling tot de langdurige bombardementen die door de Fransen en Britten werden gebruikt, zoals de zeven dagen durende beschieting aan het begin van de Slag aan de Somme, pleitte Bruchmüller voor korte en intense bombardementen. Deze zogeheten “hurricane bombardementen” waren ontworpen om maximale schade aan te richten in korte tijd, zonder de vijand de kans te geven zich te herstellen.
Bruchmüllers tactieken omvatten ook het gebruik van een rollend vuur, een vorm van artilleriebeschieting die synchroon met de oprukkende infanterie bewoog. Deze aanpak vereiste een nauwgezette coördinatie en gedetailleerde controle van elke batterij. Elk type wapen kreeg specifieke doelen toegewezen, variërend van vijandelijke hoofdkwartieren tot communicatieposten en artilleriestellingen. Het gebruik van gifgasgranaten was ook een integraal onderdeel van zijn strategie.
De Brusilov-offensief en de Slag om Tarnopol
Tijdens het Russische Brusilov-offensief van 1916 speelde Bruchmüller een cruciale rol in de Duitse tegenaanvallen. Hij coördineerde de inzet van maar liefst 76 artilleriebatterijen tijdens enkele van de belangrijkste gevechten. Zijn meest opvallende prestatie in deze periode was echter zijn leiding over de 134 batterijen die werden ingezet om de stad Tarnopol terug te veroveren, na het Russische Kerenski-offensief in juli 1917.
De Pulkowski-methode: Artillerie zonder registratievuur
Een van Bruchmüllers belangrijkste innovaties was de adoptie van de Pulkowski-methode. Traditioneel vereiste artilleriebeschieting een zogenaamde registratie, waarbij enkele schoten werden afgevuurd om de nauwkeurigheid te testen. Dit gaf de vijand echter een waarschuwing voor een naderende aanval. Bruchmüller introduceerde een methode waarbij gebruik werd gemaakt van wiskundige berekeningen en gedetailleerde kaarten om direct vanaf het eerste schot nauwkeurigheid te garanderen, zonder voorafgaande registratievuur.
Door rekening te houden met factoren zoals de loopsnelheid van de kanonnen, de luchttemperatuur en de windsnelheid, konden de Duitsers nauwkeurige beschietingen uitvoeren zonder dat de vijand zich bewust werd van de naderende aanval. Deze methode werd voor het eerst met succes toegepast tijdens de Slag bij Riga in september 1917.
Het Duitse Lenteoffensief van 1918
Na de Slag bij Riga werden Bruchmüllers tactieken overgedragen aan artilleristen die een speciale training kregen in België, ter voorbereiding op het Duitse lenteoffensief van 1918. Bruchmüller speelde een sleutelrol in de eerste fase van dit offensief, bekend als Operatie Michael, die begon met een enorme barrage van 3,5 miljoen granaten in vijf uur tijd. Dit bombardement, dat werd uitgevoerd zonder registratievuur, was een van de grootste uit de oorlog en droeg bij aan de aanvankelijke Duitse successen.
Slag bij de Aisne en het Marne-offensief
Bruchmüller was ook betrokken bij het derde gevecht aan de Aisne en het tweede gevecht aan de Marne, waar zijn artillerie de Duitse infanterie ondersteunde met nauwkeurige beschietingen die in het donker werden uitgevoerd. Deze gecoördineerde aanvallen droegen bij aan het succes van de Duitse opmars, hoewel deze uiteindelijk werd gestopt door de geallieerde tegenaanvallen.
Latere jaren en nalatenschap
Georg Bruchmüller ging na de oorlog met pensioen, maar zijn invloed op de militaire artillerietactieken bleef lang nawerken. Hij bleef een gewaardeerde figuur onder militaire strategen en werd vaak geciteerd door zowel zijn Duitse tijdgenoten als door buitenlandse militaire experts.
De Britse militair historicus B.H. Liddell Hart omschreef Bruchmüller als “de grootste artillerie-expert van de oorlog”, waarmee hij de enorme invloed van Bruchmüllers tactieken op de moderne oorlogsvoering erkende. Zijn innovatieve gebruik van artillerie wordt nog steeds bestudeerd in militaire academies over de hele wereld.
Conclusie
Georg Bruchmüller was een baanbrekende figuur in de geschiedenis van de moderne oorlogsvoering. Zijn innovatieve gebruik van korte, intense artilleriebombardementen, evenals zijn implementatie van de Pulkowski-methode, veranderde de manier waarop artillerie werd ingezet op het slagveld. Zijn methoden bleken cruciaal voor de Duitse successen in de Eerste Wereldoorlog en hebben een blijvende invloed gehad op de artillerietactieken van de 20e eeuw en daarna.
Bronnen en meer informatie
- Liddell Hart, B.H. History of the First World War. London: Cassell, 1970.
- Citino, Robert M. The German Way of War: From the Thirty Years’ War to the Third Reich. University Press of Kansas, 2005.
- Foley, Robert T. German Strategy and the Path to Verdun: Erich von Falkenhayn and the Development of Attrition, 1870-1916. Cambridge University Press, 2005.
- Bronnen Mei1940
- Afbeelding: Piusfuchs, CC0, via Wikimedia Commons
