Europa Europa is een historische oorlogsdramafilm uit 1990 geregisseerd door Agnieszka Holland, met in de hoofdrollen Marco Hofschneider, Julie Delpy, Hanns Zischler en André Wilms. Het is gebaseerd op de autobiografie uit 1989 van Solomon Perel, een Duits-Joodse jongen die aan de Holocaust ontsnapte door zich voor te doen als een “nazi” Duitser en zich aan te sluiten bij de Hitlerjugend. Perel zelf verschijnt kort als zichzelf in de finale van de film.
In 1938 neemt duitsland de dertienjarige Solomon “Solek” Perel een bad aan de vooravond van zijn bar mitswa wanneer de Kristallnacht plaatsvindt. Solek ontwijkt de nazi’s, maar keert terug naar huis en ontdekt dat zijn zus Berta is vermoord. Zijn vader besluit dat de familie Perel naar zijn geboorteplaats Łódź in centraal Polen zal verhuizen, omdat hij gelooft dat het daar veiliger zal zijn. Minder dan een jaar later begint de Tweede Wereldoorlog met de Duitse invasie van Polen. Soleks familie besluit dat hij en zijn broer Isaak naar Oost-Europa moeten vluchten. Isaak en Solek gaan naar de oostgrens van Polen, maar ontdekken dat de Sovjets zijn binnengevallen. De broers worden gescheiden en Solek belandt met andere Poolse vluchtelingenkinderen in een Sovjetweeshuis in Grodno.
Solek woont twee jaar in het weeshuis, waar hij zich aansluit bij de Komsomol, communistisch onderwijs krijgt en Russisch leert. Hij krijgt een romantische interesse in Inna, een jonge en aantrekkelijke instructeur die hem verdedigt wanneer de autoriteiten op school ontdekken dat Soleks klassenafkomst burgerlijk is. Zenek, een Poolse katholieke jongen wiens vader gevangen werd genomen door de Sovjets, zet Solek tegenover zich omdat hij een Jood is en beschuldigt hem ervan een stalinist te zijn. Solek ontvangt een brief van zijn ouders waarin hij wordt geïnformeerd over hun gevangenschap in het getto van Łódź.
Solek wordt gevangengenomen door Duitse soldaten tijdens de Duitse invasie van de Sovjet-Unie en bevindt zich tussen een groep Sovjetgevangenen. Terwijl de Duitse soldaten de Joden en commissarissen uitkiezen voor executie, verbergt Solek zijn identiteitspapieren en vertelt de Duitsers dat hij “Josef Peters” is, een Volksdeutscher uit een Baltische Duitse familie in Letland. De soldaten leiden af dat “Josef” in het weeshuis was omdat zijn ouders door de Sovjets werden gedood en beloven hem wraak. De eenheid neemt Solek aan als hun tolk vanwege zijn vloeiend Duits en Russisch.
Solek vermijdt elk openbaar baden of urineren, omdat zijn besneden penis hem als een Jood zou ontmaskeren. Robert, een van de soldaten, sluipt solek binnen terwijl hij baadt. Robert onthult dat hij homoseksueel is en belooft solidariteit met Solek, omdat beiden geheimen hebben waarvoor de nazi’s hen zouden vermoorden. Tijdens het gevecht wordt Robert gedood en Solek, de enige overlevende van zijn eenheid, probeert de Sovjetlinies te bereiken. Als hij een brug oversteekt, laadt de eenheid achter hem aan en geven de Sovjettroepen zich over; Solek wordt geprezen als een held. De compagniescommandant besluit Solek te adopteren en hem naar de elite Hitlerjugend Academie in Braunschweig te sturen om een nazi-opleiding te volgen.
Op de school wordt “Josef Peters” voorgesteld aan de andere jongens als een heldhaftige gevechtsveteraan. Solek weet te voorkomen dat hij zichzelf via verschillende methoden ontbloot en probeert zijn besnijdenis te verhullen met touw en elastiekjes om een voorhuid te simuleren. Tijdens de les gebruikt een nazi-“expert” in rassenwetenschap Solek als onderwerp om zijn antropometrische indices te bepalen en verklaart hem van “pure Arische stam” te zijn. Leni, een lid van de Bund Deutscher Mädel die maaltijden serveert op de Academie, wordt verliefd op Solek. Hij geeft Leni’s genegenheden terug, maar voltooit hun relatie niet uit angst om zichzelf bloot te geven. De twee gaan uiteindelijk uit elkaar nadat Leni een gewelddadige antisemitische opmerking maakt tegen Solek.
Tijdens zijn verlof van de Academie reist Solek naar Łódź om zijn familie te vinden; het getto wordt echter afgesloten en bewaakt door de Feldgendarmerie. Solek rijdt met een tram die door het getto rijdt en gruwelijke beelden van gemartelde en uitgehongerde mensen observeert. Hij ziet een oudere vrouw die op zijn moeder lijkt, maar kan niet dichter bij de vrouw komen. Later bezoekt Solek Leni’s moeder, die niet sympathiseert met de nazi’s. Ze vertelt hem dat Leni zwanger is van Soleks kamergenoot Gerd en van plan is het kind af te staan aan het Lebensborn-programma. Wanneer Leni’s moeder Josef op zijn identiteit drukt, breekt hij en bekent dat hij Joods is; ze vertelt hem dat ze het vermoedde, maar belooft hem niet te verraden. Hij ziet Leni niet meer terug.
Solek wordt ontboden in de gestapo-kantoren en wordt bijna ontmaskerd wanneer hij wordt gepusht over zijn vermeende afkomst en wordt gevraagd om een certificaat van raciale zuiverheid te tonen. Wanneer Solek beweert dat het certificaat in Grodno is, zegt de Gestapo-functionaris dat hij het zal sturen en vervolgens tirades over hoe de oorlog zal worden gewonnen door Hitlers Wunderwaffen. Als Solek vertrekt om Gerd te ontmoeten, wordt het gebouw verwoest door geallieerde bommen; Soleks opluchting wordt getemperd door gerds dood bij het bombardement.
Terwijl Sovjettroepen Berlijn naderen, wordt de Hitlerjugend naar de frontlinies gestuurd. Solek verlaat zijn eenheid en geeft zich over aan de Sovjets. Zijn ontvoerders twijfelen aanvankelijk of Solek een Jood is en beschuldigen hem ervan een verrader te zijn. Wanneer een Sovjet-officier Solek boos foto’s laat zien van vermoorde Joden uit vernietigingskampen die ze hebben bevrijd, legt Solek uit dat hij zich niet bewust was van de omvang van de vernietigingskampen.
Ze staan op het punt om Solek te laten neerschieten door een oudere communistische politieke gevangene wanneer Soleks broer Isaak, net vrijgelaten uit een concentratiekamp, Solek herkent. Isaak onthult aan Solek dat hun ouders jaren eerder werden gedood toen het getto van Łódź werd “geliquideerd”. Voordat hij het kamp verlaat, vertelt Isaak Solek om zijn verhaal nooit aan iemand te onthullen en zegt dat het nooit zou worden geloofd. Kort daarna emigreert Solek naar het Britse Mandaatgebied Palestina. De film eindigt met de echte Solomon Perel, als oudere man, die een Joods volkslied zingt uit het Boek der Psalmen (“Hine Ma Tov”, Psalm 133:1).
