Douglas B-23 Dragon: Ontwikkeling en Operaties in WOII

De Douglas B-23 Dragon van de USAAF, een tweemotorige bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog, ingezet voor patrouilles en training.
De Douglas B-23 Dragon, een Amerikaanse bommenwerper uit de Tweede Wereldoorlog, vooral gebruikt voor training en patrouilles.

De Douglas B-23 Dragon was een Amerikaanse tweemotorige bommenwerper, ontwikkeld door de Douglas Aircraft Company als opvolger van de B-18 Bolo. Dit vliegtuig werd ontworpen om betere prestaties te leveren en geavanceerdere bewapening te bieden dan zijn voorganger. Hoewel het uiteindelijk niet in gevechten werd ingezet, speelde de B-23 een belangrijke rol als patrouillevliegtuig en trainingsvliegtuig tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Ontwerp en ontwikkeling

De ontwikkeling van de Douglas B-23 Dragon begon als een poging om de prestaties van de B-18 Bolo te verbeteren. Douglas stelde verschillende modificaties voor die bedoeld waren om het vliegtuig efficiënter en beter bewapend te maken. Het ontwerp dat uiteindelijk als de B-23 Dragon zou worden geproduceerd, was oorspronkelijk een aangepaste versie van de B-18, aangeduid als de XB-22. Deze versie was uitgerust met krachtige Wright R-2600-1 Twin Cyclone radiaalmotoren die elk 1.600 pk leverden.

Hoewel de XB-22 slechts een tussenstap was, besloot de United States Army Air Corps (USAAC) dat het ontwerp veelbelovend genoeg was om de productie van de laatste 38 B-18A’s om te zetten in de productie van B-23 bommenwerpers. De B-23 had een grotere vleugelspanwijdte, geïnspireerd door het ontwerp van de vleugels van de succesvolle Douglas DC-3, en beschikte over een volledig intrekbaar landingsgestel. Dit gaf het vliegtuig niet alleen betere aerodynamica, maar ook een grotere wendbaarheid.

Een ander innovatief aspect van de B-23 was de toevoeging van een beglaasde staartschutterpositie, wat destijds een primeur was voor Amerikaanse bommenwerpers. Deze positie was uitgerust met een .50 kaliber (12,7 mm) machinegeweer, dat vanuit buikligging werd bediend door de schutter, die een telescopisch vizier gebruikte om te richten. Dit verbeterde de defensieve capaciteiten van het vliegtuig aanzienlijk, vooral tegen aanvallen van achteren .

Technische specificaties van de B-23 Dragon

Hieronder volgen de technische gegevens van de Douglas B-23 Dragon, gebaseerd op de productiespecificaties die destijds door McDonnell Douglas Aircraft zijn verstrekt.

Algemene kenmerken

  • Bemanning: 6 personen
  • Lengte: 17,8 meter
  • Spanwijdte: 28,04 meter
  • Hoogte: 5,63 meter
  • Vleugeloppervlak: 92,3 m²
  • Leeggewicht: 8.659 kg
  • Maximaal startgewicht: 14.696 kg
  • Aandrijving: 2 × Wright R-2600-3 radiaalmotoren, elk met 1.600 pk

Prestaties

  • Maximale snelheid: 454 km/u op 3.660 meter hoogte
  • Kruissnelheid: 340 km/u
  • Bereik: 2.300 km
  • Dienstplafond: 9.600 meter
  • Stijgsnelheid: 6,7 minuten naar 3.050 meter hoogte

Bewapening

  • Machinegeweren: 3 × .30 inch (7,62 mm) machinegeweren, 1 × .50 inch (12,7 mm) machinegeweer in de staart
  • Bommen: maximaal 910 kg in het bommenruim .

Operationele geschiedenis

Hoewel de B-23 Dragon sneller en beter bewapend was dan de B-18, was het ontwerp verouderd in vergelijking met modernere middelzware bommenwerpers zoals de North American B-25 Mitchell en de Martin B-26 Marauder. Hierdoor werden de 38 geproduceerde B-23’s nooit ingezet in overzeese gevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog. In plaats daarvan werden ze voornamelijk gebruikt als patrouillevliegtuigen aan de westkust van de Verenigde Staten. Deze patrouilles waren bedoeld om de Amerikaanse kust te beschermen tegen mogelijke aanvallen van de Japanse marine, vooral na de aanval op Pearl Harbor in 1941.

Naast hun rol als patrouillevliegtuig werden veel B-23’s ingezet voor trainingsdoeleinden. Dit hield in dat ze werden gebruikt om piloten en bemanningsleden op te leiden voor andere vliegtuigen en missies. Van de 38 geproduceerde B-23’s werden er uiteindelijk 18 omgebouwd tot transportvliegtuigen, waarbij ze werden herontworpen en aangeduid als UC-67. Deze toestellen speelden een rol in het vervoeren van goederen en personeel binnen de Verenigde Staten .

Innovatie en testbed voor nieuwe technologieën

Ondanks dat de B-23 Dragon geen gevechtsgeschiedenis heeft, speelde het vliegtuig een belangrijke rol als testbed voor nieuwe technologieën. Een van de vliegtuigen werd bijvoorbeeld gebruikt door General Electric voor de ontwikkeling van turbosuperchargers, wat cruciaal was voor het verbeteren van de prestaties van motoren op grotere hoogtes. Een ander toestel werd gebruikt om experimenten uit te voeren met cabinepressurisatie, een technologie die later essentieel zou blijken voor hoogvliegende vliegtuigen .

Gebruik na de oorlog

Na de Tweede Wereldoorlog werden veel B-23’s omgebouwd voor civiel gebruik, vaak als luxueuze executive transports. Deze vliegtuigen werden voorzien van comfortabele interieurs en werden populair onder rijke particulieren en bedrijven. Een van de bekendste gebruikers van een omgebouwde B-23 was Howard Hughes, een beroemde luchtvaartpionier en zakenman. Door de aanpassingen aan de toestellen voor civiel gebruik hebben veel B-23’s de tand des tijds doorstaan en bevinden ze zich nu in zowel publieke als privécollecties .

Conclusie

Hoewel de Douglas B-23 Dragon geen grote rol speelde in de gevechtshandelingen van de Tweede Wereldoorlog, leverde het vliegtuig een belangrijke bijdrage aan het patrouilleren van de Amerikaanse westkust en het opleiden van piloten en bemanningen. Bovendien diende het als testbed voor verschillende innovaties die later van onschatbare waarde zouden zijn in de luchtvaarttechnologie. Door de robuustheid en veelzijdigheid van het ontwerp hebben verschillende B-23’s het overleefd, wat getuigt van de kwaliteit en duurzaamheid van dit minder bekende vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog.

Bronnen en meer informatie

  1. “Douglas B-23 Dragon.” McDonnell Douglas Aircraft since 1920.
  2. Bronnen Mei1940
  3. Afbeelding: Name of photographer not known, Public domain, via Wikimedia Commons
  4. “Wright R-2600 Cyclone engine specifications.” Aircraft Engine Historical Society.
  5. “B-23 Dragon Operational History.” United States Army Air Corps Archives.
  6. “Surviving B-23 Dragons in Private Collections.” Aviation Historical Journal.
  7. “General Electric’s Turbocharger Development with the B-23.” Schenectady Aviation Innovations Report.